สวัสดีค่ะ คือนี่เป็นกระทู้แรกของเรา มันอาจจะดูไร้สาระหน่อยนะ 555555 (มันจะมีคนเข้ามาอ่านอยู่หรอฟ่ะ 55) คือไม่อยากแทนชื่ออะไรมากมาย เรียกเขากับเราล่ะกันนะ อาจจะพิมพ์ให้ดูตลกๆหน่อยนะ ไม่อยากดราม่าอ่ะ
ตอนประมาณม.3 ช่วงใกล้ๆปิดเทอมใหญ่ คือเราเคยชอบผู้ชายคนนึงค่ะ เราเป็นฝ่ายทักเขาก่อน เราเคยคุยกัน คือเราแค่คุยในแชทกันนะคะ เราไม่เคยคุยกันตัวเป็นๆต่อหน้าต่อตา (คือเราไม่กล้า ตอนนั้นเราขี้เหร่มากค่ะ 55) เออ แล้วเขาก็ยังมากล้าคุยกับเรานะ เฟรนลี่ไปป่าว คือเขาเป็นผู้ชายคนแรกที่เราคุยด้วยเลยนะ ตอนแรกๆเราเองก็ชอบเขาเฉยๆนะ แต่พอคุยด้วยทุกวัน เราก็รู้สึกดีกับเขาขึ้นมาเรื่อยๆ ไม่รู้มันเรียกว่ารักได้ไหม เพราะมันอาจจะเร็วไป....
เปิดเทอมมาตอนนั้นก็ขึ้นม.4 ค่ะ แรกๆเราก็คุยกันผ่านแชทนั้นแหละค่ะ เจอตัวจริงๆก็ไม่กล้าทัก คือเขาจำหน้าเราได้นะ เราต่างก็ทำตัวเฉยๆเวลาเห็นกัน 555555 คิดแล้วก็ตลกตัวเอง พอขึ้นม.ปลาย เห็นคนอื่นสวยๆกันทั้งนั้นเลย เราก็เลยอยากสวยบ้างค่ะ เราก็พยายามทำหลายอย่างเลย ผมหยิกก็ไปรีดผม สิวเยอะก็ไปรักษา (บลาๆๆๆๆตามประสาผญ. 555) แค่อยากดูดีบ้างไรบ้าง เราแค่อยากดูดีในสายตาคนที่เราชอบแค่นั้นเอง >///////<" อืม... ขึ้นม.4 มันพีคตรงที่ว่า เขาต้องไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่อเมริกาค่ะ (จริงๆรู้นานแล้ว) คือก่อนเขาจะไปเราก็คุยกันเรื่อยๆนั้นแหละ... เขาดูเหมือนจะเบื่อเราด้วยซ้ำ เราเลยไม่ค่อยทักไปแล้ว พอถึงเวลาที่เขาต้องไป อืม เราก็คิดว่าเราจะรอเขานะ ยังไงก็จะรอ เราคิดถึงเขาทุกวันเลยค่ะ (แต่ไม่ถึงขึ้นเสียการเรียนนะคะ 55) ก็แค่เพ้อหน่อยๆ (เวลาที่เขาไปประมาณเดือนสิงหา ปี 2556 ค่ะ เขากลับมาประมาณเดือนมิถุนายน ปี 2557)
ขอตัดมาที่เราขึ้นม.5 เลยนะ เราก็ไม่ค่อยมีอะไรเปลี่ยนแปลงหรอกค่ะ เป็นยัยเป็ดหัวฟูเหมือนเดิม ไม่ได้น่ารักเหมือนใครเขาเลย 5555 ... มาถึงตอนที่เขากลับมาแล้วล่ะกันเนอะ คือเขาต้องเรียนซ้ำชั้นค่ะเพราะว่าไปแลกเปลี่ยน เขายังอยู่ม.4 ในขณะที่เราขึ้นม.5 ล่ะ เออ มาถึงตรงนี้เราไม่ได้คุยอะไรกันแล้วนะ เวลาเจอหน้าก็ทำเฉยๆเหมือนเดิมนั้นแหละ จริงๆเราจะลืมเขาอยู่แล้ว 555555 แต่พอเจอหน้าทีนี่ความคิดที่จะลืมหายไปหมดเลย ต้องกลับไปลืมใหม่ แต่เราลืมเขาไม่ได้หรอกค่ะ ตอนนั้นเราก็ยังชอบเขาอยู่ดี
เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆใช่ป่ะ (เริ่มเบื่อกันแล้วใช่ม้ายยยยย ยังไม่จบนะแจ้ะ 555) ..... มีวันนึง ตอนพักกินข้าวตอนเที่ยง เราก็เดินลงไปโรงอาหารกับเพื่อนตามปกติ แล้วภาพต่อมาที่เราเห็นก็ทำให้เราใจสลาย หรือทุกสิ่งจะเป็นแค่ความฝัน.. เราเห็นเขานั่งอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ผญ.คนนั้นก็ดูน่ารักกว่าเราด้วย (ในใจก็คิดนะว่า อย่าร้องนะ อย่าร้อง) ไม่ทันขาดคำ เราก็ร้องไห้ใหญ่เลย เที่ยงนั้นก็กินข้าวกับน้ำตานั้นแหละจ้า... เรามารู้ทีหลังว่าผญ.คนนั้นก็เป็นแฟนเขานั้นแหละ (แต่ปัจจุบันไม่รู้ว่าเลิกยัง) แล้วที่ผ่านมาเรารออะไร เขาไม่ได้บอกให้รอสักหน่อย (ยอมรับว่างี่เง่า) หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา เราก็พยายามลืมเขาเป็นจริงๆจังๆ (เลิกรักมันมีแบบเล่นๆด้วยหรอฟ่ะ!!!) อืม เราลืมได้แล้วนะจริงๆ จริงๆ เราไม่ได้ยุ่งอะไรกับเขาอีกเลย จนกระทั่งรร.มีเลือกคณะกรรมการนร. คือเราไม่ได้เป็นสมาชิกนะ เพื่อนเราลงสมัครกันเป็นทีมอ่ะ เราก็คอยช่วยบ้างนิดๆหน่อยๆ มันพีคตรงที่ว่า เพื่อนเราเอาเขามาเข้ากลุ่ม (ซวยล่ะตูกำลังจะลืม) แต่เราใจแกร่งค่ะ เราไม่หวั่นไหว เราไม่แคร์ซะอย่าง เขามีแฟนแล้ว พอเถอะๆ (บอกตัวเอง) แต่มันก็มีเจ็บหัวใจนิดหน่อย เอาเถอะน้าชีวิตวัยรุ่นเคยอกหักก็ถือว่าคุ้ม.... พอกิจกรรมการเลือกคณะกรรมการเสร็จลง เราก็ไม่ได้อะไรกันอีกหรอก แต่เดินผ่านเฉยๆแค่นั้น...
ตัดภาพมาตอนนี้เลยล่ะกันนะ เราขึ้นม.6 ล่ะ เพิ่งเปิดเทอมเองเนี่ย ถถถถถถถถถ ชีวิต อืม คือหลังจากนั้นก็ลืมเขาได้จริงๆนะ แต่มันคิดถึงอยู่บางครั้ง ฝันถึงบางครั้ง เห้ย นี่เราเป็นอะไร ไม่ได้รักแล้วนะ ทำไมยังคิดถึงอยู่ แค่เห็นหลังเขาก็คิดถึงอีกแล้ว เฮ้อเรานี่เนอะ เราไม่รู้ว่าเราเป็นอะไร.. ใครเคยมีความรู้สึกแบบนี้บ้างคะ? บอกเราทีว่าเราควรทำยังไง....
ไม่ได้ชอบเขาแล้ว แต่ยังคิดถึงอยู่ หมายความว่าอะไร?
ตอนประมาณม.3 ช่วงใกล้ๆปิดเทอมใหญ่ คือเราเคยชอบผู้ชายคนนึงค่ะ เราเป็นฝ่ายทักเขาก่อน เราเคยคุยกัน คือเราแค่คุยในแชทกันนะคะ เราไม่เคยคุยกันตัวเป็นๆต่อหน้าต่อตา (คือเราไม่กล้า ตอนนั้นเราขี้เหร่มากค่ะ 55) เออ แล้วเขาก็ยังมากล้าคุยกับเรานะ เฟรนลี่ไปป่าว คือเขาเป็นผู้ชายคนแรกที่เราคุยด้วยเลยนะ ตอนแรกๆเราเองก็ชอบเขาเฉยๆนะ แต่พอคุยด้วยทุกวัน เราก็รู้สึกดีกับเขาขึ้นมาเรื่อยๆ ไม่รู้มันเรียกว่ารักได้ไหม เพราะมันอาจจะเร็วไป....
เปิดเทอมมาตอนนั้นก็ขึ้นม.4 ค่ะ แรกๆเราก็คุยกันผ่านแชทนั้นแหละค่ะ เจอตัวจริงๆก็ไม่กล้าทัก คือเขาจำหน้าเราได้นะ เราต่างก็ทำตัวเฉยๆเวลาเห็นกัน 555555 คิดแล้วก็ตลกตัวเอง พอขึ้นม.ปลาย เห็นคนอื่นสวยๆกันทั้งนั้นเลย เราก็เลยอยากสวยบ้างค่ะ เราก็พยายามทำหลายอย่างเลย ผมหยิกก็ไปรีดผม สิวเยอะก็ไปรักษา (บลาๆๆๆๆตามประสาผญ. 555) แค่อยากดูดีบ้างไรบ้าง เราแค่อยากดูดีในสายตาคนที่เราชอบแค่นั้นเอง >///////<" อืม... ขึ้นม.4 มันพีคตรงที่ว่า เขาต้องไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่อเมริกาค่ะ (จริงๆรู้นานแล้ว) คือก่อนเขาจะไปเราก็คุยกันเรื่อยๆนั้นแหละ... เขาดูเหมือนจะเบื่อเราด้วยซ้ำ เราเลยไม่ค่อยทักไปแล้ว พอถึงเวลาที่เขาต้องไป อืม เราก็คิดว่าเราจะรอเขานะ ยังไงก็จะรอ เราคิดถึงเขาทุกวันเลยค่ะ (แต่ไม่ถึงขึ้นเสียการเรียนนะคะ 55) ก็แค่เพ้อหน่อยๆ (เวลาที่เขาไปประมาณเดือนสิงหา ปี 2556 ค่ะ เขากลับมาประมาณเดือนมิถุนายน ปี 2557)
ขอตัดมาที่เราขึ้นม.5 เลยนะ เราก็ไม่ค่อยมีอะไรเปลี่ยนแปลงหรอกค่ะ เป็นยัยเป็ดหัวฟูเหมือนเดิม ไม่ได้น่ารักเหมือนใครเขาเลย 5555 ... มาถึงตอนที่เขากลับมาแล้วล่ะกันเนอะ คือเขาต้องเรียนซ้ำชั้นค่ะเพราะว่าไปแลกเปลี่ยน เขายังอยู่ม.4 ในขณะที่เราขึ้นม.5 ล่ะ เออ มาถึงตรงนี้เราไม่ได้คุยอะไรกันแล้วนะ เวลาเจอหน้าก็ทำเฉยๆเหมือนเดิมนั้นแหละ จริงๆเราจะลืมเขาอยู่แล้ว 555555 แต่พอเจอหน้าทีนี่ความคิดที่จะลืมหายไปหมดเลย ต้องกลับไปลืมใหม่ แต่เราลืมเขาไม่ได้หรอกค่ะ ตอนนั้นเราก็ยังชอบเขาอยู่ดี
ตัดภาพมาตอนนี้เลยล่ะกันนะ เราขึ้นม.6 ล่ะ เพิ่งเปิดเทอมเองเนี่ย ถถถถถถถถถ ชีวิต อืม คือหลังจากนั้นก็ลืมเขาได้จริงๆนะ แต่มันคิดถึงอยู่บางครั้ง ฝันถึงบางครั้ง เห้ย นี่เราเป็นอะไร ไม่ได้รักแล้วนะ ทำไมยังคิดถึงอยู่ แค่เห็นหลังเขาก็คิดถึงอีกแล้ว เฮ้อเรานี่เนอะ เราไม่รู้ว่าเราเป็นอะไร.. ใครเคยมีความรู้สึกแบบนี้บ้างคะ? บอกเราทีว่าเราควรทำยังไง....