คือคิดถึงแต่ตัวเอง ทำสิ่งที่อยากทำ ตั้งแต่แต่งงานมา 8 ปี จะตอนท้อง ตอนป่วย เราขัดห้องน้ำตลอด งานบ้านอย่างเดียวที่มันทำบ้างคือล้างจาน ซักผ้าเราซักตลอด มันบอกยากตรงไหนซักเครื่อง แต่ก็ไม่เคยทำ
มีลูกก็ให้เอาไปเลี้ยงที่บ้านพ่อแม่เรา ต้องขับรถไปกลับทุกวัน วันละ 130 โล กลับถึงบ้านปุ๊บ เลี้ยงเองตลอดพ่อแม่ก็ขี้บ่น จนเราบ้า เป็นโรคซึมเศร้าไปเลย
ตอนนี้มาเป็นมะเร็ง ต้องไปหาหมอ มันก็เลือกไปทำงาน หาหมอเสร็จเช้าจันทร์มีนัดพฤหัส
วันอังคารลืม จะไปทำงานต่างจังหวัด พอเตือนบอกเออลืม ไม่ขอโทษด้วยบอกงานเยอะ
อีกที หาหมอพุธ หมอนัดอีกทีพฤหัสหน้า มันบอกว่าต้องไปทำงานลพบุรี แต่ไป จ อ พ น่าจะกลับมาทันพอดี พอดีมีงานต้องไปแพร่ จ อ มันเลยไลน์ไปขอเลื่อนงานที่ลพบุรี พอเค้าบอกทำเรื่องส่งมาแล้ว ให้มาทำที่ลพบุรี พ พฤ ศ มันก็โอเคตามนั้น ลืมเรื่องนัดหมอไปเลย

คือเบื่อมากๆ ไม่เคยใส่ใจอะไรเลย เห็นแก่ตัว ไม่อยากจะทนแล้ว คนนอกก็มองว่ามันดี รับผิดชอบ
ไม่กินเหล้า สูบบุหรี่ ขยันทำงาน

แต่เราเบื่อมากๆ ทำไมต้องมาขัดห้องน้ำให้มันตลอด ไปขัดให้พ่อแม่ตัวเองไม่ดีเหรอ

ตอนเป็นแฟนแยกกันอยู่ แต่งงาน 4 ปีแรก ก็ทำงานคนละที่แทบไม่ได้ใช้ชีวิตด้วยกัน เสาร์อาทิตย์ เราเรียนโท คือมีลูกนี่นรกมาก คิดว่าอยากย้ายมาอยู่ด้วยกัน พอมาอยู่ทำงานที่เดียวกันแล้วยิ่งเห็นความขี้เกียจความเห็นแก่ตัวของมัน ยิ่งอยากตาย จะย้ายมาอยู่กับมันทำไมไม่มีอะไรดีเลย