ก่อนอื่นเลยขอกล่าวคำว่าสวัสดีค่ะชาวPantipทุกคนนะคะ อันนี้เป็นกระทู้แรกของดิฉันที่ตั้งในเว็บบอรด์แบบนี้ค่ะ เปิดตัวด้วยกระทู้ที่เราบอกเลยค่ะว่าเป็นประสบการณ์ที่เลอค่ามาก และอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ให้กับชาวPantipทุกคนได้รับรู้ ประสบการณ์เลอค่าฉบับเซ็งเวอร์ชนิดที่บอกเลยค่ะว่าเพลียมากกกกก ชนิดที่เรียกว่าโดนผู้ชายเท(แปลว่า โดนทิ้ง โดนเพิกเฉยไม่สนใจ) หรือนก(จีบผู้ชายไม่ติด)อีกค่ะคุณผู้อ่านขา~
จากที่เรารู้ๆกันนะคะว่าธุรกิจเครือข่ายแบบนี้เนี่ยมันมีเรื่องราวกับสังคมไทยเรามาช้านานมากค่ะ มีหลายรูปแบบบางคนก็มาในรูปแบบดีๆน่ารักๆ บางคนก็มาในรูปแบบร้ายกาจชนิดที่เรียกว่านางร้ายในละครยังยอมแพ้เลยค่ะคุณผู้อ่าน แน่นอนค่ะมีคนเคยพบเจอกันหลากหลายรูปแบบ มีกระทู้มากมายไม่ว่าจะเป็นในพันทิปเอย Facebookเอย Twitterเอย มีคนมาบ่นมาโพสต์ให้อ่านกันมากมาย เราเองก็เป็นคนหนึ่งค่ะที่อ่านกระทู้เหล่านี้มามากพอสมควรจนเรามั่นใจมากค่ะว่าจะไม่เจอแน่ๆ คิดว่ายังไงตัวเองคงไม่โดนหรอก....แต่..No No No..ความมั่นใจที่ดิฉันมี จริตเวเนที่มีพังทลายค่ะเมื่อมาเจอกับตัวเองค่ะ
พูดกันมามากพอแล้วนะคะ เข้าเรื่องกันเลยค่ะ
*เกริ่นก่อนเลยนะคะ** ดิฉันเป็นหนึ่งใน #Dek58 ค่ะ เราผ่านเข้ามาศึกษาในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งใจกลางเมืองหลวงด้วยวิธีสอบตรง/รับตรงค่ะ
และจุดเริ่มต้นมันเป็นอย่างนี้ค่ะ... เมื่อช่วงต้นสัปดาห์นี้ค่ะ ดิฉันไปทำธุระเรื่องยื่นเข้าศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยค่ะ ตอนนั้นดิฉันแต่งชุดนิสิตมาเต็มยศเลยค่ะ เพื่อจะมาถ่ายรูปนักศึกษาค่ะ ทีนี้ดิฉันถ่ายรูปเสร็จ ต้องรอรูปถ่ายประมาณ30นาทีค่ะ ดิฉันเลยแก้เซ็งโดยการไปนั่งม้านั่งเล่นโทรศัพท์มือถือเม้าท์มอยกับเพื่อนทางSocial Networkอยู่กำลังเม้าท์มอยเพลินๆค่ะ
ทีนี้ค่ะ ระหว่างที่ดิฉันกำลังเม้าท์มอยู่ มีผู้ชายคนหนึ่งค่ะแบบเด็กเนิรด์สไตล์เด็กแว่นมาแต่ไกลค่ะ โดดเด่นมาก เขามาพูดกับดิฉันค่ะ
"น้องครับ ขอเวลาสักครู่ได้ไหมครับ จะให้ช่วยทำแบบสอบถามหน่อย"
ดิฉันก็แบบแหม เป็นคนอัธยาศัยดีเวอร์ค่ะ อีกอย่างดิฉันก็ทำแบบสอบถามอะไรแบบนี้มาเยอะแยะมากมายเลยคิดว่าไม่เหนือบ่ากว่าแรงอะไรก็เออออห่อหมกทำไปค่ะเลยตอบตกลงค่ะ
ทีนี้ค่ะ เขาก็แนะนำตัวค่ะว่าพี่ สมมติชื่อประหลาดแล้วกันค่ะ มาจากคณะE มหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังแห่งหนึ่ง(ที่ไม่มีอักษรย่อในวิกิพีเดีย) เนี่ยพี่มาจากชมรมแนะแนวพัฒนาบุคลิกภาพวัยรุ่น เนี่ยมีการร่วมมือกันของหลายสถาบัน มหาวิทยาลัยของเขาเอย มหาวิทยาลัยโดมเอย มหาวิทยาลัยสีเขียวเอย มหาวิทยาลัยของดิฉันเอยฯลฯ เป็นโครงการพัฒนาแนะแนวบุคลิกภาพของวัยรุ่น จะมาสอบถามวัยรุ่นเกี่ยวกับเรื่องความฝัน เรื่องอาชีพแนวทางในอนาคต ดิฉันได้ยินก็เออออตามเขาไปค่ะ ก็แอ็บทำเป็นรู้เรื่องค่ะ(บอกความจริงไม่รู้เรื่องเลยเขาพูดวกไปวนมา วนอยู่กับความฝันเนี่ยแหละ แอบคิด..นี่พี่เป็นพระเอกซีรี่ส์หรือเปล่าคะตอบบบบ แลดูพระเอกเชียวแบบอะไรๆก็ความฝันแบบนี้) ทีนี้เขาก็ให้กรอกชื่อ กรอกมหาลัย(เริ่มแปลกๆใช่ไหมคะ) และให้ทำแบบสอบถามค่ะ
แบบสอบถามที่ถาม ที่จำได้คร่าวๆนะคะ ถามว่าจะทำอาชีพอะไรในอนาคต คิดว่าอยากจะได้เงินเดือนเท่าไหร่ ความฝันมีอะไรบ้าง คิดว่าอายุเท่าไหร่จะประสบความสำเร็จบลาๆ เราก็ตอบไปตามตรง(ปนโกหกใส่สีตีไข่นิดหน่อย) เขาก็ดูพึงพอใจกับคำตอบของดิฉันมากค่ะ
ทีนี้ค่ะ พอทำเสร็จ เขาก็อธิบายแต่ละข้ออย่างนั้นอย่างนี้เสร็จปุ๊บค่ะ เขาก็พูดขึ้นค่ะว่าเนี่ยจะมีการสัมมนานะทุกวันพุธ พฤหัสตอน2ทุ่มถึง4ทุ่ม ที่WABC(สมมติ)สาธร ก็มีนิสิตนักศึกษาไปบ้างแต่ส่วนใหญ่เป็นคนทำงานอะไรแบบนี้ไปฟังมากกว่า แต่ถ้าเป็นนิสิต นักศึกษาเนี่ยจะมีสัมมนานะที่ห้างสรรพสินค้าสีแดง สาขาชิดลม วันเสาร์เวลาบ่ายโมงถึงสี่โมงเย็น ดิฉันก็ฟังค่ะแบบไม่ได้สนใจอยู่แล้ว เขาบอกมีสัมมนา3อาทิตย์คือเสาร์นี้ เสาร์หน้า และเสาร์ถัดไป เขาก็บอกอยากให้ไปลองฟังนะ จะมีผู้ใหญ่คนหนึ่งมาพูดๆเรื่องความฝัน เรื่องอนาคตแบบนี้ แต่ไม่ได้ถามเลยค่ะว่าสนใจหรือเปล่า แต่เขาบอกกับดิฉันค่ะว่า
"งั้นพี่ขอเบอร์โทรศัพท์ติดต่อกลับได้ไหม เผื่อมีข้อเสนอแนะงานแบบสอบถามนี้"
ดิฉันก็โอเคให้ไป เพราะปกติเวลาที่มีคนให้ทำแบบสอบถามแบบนี้จะขอเบอร์โทรศัพท์ประจำ เราก็ให้เขานะคะ แต่ตอนนั้นคือพลาด คิดว่ายังไงเขาไม่โทรหาหรอก ดิฉันเคยทำแบบสอบถามแบบนี้ มีคนมาให้ทำขอเบอร์โทรเยอะมาก แต่ไม่เคยติดต่อกลับเลย ดิฉันก็เลยคิดไม่ถึงค่ะ คิดว่าไม่น่าจะเป็นอะไรเลยให้เบอร์โทรเขาไป
.
.
.
ทีนี้ค่ะ พอตกค่ำวันเดียวกัน ดิฉันช๊อปปิ้งชิลล์ๆ เพลินๆซื้อของต่อราคาแม่ค้าในตลาดเม้าท์มอยอย่างเพลินๆค่ะ ทีนี้มีเบอร์โทรปริศนามา เฮลโหลววว รับสายปุ๊บคุณพี่ประหลาดแนะนำตัวเลยค่ะว่า น้อง(ดิฉัน)จำได้ไหม นี่พี่ประหลาดนะ เนี่ยพี่จะถามว่าแบบสอบถามนี่เป็นยังไง ดีไหม? คิดว่ามีประโยชน์ไหม? ดิฉันก็แบบหงุดหงิดเบาๆค่ะ แหมก็โทรมาตอนคนกำลังต่อราคาของกับแม่ค้า มันน่าฟาดด้วยเปลือกทุเรียนจริงๆค่ะ ดิฉันก็ตอบไปแบบปัดๆว่า มันก็ดีนะคะ ดีแบบนั้นแบบนี้ ทีนี้ค่ะ..จุดพีคของเรื่องมาถึงแล้วค่ะ
.
.
.
จู่ๆค่ะ พี่ประหลาดเด็กเนิรด์คนดีเขาก็พูดทันทีเลยค่ะ
"น้อง(ดิฉัน)วันเสาร์นี้พอจะว่างไหม สัมมนาที่ห้างสีแดงชิดลม"
.
.
ดิฉันฟังแล้วแบบสตั้นท์ค่ะ เหมือนโดนแม่ค้าตบด้วยเปลือกทุเรียนค่ะ อึ้งไปเลยค่ะ ไม่ถามดิฉันเลยสักนิดว่าดิฉันสนใจไหม ดิฉันก็บอกเลยค่ะว่าดิฉันไม่ว่าง ไม่ไปได้ไหมคะ พี่ประหลาดเขาก็บอกค่ะ เช็คเวลาให้หน่อยได้ไหม ดูหน่อยว่าวันเสาร์หน้าไปได้ไหม คำพูดทำนองแบบเหวี่ยงหงุดหงิดนิดๆค่ะ แบบอยากให้ไปให้ได้ ดิฉันก็บอกไม่ได้จริงๆว่างที่โน่นช่วงหลังมิถุนา พี่ประหลาดเขาก็บอกค่ะ "งั้นช่วยเช็คเวลาให้หน่อยแล้วกัน เดี๊ยววันพุธ พฤหัสพี่โทรมาอีกที"
.
.
.
แล้วทีนี้คืนถัดมาค่ะ ตอนราวๆ5ทุ่มค่ะดิฉันกำลังอาบน้ำเสร็จกำลังจะปูที่นอนนอนลงแบบสวยๆบนฟูก แหม!ก็แบบคนมันเหนื่อยๆอยากนอนพักผ่อนหน่อยมีโทรศัพท์เข้ามาหาค่ะ
.
.
มันเป็นโทรศัพท์ของพี่ประหลาดนั่นเอง พี่ประหลาดคราวนี้นางมาเหนือเมฆมากค่ะ จากโทรตอนสองทุ่ม คราวนี้โทรตอนห้าทุ่มค่ะ (ปกติดิฉันนอนช่วงเที่ยงคืนถึงตีสี่ค่ะ) แต่คราวนี้ค่ะ โทรมาดิฉันตั้งสติค่ะ ใจเย็นๆคราวนี้ดิฉันตั้งสติ ระงับอารมณ์อีแย้มค่ะ แอ๊บร่างเป็นผู้ดีจากลอนดอนแล้วค่อยๆพูด ค่อยๆฟังอย่างมีสติค่ะ
พี่ประหลาดนางก็มาฟอรม์เดิมค่ะ "สวัสดีน้อง(ดิฉัน) นี่พี่ประหลาดเองนะ พี่จะโทรมาถามว่าวันเสาร์หน้าเนี่ยว่างมั้ย?"
ดิฉันตั้งสติค่ะ ใจเย็นๆก่อนจะสวมบทActing Queen บอกเขาไปว่า "วันเสาร์หน้าหนูมีสอบค่ะพี่ หนูมีสอบ...... ไม่ว่างค่ะพี่"
พี่ประหลาดของดิฉันไม่จบค่ะ...นางพูดต่ออีกว่า แล้ววันเสาร์ถัดไปล่ะว่างไหม ช่วยเช็คเวลาให้มันชัวร์ๆหน่อยได้ไหมพี่จะได้จองที่นั่งให้ เช็คเวลาให้"
ดิฉันฟังคราวนี้ดิฉันแบบว้ายยช๊อคแป๊บ คือพี่ประหลาดเป็นคนให้ฉันทำแบบสอบถามนี่เองนะแล้วมาบัฃคับให้ดิฉันรบเร้าเช็คเวลาให้อีก ดิฉันเริ่มรู้สึกทะ
ๆ รู้สึกมันแปลกๆยังไงๆอยู่นะ ดิฉันเลยถามเขาไปตรงๆเลยค่ะว่า
"พี่คะ มันเป็นงานอะไรคะ ชื่องานว่าอะไรคะ มีเบอร์โทรศัพท์ติดต่อกลับไหมคะ งานเป็นแบบไหน"
พี่ประหลาดนางนิ่งไปชั่วครู่ค่ะ..ก่อนจะดึงสติมาตอบคำถามดิฉันค่ะ
พี่ประกลาดก็บอกจับใจความได้ว่า ก็เป็นงานสัมมนาวิชาการธรรมดาๆเนี่ยแหละ จะมีผู้ใหญ่ใจดีคนหนึ่งมาพูดๆเราก็นั่งฟังไป3ชั่วโมง
ดิฉันก็ถามต่อค่ะ "ชื่องานอะไรคะงานจัดอยู่ตรงไหนคะ" คราวนี้พี่ประหลาดเธอตอบมาค่ะ แต่เธอไม่ตอบชื่องานนะคะ เธอพูดว่า "งานก็จัดอยู่ในห้างสีแดงชิดลมนั่นแหละ พี่ไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหนแต่พี่พาไปถูก" ดิฉันก็คิดในใจ อ้าวเฮ้ยเรียกดิฉันไปสัมมนาแต่ไม่รู้ชื่ออาคาร ไม่รู้ว่าชื่องานอะไรอย่างนั้นหรอ(วะ)คะ
ดิฉันเลยถามพี่ประหลาดต่อไปอีกค่ะ "แล้วพี่มีเบอร์ติดต่อกับงานไหมคะ" พี่ประหลาดเธอก็ตอบค่ะว่า "ไม่มี มีอะไรก็ให้ติดต่อกับพี่แล้วกัน" ดิฉันฟังแล้วโป๊ะค่ะ รู้เลยค่ะว่าพี่ประหลาดเธอไม่ประสงค์ดีแน่ๆ
ดิฉันเลยถามพี่ประหลาดต่ออีกค่ะว่า "แล้วหนูชวนคนอื่นไปได้ไหมคะพี่" พี่ประหลาดเธอก็ตอบกลับมาค่ะว่า "ชวนได้นะ แต่พี่ไม่แนะนำให้ชวน เพราะไม่รู้ว่าคนที่ไปด้วยไม่รู้ว่าเขาชอบหรือเปล่า พี่อยากให้น้องไปคนเดียวนะ เผื่อน้องไปแล้วรู้สึกชอบสัมมนา Workshops อันนี้จะได้มาบอกต่อคนอื่นๆได้ (อันนี้พิรุธมาเต็มเลยค่ะ หืมมเข้าข่ายธุรกิจเครือข่ายแล้วล่ะไอ้พูดต่อๆกันปากต่อปากเนี่ย) ดิฉันยังไม่ทันพูดอะไรเพิ่มเติมเลยค่ะ พี่ประหลาดเธอพูดขึ้นอีกว่า "วันเสาร์ถัดไปว่างชัวร์ๆไหมทช่วยเช็คให้หน่อยได้ไหม พี่จะได้กดจองที่นั่งให้ พี่จะได้ออกค่ามัดจำให้ก่อน" ตายแล้วพี่ประหลาดของดิฉันนางกลายร่างเป็นพระเอกซีรี่ส์สุดฟ้อหล่อเฟี้ยวออกเงินให้ก่อนแล้วค่ะ! พอดิฉันได้ยินคำว่าค่ามัดจำปุ๊บ อึ้งเลยค่ะพอได้ยินคำว่าค่ามัดจำ ดิฉันเลยถามไปเลยค่ะว่า "แล้วงานนี้มันฟรีมั้ยคะพี่ ถ้าไม่ฟรีหนูไม่ไปนะ"
พี่ประหลาดเธอก็บอก "งานฟรีๆ พี่จะออกค่ามัดจำให้ก่อน พอเราไปงานใช่ไหม พี่ก็จะได้เงินค่ามัดจำคืน" ดิฉันยิ้มเลยค่ะ เล่นแบบนี้สินะ..งานนี้สนุกแน่!!
ดิฉันก็ลองแกล้งหยอดไป เพราะรู้เชิงแล้วว่าน่าจะมาแนวไหน
ดิฉันถามพี่ประหลาดไปค่ะว่า "พี่คะ แล้วมันเป็นงานสัมมนาแบบพวกขายตรงหรือเปล่าคะ" ดิฉันถามไป คราวนี้พี่ประหลาดเธอนิ่งนิดๆค่ะ ก่อนจะดึงสติกลับมาตอบ "เห๊ยย ไม่ใช่อย่างนั้น มันเป็นงานสัมมนาวิชาการทั่วๆไปนั่นแหละ" ดิฉันแบบฮาก๊ากเบาๆเลยจริงๆ
แล้วพี่ประหลาดเธอก็ถามต่อค่ะ "แล้ววันเสาร์ถัดไปล่ะว่างไหม เช็คเวลาให้หน่อย"
ดิฉันคราวนี้หึ!อยากคลายเครียดพอดี เลยสวมวิญญาณมารยาร้อยเล่มเกวียนค่ะบอกว่า
"วันเสาร์ถัดไปว่างค่ะพี่ ว่างชัวร์ๆ งั้นไปวันเสาร์ถัดไปแล้วกัน ไปห้างสีแดงชิดลมใช่มั้ยคะ เดี๊ยวขอเช็คเวลานิดนึงแล้วกันนะคะเพื่อความชัวร์ค่ะ"
แล้วดิฉันก็พูดต่ออีกค่ะว่า "แล้วพี่มีรูปสถานที่จัดงานไหมคะส่งมาให้ดูหน่อยค่ะ ส่งมาทางข้อความได้ไหม"
พี่ประหลาดเธอนิ่งไปชั่วครู่ค่ะ แล้วพูดต่อค่ะว่า "รูปภาพหรอ......เดี๊ยวพี่ส่งข้อความไปบอกแล้วกันว่าเราได้ที่นั่งอะไร เบอร์อะไรยังไง พี่จะได้กดจองที่นั่งให้"//อ้าวแล้วรูปภาพหนูล่ะคะพี่ประหลาด
พี่ประหลาดเธอก็บอกอีกว่า พองานจบอาจจะมีกิจกรรมเล็กๆน้อยๆส่งท้าย งั้นไปวันเสาร์ถัดไปนะ เอาวันที่ชัวร์ๆนะ ดิฉันยิ้มเลยค่ะก่อนจะพูดขึ้น "โอเคค่ะ วันที่เสาร์ถัดไป ไปแน่นอนค่ะชัวร์ๆเลยค่ะ" พี่ประหลาดแลดูนางจะพอใจกับคำตอบ นางก็บอก"โอเคเดี๊ยวส่งข้อความมาบอก เดี๊ยวโทรมาบอกอีกทีแล้วกัน"
.
.
.
ทีนี้พอคุยโทรศัพท์เสร็จค่ะ ต่อมอยากเผือกของดิฉัน ด้วยความอยากรู้อยากให้ชัวร์จึงลองค้นหาในGoogleค่ะว่ามีงานสัมมนาอะไรไหม งานอะไร อยู่ตรงอาคารไหนของห้างสีแดงชิดลม...คำตอบที่ได้คือ...เงียบกริบค่ะ ไม่มีสัมมนาแนะแนวอะไรแบบนี้เลย มีแต่สัมมนาอาหาร Workshopอาหารค่า อะไร..นี่มันอาร๊ายยยพี่ประหลาด..คุณหลอกดาว คุณกล้าหลอกภัสสินีแบบนี่ได้ยังไงคะ!!
.
.
.
จนเรื่องราวทุกอย่างถึงจุดจบ จุดโป๊ะตรงนี้ค่ะ
.
.
.
เมื่อดิฉันไปพบกระทู้หนึ่งเข้าในพันทิปค่ะ....(เป็นกระทู้แรงบันดาลใจให้ดิฉันออกมาแชร์ประสบการณ์สุดเซ็งนี้เลยค่ะ)
.
.
.
http://ppantip.com/topic/30737188
.
.
.
ทีนี้ทุกอย่างโป๊ะเลยค่ะ ดิฉันรู้เลยเหมือนกับที่ดิฉันเจอแทบทุกประการเลยค่ะ....
.
.
.
สรุป...เจ้าสัมมนานี้นางเป็นงานสัมมนาขายตรงของธุรกิจ บริษัทยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่งค่ะ(เสียดายดิฉันใช้ผลิตภัณฑ์ของเขาบ่อยนะทบางอันแบบเลิศจริงๆ อันนี้ไม่ได้โฆษณานะคะ55555555ยอกในแบบรู้สึกเสียความรู้สึกเบาๆค่ะ"
เขาจะเขามาโดยวิธีมีคนไปให้แจกแบบสอบถามให้ทำ แล้วบอกมาจากคณะนี้ มหาวิทยาลัยนี้ค่ะ เอาเรื่องแบบอาชีพ เอาเรื่องฝันเอาเรื่องเงินเดือนมาพูดค่ะ..
.
...และที่สำคัญ..สถานที่จัดงานนางอยู่ในห้างสีแดงชิดลมแห่งนี้นี่แหละค่ะ!!เพราะมีศูนย์ของบริษัทนี้อยู่ในห้างสรรพสินค้าแห่งนี้
.
.
.
*มีต่ออีกนิดค่ะ＊
ปล.แก้ไขเพิ่มลิ้งค์กระทู้ค่ะ
「กระทู้แชร์ประสบการณ์}=เมื่อฉันเจอธุรกิจเครือข่ายชื่อดังฉบับนักศึกษาเชิญร่วมกันเสวนาอภิปรายแชร์ประสบการณ์กันได้ค่ะ
จากที่เรารู้ๆกันนะคะว่าธุรกิจเครือข่ายแบบนี้เนี่ยมันมีเรื่องราวกับสังคมไทยเรามาช้านานมากค่ะ มีหลายรูปแบบบางคนก็มาในรูปแบบดีๆน่ารักๆ บางคนก็มาในรูปแบบร้ายกาจชนิดที่เรียกว่านางร้ายในละครยังยอมแพ้เลยค่ะคุณผู้อ่าน แน่นอนค่ะมีคนเคยพบเจอกันหลากหลายรูปแบบ มีกระทู้มากมายไม่ว่าจะเป็นในพันทิปเอย Facebookเอย Twitterเอย มีคนมาบ่นมาโพสต์ให้อ่านกันมากมาย เราเองก็เป็นคนหนึ่งค่ะที่อ่านกระทู้เหล่านี้มามากพอสมควรจนเรามั่นใจมากค่ะว่าจะไม่เจอแน่ๆ คิดว่ายังไงตัวเองคงไม่โดนหรอก....แต่..No No No..ความมั่นใจที่ดิฉันมี จริตเวเนที่มีพังทลายค่ะเมื่อมาเจอกับตัวเองค่ะ
พูดกันมามากพอแล้วนะคะ เข้าเรื่องกันเลยค่ะ
*เกริ่นก่อนเลยนะคะ** ดิฉันเป็นหนึ่งใน #Dek58 ค่ะ เราผ่านเข้ามาศึกษาในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งใจกลางเมืองหลวงด้วยวิธีสอบตรง/รับตรงค่ะ
และจุดเริ่มต้นมันเป็นอย่างนี้ค่ะ... เมื่อช่วงต้นสัปดาห์นี้ค่ะ ดิฉันไปทำธุระเรื่องยื่นเข้าศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยค่ะ ตอนนั้นดิฉันแต่งชุดนิสิตมาเต็มยศเลยค่ะ เพื่อจะมาถ่ายรูปนักศึกษาค่ะ ทีนี้ดิฉันถ่ายรูปเสร็จ ต้องรอรูปถ่ายประมาณ30นาทีค่ะ ดิฉันเลยแก้เซ็งโดยการไปนั่งม้านั่งเล่นโทรศัพท์มือถือเม้าท์มอยกับเพื่อนทางSocial Networkอยู่กำลังเม้าท์มอยเพลินๆค่ะ
ทีนี้ค่ะ ระหว่างที่ดิฉันกำลังเม้าท์มอยู่ มีผู้ชายคนหนึ่งค่ะแบบเด็กเนิรด์สไตล์เด็กแว่นมาแต่ไกลค่ะ โดดเด่นมาก เขามาพูดกับดิฉันค่ะ
"น้องครับ ขอเวลาสักครู่ได้ไหมครับ จะให้ช่วยทำแบบสอบถามหน่อย"
ดิฉันก็แบบแหม เป็นคนอัธยาศัยดีเวอร์ค่ะ อีกอย่างดิฉันก็ทำแบบสอบถามอะไรแบบนี้มาเยอะแยะมากมายเลยคิดว่าไม่เหนือบ่ากว่าแรงอะไรก็เออออห่อหมกทำไปค่ะเลยตอบตกลงค่ะ
ทีนี้ค่ะ เขาก็แนะนำตัวค่ะว่าพี่ สมมติชื่อประหลาดแล้วกันค่ะ มาจากคณะE มหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังแห่งหนึ่ง(ที่ไม่มีอักษรย่อในวิกิพีเดีย) เนี่ยพี่มาจากชมรมแนะแนวพัฒนาบุคลิกภาพวัยรุ่น เนี่ยมีการร่วมมือกันของหลายสถาบัน มหาวิทยาลัยของเขาเอย มหาวิทยาลัยโดมเอย มหาวิทยาลัยสีเขียวเอย มหาวิทยาลัยของดิฉันเอยฯลฯ เป็นโครงการพัฒนาแนะแนวบุคลิกภาพของวัยรุ่น จะมาสอบถามวัยรุ่นเกี่ยวกับเรื่องความฝัน เรื่องอาชีพแนวทางในอนาคต ดิฉันได้ยินก็เออออตามเขาไปค่ะ ก็แอ็บทำเป็นรู้เรื่องค่ะ(บอกความจริงไม่รู้เรื่องเลยเขาพูดวกไปวนมา วนอยู่กับความฝันเนี่ยแหละ แอบคิด..นี่พี่เป็นพระเอกซีรี่ส์หรือเปล่าคะตอบบบบ แลดูพระเอกเชียวแบบอะไรๆก็ความฝันแบบนี้) ทีนี้เขาก็ให้กรอกชื่อ กรอกมหาลัย(เริ่มแปลกๆใช่ไหมคะ) และให้ทำแบบสอบถามค่ะ
แบบสอบถามที่ถาม ที่จำได้คร่าวๆนะคะ ถามว่าจะทำอาชีพอะไรในอนาคต คิดว่าอยากจะได้เงินเดือนเท่าไหร่ ความฝันมีอะไรบ้าง คิดว่าอายุเท่าไหร่จะประสบความสำเร็จบลาๆ เราก็ตอบไปตามตรง(ปนโกหกใส่สีตีไข่นิดหน่อย) เขาก็ดูพึงพอใจกับคำตอบของดิฉันมากค่ะ
ทีนี้ค่ะ พอทำเสร็จ เขาก็อธิบายแต่ละข้ออย่างนั้นอย่างนี้เสร็จปุ๊บค่ะ เขาก็พูดขึ้นค่ะว่าเนี่ยจะมีการสัมมนานะทุกวันพุธ พฤหัสตอน2ทุ่มถึง4ทุ่ม ที่WABC(สมมติ)สาธร ก็มีนิสิตนักศึกษาไปบ้างแต่ส่วนใหญ่เป็นคนทำงานอะไรแบบนี้ไปฟังมากกว่า แต่ถ้าเป็นนิสิต นักศึกษาเนี่ยจะมีสัมมนานะที่ห้างสรรพสินค้าสีแดง สาขาชิดลม วันเสาร์เวลาบ่ายโมงถึงสี่โมงเย็น ดิฉันก็ฟังค่ะแบบไม่ได้สนใจอยู่แล้ว เขาบอกมีสัมมนา3อาทิตย์คือเสาร์นี้ เสาร์หน้า และเสาร์ถัดไป เขาก็บอกอยากให้ไปลองฟังนะ จะมีผู้ใหญ่คนหนึ่งมาพูดๆเรื่องความฝัน เรื่องอนาคตแบบนี้ แต่ไม่ได้ถามเลยค่ะว่าสนใจหรือเปล่า แต่เขาบอกกับดิฉันค่ะว่า
"งั้นพี่ขอเบอร์โทรศัพท์ติดต่อกลับได้ไหม เผื่อมีข้อเสนอแนะงานแบบสอบถามนี้"
ดิฉันก็โอเคให้ไป เพราะปกติเวลาที่มีคนให้ทำแบบสอบถามแบบนี้จะขอเบอร์โทรศัพท์ประจำ เราก็ให้เขานะคะ แต่ตอนนั้นคือพลาด คิดว่ายังไงเขาไม่โทรหาหรอก ดิฉันเคยทำแบบสอบถามแบบนี้ มีคนมาให้ทำขอเบอร์โทรเยอะมาก แต่ไม่เคยติดต่อกลับเลย ดิฉันก็เลยคิดไม่ถึงค่ะ คิดว่าไม่น่าจะเป็นอะไรเลยให้เบอร์โทรเขาไป
.
.
.
ทีนี้ค่ะ พอตกค่ำวันเดียวกัน ดิฉันช๊อปปิ้งชิลล์ๆ เพลินๆซื้อของต่อราคาแม่ค้าในตลาดเม้าท์มอยอย่างเพลินๆค่ะ ทีนี้มีเบอร์โทรปริศนามา เฮลโหลววว รับสายปุ๊บคุณพี่ประหลาดแนะนำตัวเลยค่ะว่า น้อง(ดิฉัน)จำได้ไหม นี่พี่ประหลาดนะ เนี่ยพี่จะถามว่าแบบสอบถามนี่เป็นยังไง ดีไหม? คิดว่ามีประโยชน์ไหม? ดิฉันก็แบบหงุดหงิดเบาๆค่ะ แหมก็โทรมาตอนคนกำลังต่อราคาของกับแม่ค้า มันน่าฟาดด้วยเปลือกทุเรียนจริงๆค่ะ ดิฉันก็ตอบไปแบบปัดๆว่า มันก็ดีนะคะ ดีแบบนั้นแบบนี้ ทีนี้ค่ะ..จุดพีคของเรื่องมาถึงแล้วค่ะ
.
.
.
จู่ๆค่ะ พี่ประหลาดเด็กเนิรด์คนดีเขาก็พูดทันทีเลยค่ะ
"น้อง(ดิฉัน)วันเสาร์นี้พอจะว่างไหม สัมมนาที่ห้างสีแดงชิดลม"
.
.
ดิฉันฟังแล้วแบบสตั้นท์ค่ะ เหมือนโดนแม่ค้าตบด้วยเปลือกทุเรียนค่ะ อึ้งไปเลยค่ะ ไม่ถามดิฉันเลยสักนิดว่าดิฉันสนใจไหม ดิฉันก็บอกเลยค่ะว่าดิฉันไม่ว่าง ไม่ไปได้ไหมคะ พี่ประหลาดเขาก็บอกค่ะ เช็คเวลาให้หน่อยได้ไหม ดูหน่อยว่าวันเสาร์หน้าไปได้ไหม คำพูดทำนองแบบเหวี่ยงหงุดหงิดนิดๆค่ะ แบบอยากให้ไปให้ได้ ดิฉันก็บอกไม่ได้จริงๆว่างที่โน่นช่วงหลังมิถุนา พี่ประหลาดเขาก็บอกค่ะ "งั้นช่วยเช็คเวลาให้หน่อยแล้วกัน เดี๊ยววันพุธ พฤหัสพี่โทรมาอีกที"
.
.
.
แล้วทีนี้คืนถัดมาค่ะ ตอนราวๆ5ทุ่มค่ะดิฉันกำลังอาบน้ำเสร็จกำลังจะปูที่นอนนอนลงแบบสวยๆบนฟูก แหม!ก็แบบคนมันเหนื่อยๆอยากนอนพักผ่อนหน่อยมีโทรศัพท์เข้ามาหาค่ะ
.
.
มันเป็นโทรศัพท์ของพี่ประหลาดนั่นเอง พี่ประหลาดคราวนี้นางมาเหนือเมฆมากค่ะ จากโทรตอนสองทุ่ม คราวนี้โทรตอนห้าทุ่มค่ะ (ปกติดิฉันนอนช่วงเที่ยงคืนถึงตีสี่ค่ะ) แต่คราวนี้ค่ะ โทรมาดิฉันตั้งสติค่ะ ใจเย็นๆคราวนี้ดิฉันตั้งสติ ระงับอารมณ์อีแย้มค่ะ แอ๊บร่างเป็นผู้ดีจากลอนดอนแล้วค่อยๆพูด ค่อยๆฟังอย่างมีสติค่ะ
พี่ประหลาดนางก็มาฟอรม์เดิมค่ะ "สวัสดีน้อง(ดิฉัน) นี่พี่ประหลาดเองนะ พี่จะโทรมาถามว่าวันเสาร์หน้าเนี่ยว่างมั้ย?"
ดิฉันตั้งสติค่ะ ใจเย็นๆก่อนจะสวมบทActing Queen บอกเขาไปว่า "วันเสาร์หน้าหนูมีสอบค่ะพี่ หนูมีสอบ...... ไม่ว่างค่ะพี่"
พี่ประหลาดของดิฉันไม่จบค่ะ...นางพูดต่ออีกว่า แล้ววันเสาร์ถัดไปล่ะว่างไหม ช่วยเช็คเวลาให้มันชัวร์ๆหน่อยได้ไหมพี่จะได้จองที่นั่งให้ เช็คเวลาให้"
ดิฉันฟังคราวนี้ดิฉันแบบว้ายยช๊อคแป๊บ คือพี่ประหลาดเป็นคนให้ฉันทำแบบสอบถามนี่เองนะแล้วมาบัฃคับให้ดิฉันรบเร้าเช็คเวลาให้อีก ดิฉันเริ่มรู้สึกทะ
"พี่คะ มันเป็นงานอะไรคะ ชื่องานว่าอะไรคะ มีเบอร์โทรศัพท์ติดต่อกลับไหมคะ งานเป็นแบบไหน"
พี่ประหลาดนางนิ่งไปชั่วครู่ค่ะ..ก่อนจะดึงสติมาตอบคำถามดิฉันค่ะ
พี่ประกลาดก็บอกจับใจความได้ว่า ก็เป็นงานสัมมนาวิชาการธรรมดาๆเนี่ยแหละ จะมีผู้ใหญ่ใจดีคนหนึ่งมาพูดๆเราก็นั่งฟังไป3ชั่วโมง
ดิฉันก็ถามต่อค่ะ "ชื่องานอะไรคะงานจัดอยู่ตรงไหนคะ" คราวนี้พี่ประหลาดเธอตอบมาค่ะ แต่เธอไม่ตอบชื่องานนะคะ เธอพูดว่า "งานก็จัดอยู่ในห้างสีแดงชิดลมนั่นแหละ พี่ไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหนแต่พี่พาไปถูก" ดิฉันก็คิดในใจ อ้าวเฮ้ยเรียกดิฉันไปสัมมนาแต่ไม่รู้ชื่ออาคาร ไม่รู้ว่าชื่องานอะไรอย่างนั้นหรอ(วะ)คะ
ดิฉันเลยถามพี่ประหลาดต่อไปอีกค่ะ "แล้วพี่มีเบอร์ติดต่อกับงานไหมคะ" พี่ประหลาดเธอก็ตอบค่ะว่า "ไม่มี มีอะไรก็ให้ติดต่อกับพี่แล้วกัน" ดิฉันฟังแล้วโป๊ะค่ะ รู้เลยค่ะว่าพี่ประหลาดเธอไม่ประสงค์ดีแน่ๆ
ดิฉันเลยถามพี่ประหลาดต่ออีกค่ะว่า "แล้วหนูชวนคนอื่นไปได้ไหมคะพี่" พี่ประหลาดเธอก็ตอบกลับมาค่ะว่า "ชวนได้นะ แต่พี่ไม่แนะนำให้ชวน เพราะไม่รู้ว่าคนที่ไปด้วยไม่รู้ว่าเขาชอบหรือเปล่า พี่อยากให้น้องไปคนเดียวนะ เผื่อน้องไปแล้วรู้สึกชอบสัมมนา Workshops อันนี้จะได้มาบอกต่อคนอื่นๆได้ (อันนี้พิรุธมาเต็มเลยค่ะ หืมมเข้าข่ายธุรกิจเครือข่ายแล้วล่ะไอ้พูดต่อๆกันปากต่อปากเนี่ย) ดิฉันยังไม่ทันพูดอะไรเพิ่มเติมเลยค่ะ พี่ประหลาดเธอพูดขึ้นอีกว่า "วันเสาร์ถัดไปว่างชัวร์ๆไหมทช่วยเช็คให้หน่อยได้ไหม พี่จะได้กดจองที่นั่งให้ พี่จะได้ออกค่ามัดจำให้ก่อน" ตายแล้วพี่ประหลาดของดิฉันนางกลายร่างเป็นพระเอกซีรี่ส์สุดฟ้อหล่อเฟี้ยวออกเงินให้ก่อนแล้วค่ะ! พอดิฉันได้ยินคำว่าค่ามัดจำปุ๊บ อึ้งเลยค่ะพอได้ยินคำว่าค่ามัดจำ ดิฉันเลยถามไปเลยค่ะว่า "แล้วงานนี้มันฟรีมั้ยคะพี่ ถ้าไม่ฟรีหนูไม่ไปนะ"
พี่ประหลาดเธอก็บอก "งานฟรีๆ พี่จะออกค่ามัดจำให้ก่อน พอเราไปงานใช่ไหม พี่ก็จะได้เงินค่ามัดจำคืน" ดิฉันยิ้มเลยค่ะ เล่นแบบนี้สินะ..งานนี้สนุกแน่!!
ดิฉันก็ลองแกล้งหยอดไป เพราะรู้เชิงแล้วว่าน่าจะมาแนวไหน
ดิฉันถามพี่ประหลาดไปค่ะว่า "พี่คะ แล้วมันเป็นงานสัมมนาแบบพวกขายตรงหรือเปล่าคะ" ดิฉันถามไป คราวนี้พี่ประหลาดเธอนิ่งนิดๆค่ะ ก่อนจะดึงสติกลับมาตอบ "เห๊ยย ไม่ใช่อย่างนั้น มันเป็นงานสัมมนาวิชาการทั่วๆไปนั่นแหละ" ดิฉันแบบฮาก๊ากเบาๆเลยจริงๆ
แล้วพี่ประหลาดเธอก็ถามต่อค่ะ "แล้ววันเสาร์ถัดไปล่ะว่างไหม เช็คเวลาให้หน่อย"
ดิฉันคราวนี้หึ!อยากคลายเครียดพอดี เลยสวมวิญญาณมารยาร้อยเล่มเกวียนค่ะบอกว่า
"วันเสาร์ถัดไปว่างค่ะพี่ ว่างชัวร์ๆ งั้นไปวันเสาร์ถัดไปแล้วกัน ไปห้างสีแดงชิดลมใช่มั้ยคะ เดี๊ยวขอเช็คเวลานิดนึงแล้วกันนะคะเพื่อความชัวร์ค่ะ"
แล้วดิฉันก็พูดต่ออีกค่ะว่า "แล้วพี่มีรูปสถานที่จัดงานไหมคะส่งมาให้ดูหน่อยค่ะ ส่งมาทางข้อความได้ไหม"
พี่ประหลาดเธอนิ่งไปชั่วครู่ค่ะ แล้วพูดต่อค่ะว่า "รูปภาพหรอ......เดี๊ยวพี่ส่งข้อความไปบอกแล้วกันว่าเราได้ที่นั่งอะไร เบอร์อะไรยังไง พี่จะได้กดจองที่นั่งให้"//อ้าวแล้วรูปภาพหนูล่ะคะพี่ประหลาด
พี่ประหลาดเธอก็บอกอีกว่า พองานจบอาจจะมีกิจกรรมเล็กๆน้อยๆส่งท้าย งั้นไปวันเสาร์ถัดไปนะ เอาวันที่ชัวร์ๆนะ ดิฉันยิ้มเลยค่ะก่อนจะพูดขึ้น "โอเคค่ะ วันที่เสาร์ถัดไป ไปแน่นอนค่ะชัวร์ๆเลยค่ะ" พี่ประหลาดแลดูนางจะพอใจกับคำตอบ นางก็บอก"โอเคเดี๊ยวส่งข้อความมาบอก เดี๊ยวโทรมาบอกอีกทีแล้วกัน"
.
.
.
ทีนี้พอคุยโทรศัพท์เสร็จค่ะ ต่อมอยากเผือกของดิฉัน ด้วยความอยากรู้อยากให้ชัวร์จึงลองค้นหาในGoogleค่ะว่ามีงานสัมมนาอะไรไหม งานอะไร อยู่ตรงอาคารไหนของห้างสีแดงชิดลม...คำตอบที่ได้คือ...เงียบกริบค่ะ ไม่มีสัมมนาแนะแนวอะไรแบบนี้เลย มีแต่สัมมนาอาหาร Workshopอาหารค่า อะไร..นี่มันอาร๊ายยยพี่ประหลาด..คุณหลอกดาว คุณกล้าหลอกภัสสินีแบบนี่ได้ยังไงคะ!!
.
.
.
จนเรื่องราวทุกอย่างถึงจุดจบ จุดโป๊ะตรงนี้ค่ะ
.
.
.
เมื่อดิฉันไปพบกระทู้หนึ่งเข้าในพันทิปค่ะ....(เป็นกระทู้แรงบันดาลใจให้ดิฉันออกมาแชร์ประสบการณ์สุดเซ็งนี้เลยค่ะ)
.
.
.
http://ppantip.com/topic/30737188
.
.
.
ทีนี้ทุกอย่างโป๊ะเลยค่ะ ดิฉันรู้เลยเหมือนกับที่ดิฉันเจอแทบทุกประการเลยค่ะ....
.
.
.
สรุป...เจ้าสัมมนานี้นางเป็นงานสัมมนาขายตรงของธุรกิจ บริษัทยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่งค่ะ(เสียดายดิฉันใช้ผลิตภัณฑ์ของเขาบ่อยนะทบางอันแบบเลิศจริงๆ อันนี้ไม่ได้โฆษณานะคะ55555555ยอกในแบบรู้สึกเสียความรู้สึกเบาๆค่ะ"
เขาจะเขามาโดยวิธีมีคนไปให้แจกแบบสอบถามให้ทำ แล้วบอกมาจากคณะนี้ มหาวิทยาลัยนี้ค่ะ เอาเรื่องแบบอาชีพ เอาเรื่องฝันเอาเรื่องเงินเดือนมาพูดค่ะ..
.
...และที่สำคัญ..สถานที่จัดงานนางอยู่ในห้างสีแดงชิดลมแห่งนี้นี่แหละค่ะ!!เพราะมีศูนย์ของบริษัทนี้อยู่ในห้างสรรพสินค้าแห่งนี้
.
.
.
*มีต่ออีกนิดค่ะ＊
ปล.แก้ไขเพิ่มลิ้งค์กระทู้ค่ะ