สวัสดีค่ะ ตอนนี้เรา อยู่มหาลัยปี 1 เราอยากมาระบายเรื่องฐานะทางการเงินของครอบครัวเราค่ะ ครอบครัวเราอยู่ในฐานะปานกลางไปถึงค่อนข้างไม่ค่อยมีเงินใช้ เราอยู่มหาลัยรัฐ เรากู กรอ นะ คือ ค่าเทอมกรอ จะจ่ายให้หมด แล้วก็มีค่าครองชีพ เดือนละ2200 เพื่อนหลายคนอาจคิดว่ามันก็พอแล้วไม่ใช่หรอ ถ้าเงินแค่นี้กับสมัย มัธยม เราว่ามันเพียงพอสำหรับเรา แต่ตอนนี้เราอยู่มหาลัย เราอยู่ใน จ่ายเทอมละ 2700 เราออกเอง แม่เราแทบไม่เคยส่งเงินให้เลย เราเองก็ไม่กล้าขอ เรารู้ว่าครอบครัวเราไม่มีเงิน วันๆนึงเรากินข้าว 1 มื้อ บางวัน เรากินแต่มาม่า เราเห็นเพื่อนๆกินนู่นกินนี่ บางทีเราก็แิจฉา แต่เราก้ต้องคิดเสมอว่าเราไม่มีเงินมากพอที่จะซื้อขงกินเยอะๆได้ เราใช้เงินวันละ 40 บาท เราอยู่มหาลัย แต่ใช้เงิน 40 อาทิตนึงเราต้องเติมน้ำมันรถ มอไซต์ เราต้องซื้อชีทเรียน ยิ่งตอนใกล้สอบนี่ เงินหมดไปกับ ชีทเรียนทั้งนั้น กับเงิน แค่เดือนละ 2200 เราบอกตรงๆว่ามันไม่พอเลย เราเคยขอแม่นะ แต่แม่ไม่มีเหมือนกัน เราเองก็ไม่อยากตื้ออะไรมาก เพราะเราเป็นคนที่ไม่ชอบขอเงินพ่อกับแม่อยู่แล้ว แต่พักหลังๆ เงินกรอ ไม่ออกมาจะ2เดือนแล้ว จากที่เราได้รับเงินในส่วนนี้อย่างเดียว ตอนนี้เราแย่มากจริงๆ เราไม่ได้อยากจะมาบอกให้ทุกคนสงสาร หรือมาด่านะ แต่เรามาขอพื้นที่ระบายให้ใครสักคนฟัง ตอนนี้คนทางบ้านไม่รู้ว่าเราลำบากมาก เราต้องหาเศษตังเหรียญบาทไปกินข้าว คือเราไม่เคยรู้สึกแย่ขนาดนี้มาก่อน เราไม่กล้าขอทางบ้าน แม่เราขายของ แต่แม่เราขายไม่ค่อยดี พ่อเราทำงานบริษัท แต่เราไม่รู้ว่าเขาเอาเงินไปใช้อะไรบ้าง แต่ที่รู้ๆคือใช้หนี้ เรื่องฐานะการเงินของครอบครัว เราไม่ค่อยอยากยุ่ง เราน่ะ อยากขอเงินแม่มาก แต่เรารู้ว่าแม่ไม่มี ทุกวันนี้ เราน้อยใจตัวเองมาก จนเพื่อนเราช่วยกันหารตังออกค่าข้าวให้ แฟนก็เอาตังให้ คือตอนนี้เรามีตังใช้ไปวันๆเพราะเพื่อนเพราะแฟนทั้งนั้น ตอนนี้เรารู้สึกตัวเองเหมือนขอทานขึ้นไปทุกวัน
          เราเครียดนะ ทุกวันเราหิวข้าวแทบตาย แต่เราต้องเฉลี่ยนเวลากินข้าวของเรา ให้มันพอดี 1มื้อต่อ 1วัน หลายคนอทาจคิดว่าทำไมไม่ทำงาน เรานี่อยากทำงานมากๆ แต่บอกเลย เรารู้ว่าถ้าเราทำงาน เราจะเรียนไม่ไหว เพราะ มอ เรามันเรียนหนักมาก เรียนหนักมหาโหดเลยแหละ หลายครั้งที่เรารู้สึกท้อ หลายครั้งที่เราคิดถึงที่บ้านว่าตอนนี้ทำอะไรอยู่ มีข้าวกินดีมั้ย เรารู้นะว่าแม่เราก้ลำบาก พ่อเราก็ลำบาก แต่เราก็อดอิจฉาเขาไม่ได้ที่ เขามีข้าวกินทุกมื้อ ถึงจะเป้นอาหารเดิมๆก็เถอะ แต่เรานี่ดิ ตอนนี้ คิดแล้วคิดอีกจะกินข้าวแต่ละมื้อ เรายังเสียดายเงิน บางทีเราคิดนะ ว่าอยากเลิกเรียนไป แต่คิดอีกที คือเรามีโอกาศมากกว่าคนอื่นอะ เราได้เรียน มหาลัยดีๆ ได้เรียนปริญญา เราก็ต้องทำให้มันดีที่สุดใช่ไหมละ แต่จุดสำคัญ คือเงิน ไม่มีเงินกินข้าว มันอยู่ยาก กับเงินแค่ 2200 วันนี้เรามาระบายลงพันทิพ ก็อยากให้เพื่อนๆช่วยให้คำแนะนำหน่อย เพราะตอนนี้เราค่อนข้างเครียดกับเรื่องนี้มากจริงๆ และเราก็อยากรู้ว่ามีเพื่อนคนไหนที่กำลังเป็นเหมือนเราบ้าง