เหตุเพราะจนปัญญาไม่สามารถ แก้ไข ช่วยเหลือ เยียวยา ครอบครัว ได้เลย
ไม่เคยมีคืนไหนที่ได้นอนหลับ สบายใจ เพราะรู้ว่าพ่อแม่แก่เฒ่า ลำบาก ณ หมู่บ้านกันดาร ตจว
ทำไมปล่อยให้ลำบากละ? ...เพราะ ขอร้องก้มกราบ ขอให้มาอยู่ กทม ด้วย แต่ ท่านไม่มาเหตุเพราะ ไม่คุ้นเคย แกขอตาย ที่หมู่บ้านดีกว่า .... ในกระท่อมผุพัง
พ่อแม่มีหนี้สินเยอะ ลูก4คน กู้เงินเรียนทั้งหมด เพราะฉนั้นชีวิตเริ่มต้น ติดลบ
ปัญหาคือ ...เมื่อทุกคนมีหนี้สินก็ไม่ได้จูนเจือพ่อแม่ เท่าที่ควร เกิดอะไรขึ้น!!!!พ่อแม่ยังลำบาก มีหนี้สิน
ไม่ขอพาดพิงลูกๆคนอื่น ขอพูดถึงตัวเอง!!! แต่งงานยกสินสอดให้พ่อแม่ทั้งหมด หลักแสน สามีหาเงินเก่งแต่มีลูกติดรับผิดชอบลูก แต่สามีต้องการให้หาอาชีพและทำธุระกิจ เราเองก็ชอบจึงให้ไปเรียนเสริมอาชีพ จึงยังไม่มีรายได้ เราจูนเจือครอบครัวบางโอกาส เช่น เงินทำนา เงินช่วยงานบวชน้องชาย และค่าใช่จ่ายจุกจิกต่างๆหากพ่อแม่จำเป็น เป็นเงินก้อน สามีก็ยินดีให้ และเราก็ให้เงินพ่อแม่ ใช้บางเดือน ตกปีหนึ่ง ราวๆ3-4หมื่นบาท พ่อแม่ทำไร่อ้อยมีรายได้บ้าง เงินที่เราช่วยทางบ้านทั้งหมดนี้คือ จากสามี เวลากลับไปเยี่ยมบ้านเราซื้อของกิน ของฝาก คราวละมากๆที่ผ่านมา เราเคยขอร้องว่า ถ้าต้องการเงิน ขอให้บอกเราก่อน ว่าจะเอาไปทำอะไร และเราพอมีกำลังช่วยได้มั้ย แค่ไหน เราจะพยายามหาให้ เรารู้ว่าเราไม่ใช้ลูกที่ดีนักที่ไม่ส่งเงินให้มากมายเหมือนลูกบ้านอื่น
เราพยายามเก็บเงินเพื่อสร้างบ้านหลังเล็กๆให้พ่อกับแม่ตามกำลัง ตลอด4ปี เงินเก็บจากการประหยัดและรายได้เล็กๆน้อยๆตามประสาแม่บ้าน พึ่งเก็บได้ หลักแสนและเริ่มสร้าง กระท่อมหลังน้อยให้พ่อแม่
ที่ผ่านมาท้อมาก ที่ยังรู้ว่าพ่อแม่ยังมีหนี้สิน เราไม่เคยเข้าใจเลยว่า ยืมเงินมาทำอะไร?พ่อเป็นข้าราชการจึงยืมได้หลายทาง ปัจจุบันพ่อ76เกษียณแล้ว กู้เต็มกำลังทุกกองทุน!!!!
เรากลัวการเป็นหนี้มาก เรารู้การมีหนี้มีทุกข์ จบมา จึงพยายามใช้หนี้ทุนเรียนให้หมด เรายืมเรียนตั้งแต่ ม4จนปริญญาตรี และทำงานร้านฟาดฟูด พอเป็นค่าใช้จ่าย พ่อแม่ส่งมาอยู่กับญาติตั้งแต่ 12ขวบ บ้านญาติเป็นนักธุระกิจ เราเห็นตัวอย่างการบริหารเงินแบบนักธุรกิจ ความเราคิดถึงขัดแย้งกับระบบการกู้เงินราชการของพ่อ
ตั้งใจว่า เรียนอาชีพจบจะเริ่มลงทุนทำธุระกิจ และส่งเงินให้พ่อแม่ทุกๆเดือนให้ได้
วันนี้ เรากลับไปดูการก่อสร้างบ้านหลังน้อย บุรุษไปรษณีย์ก็มาส่งจดหมาย เราเปิดอ่าน ปรากฎว่า เป็น จดหมายทวงหนี้ 3ฉบับ !!!!
ฉบับแรก ทวงหนี้ค้ำประกัน วงเงิน 1.2ล้านบาท ที่พ่อค้ำประกันครูด้วยกันไว้ แล้วเค้าหนีหนี้ ฉบับทวงครั้งที่3
เราถามว่า ทำไมถึงกล้าค้ำเยอะขนาดนี้ พ่อบอกมันเป็นการช่วยเหลือกัน เค้าเองค้ำให้พ่อ ตอนพ่อยืมธนาคาร 6แสน!!!!! ไม่มีคำใดๆจะพูดเลย เคยขอร้องเรื่องนี้มาหลายครั้งแต่ไร้ประโยนช์
ฉบับที่2เป็นหนังสือแจ้งการหักเงินเดือนติดบัญชีที่พ่อเคยมีเพียง 1,200บาท หัก950บาท ใช้หนี้ที่พ่อพึ่งไปกู้มา จำนวน 1แสน8หมื่นบาท !!!!เราตกใจมาก ว่าพอกู้มาเพื่ออะไร ในเมื่อไม่มีความจำเป็นต้องใช้เงินก้อนขนาดนี้!!! พ่อบอกว่า น้องสาวขอร้องให้ช่วยเพราะ หมุนเงินไม่ทัน เราถามว่า น้องยืมหรือขอ พ่อบอกว่า คงยืมแหละ แต่เค้าไม่ได้ให้เงินสำหรับใช้หนี้ขั้นต่ำเลย จึงต้องหักบัชญชีพ่อเอง ....พ่อบอกว่า ที่ไม่บอกเพราะน้องขอร้องห้ามบอกเราเพราะกลัวเราจะไปว่าน้อง
ฉบับที่3 ธกส แม่ ระบุว่าแม่กู้เงิน 5หมื่นบาท เราก็งงว่า กู้มาทำไม เพราะพึ่ง ขายอ้อยได้ มาราวๆแปดหมื่น เราถามแม่ว่า เอาเงินมาทำอะไร? แม่บอกพี่สาวกำลังสร้างบ้าน เค้าเงินไม่พอเลยมาขอยืมไปหมดแล้ว!!!!!!!
พ่อแม่ขอให้เราอย่าไปบ่นพี่กับน้องสาว เราไม่เข้าใจเลยจริงๆ พี่และน้องเรารับราชการทั้งคู่ และพ่อเคยเปรยๆว่าชีวิตเราไม่มีหนี้เท่าคนอื่นๆ ที่ดินพ่อคงไม่แบ่งให้เรานะ อยากให้เราเก็บเงินไปหาซื้อเอาเอง เราไม่น้อยใจนะ แต่เราน้อยใจมากที่มีความลับแบบนี้ แล้วสุดท้ายบ่นกับเราว่า ไม่มีเงิน และมีแค่เราที่พอช่วยได้
บอกตรงๆว่า เราแต่งงานเราเบียดเบียนครอบครัวเราเอง ไปช่วยพ่อแม่เสมอ จนบางครั้ง ครอบครัวต้องประหยัดมาก สามีก็บ่นว่าลำบากหาเงินได้แต่ต้องประหยัด และไม่ได้เพื่อครอบครัวตัวเองเลย
บอกตรงๆว่าท้อมาก เท่าไหร่คงไม่พอ เราให้เงินเดือนที่แล้ว2พัน บอกซื้อหวยหมด!!! ในฐานะลูกคนหนึ่งของพ่อแม่เราควรทำอย่างไร เราไม่ได้ร่ำรวย แม่เคยบอกว่าอยากช่วย ก็ให้เอาเงินมาใช้หนี้ให้ เราอดสงสัยไม่ได้ว่า เงิน เท่าไหร่ถึงจะพอ แก้ปัณหาได้ และมันแก้ได้มั้ย? ทุกครั้งที่พ่อแม่บ่นว่าไม่มีเงิน เรารู้สึกอกตัญญูมาก ที่เลี้ยงพ่อแม่ไม่ได้ .....และตอนนี้เราท้อ สิ่งที่เราพยายามทำ สิ่งที่เราให้ กลับถูกมองว่า ด้อยค่า ไร้ประโยนช์ และน้อยนิด !!! บางที่อยากอกตัญญู หนีไปไกลๆ หรือเห็นแก่ตัว เรียกร้องเอากับพ่อแม่บ้าง ....แต่ทำไมได้
คิดไปไกลน้อยใจ คิดไปถึงขนาดว่าพ่อแม่คงไม่รักเรา ไม่เคยห่วงเรา ไม่สนว่าเราเป็นอย่างไร เพราะเราถูกส่งไปอยู่กับคนอื่นตลอด พอเราโตตอนนี้ คงแค่เงิน จากเราที่พ่อแม่ นึกถึง เมื่อไหร่พี่น้องจะหยุดเบียนเบียนพ่อแม่ ....ถ้าไม่มีเรา พ่อแม่จะเป็นอย่างไร....เหนื่อยใจ หมดกำลัง
ผิดมั้ยถ้าเคยคิด อยากเป็นลูกอกตัญญู!!!!!!หนีไปไกลๆไม่รับรู้สิ่งใดอีก....
ไม่เคยมีคืนไหนที่ได้นอนหลับ สบายใจ เพราะรู้ว่าพ่อแม่แก่เฒ่า ลำบาก ณ หมู่บ้านกันดาร ตจว
ทำไมปล่อยให้ลำบากละ? ...เพราะ ขอร้องก้มกราบ ขอให้มาอยู่ กทม ด้วย แต่ ท่านไม่มาเหตุเพราะ ไม่คุ้นเคย แกขอตาย ที่หมู่บ้านดีกว่า .... ในกระท่อมผุพัง
พ่อแม่มีหนี้สินเยอะ ลูก4คน กู้เงินเรียนทั้งหมด เพราะฉนั้นชีวิตเริ่มต้น ติดลบ
ปัญหาคือ ...เมื่อทุกคนมีหนี้สินก็ไม่ได้จูนเจือพ่อแม่ เท่าที่ควร เกิดอะไรขึ้น!!!!พ่อแม่ยังลำบาก มีหนี้สิน
ไม่ขอพาดพิงลูกๆคนอื่น ขอพูดถึงตัวเอง!!! แต่งงานยกสินสอดให้พ่อแม่ทั้งหมด หลักแสน สามีหาเงินเก่งแต่มีลูกติดรับผิดชอบลูก แต่สามีต้องการให้หาอาชีพและทำธุระกิจ เราเองก็ชอบจึงให้ไปเรียนเสริมอาชีพ จึงยังไม่มีรายได้ เราจูนเจือครอบครัวบางโอกาส เช่น เงินทำนา เงินช่วยงานบวชน้องชาย และค่าใช่จ่ายจุกจิกต่างๆหากพ่อแม่จำเป็น เป็นเงินก้อน สามีก็ยินดีให้ และเราก็ให้เงินพ่อแม่ ใช้บางเดือน ตกปีหนึ่ง ราวๆ3-4หมื่นบาท พ่อแม่ทำไร่อ้อยมีรายได้บ้าง เงินที่เราช่วยทางบ้านทั้งหมดนี้คือ จากสามี เวลากลับไปเยี่ยมบ้านเราซื้อของกิน ของฝาก คราวละมากๆที่ผ่านมา เราเคยขอร้องว่า ถ้าต้องการเงิน ขอให้บอกเราก่อน ว่าจะเอาไปทำอะไร และเราพอมีกำลังช่วยได้มั้ย แค่ไหน เราจะพยายามหาให้ เรารู้ว่าเราไม่ใช้ลูกที่ดีนักที่ไม่ส่งเงินให้มากมายเหมือนลูกบ้านอื่น
เราพยายามเก็บเงินเพื่อสร้างบ้านหลังเล็กๆให้พ่อกับแม่ตามกำลัง ตลอด4ปี เงินเก็บจากการประหยัดและรายได้เล็กๆน้อยๆตามประสาแม่บ้าน พึ่งเก็บได้ หลักแสนและเริ่มสร้าง กระท่อมหลังน้อยให้พ่อแม่
ที่ผ่านมาท้อมาก ที่ยังรู้ว่าพ่อแม่ยังมีหนี้สิน เราไม่เคยเข้าใจเลยว่า ยืมเงินมาทำอะไร?พ่อเป็นข้าราชการจึงยืมได้หลายทาง ปัจจุบันพ่อ76เกษียณแล้ว กู้เต็มกำลังทุกกองทุน!!!!
เรากลัวการเป็นหนี้มาก เรารู้การมีหนี้มีทุกข์ จบมา จึงพยายามใช้หนี้ทุนเรียนให้หมด เรายืมเรียนตั้งแต่ ม4จนปริญญาตรี และทำงานร้านฟาดฟูด พอเป็นค่าใช้จ่าย พ่อแม่ส่งมาอยู่กับญาติตั้งแต่ 12ขวบ บ้านญาติเป็นนักธุระกิจ เราเห็นตัวอย่างการบริหารเงินแบบนักธุรกิจ ความเราคิดถึงขัดแย้งกับระบบการกู้เงินราชการของพ่อ
ตั้งใจว่า เรียนอาชีพจบจะเริ่มลงทุนทำธุระกิจ และส่งเงินให้พ่อแม่ทุกๆเดือนให้ได้
วันนี้ เรากลับไปดูการก่อสร้างบ้านหลังน้อย บุรุษไปรษณีย์ก็มาส่งจดหมาย เราเปิดอ่าน ปรากฎว่า เป็น จดหมายทวงหนี้ 3ฉบับ !!!!
ฉบับแรก ทวงหนี้ค้ำประกัน วงเงิน 1.2ล้านบาท ที่พ่อค้ำประกันครูด้วยกันไว้ แล้วเค้าหนีหนี้ ฉบับทวงครั้งที่3
เราถามว่า ทำไมถึงกล้าค้ำเยอะขนาดนี้ พ่อบอกมันเป็นการช่วยเหลือกัน เค้าเองค้ำให้พ่อ ตอนพ่อยืมธนาคาร 6แสน!!!!! ไม่มีคำใดๆจะพูดเลย เคยขอร้องเรื่องนี้มาหลายครั้งแต่ไร้ประโยนช์
ฉบับที่2เป็นหนังสือแจ้งการหักเงินเดือนติดบัญชีที่พ่อเคยมีเพียง 1,200บาท หัก950บาท ใช้หนี้ที่พ่อพึ่งไปกู้มา จำนวน 1แสน8หมื่นบาท !!!!เราตกใจมาก ว่าพอกู้มาเพื่ออะไร ในเมื่อไม่มีความจำเป็นต้องใช้เงินก้อนขนาดนี้!!! พ่อบอกว่า น้องสาวขอร้องให้ช่วยเพราะ หมุนเงินไม่ทัน เราถามว่า น้องยืมหรือขอ พ่อบอกว่า คงยืมแหละ แต่เค้าไม่ได้ให้เงินสำหรับใช้หนี้ขั้นต่ำเลย จึงต้องหักบัชญชีพ่อเอง ....พ่อบอกว่า ที่ไม่บอกเพราะน้องขอร้องห้ามบอกเราเพราะกลัวเราจะไปว่าน้อง
ฉบับที่3 ธกส แม่ ระบุว่าแม่กู้เงิน 5หมื่นบาท เราก็งงว่า กู้มาทำไม เพราะพึ่ง ขายอ้อยได้ มาราวๆแปดหมื่น เราถามแม่ว่า เอาเงินมาทำอะไร? แม่บอกพี่สาวกำลังสร้างบ้าน เค้าเงินไม่พอเลยมาขอยืมไปหมดแล้ว!!!!!!!
พ่อแม่ขอให้เราอย่าไปบ่นพี่กับน้องสาว เราไม่เข้าใจเลยจริงๆ พี่และน้องเรารับราชการทั้งคู่ และพ่อเคยเปรยๆว่าชีวิตเราไม่มีหนี้เท่าคนอื่นๆ ที่ดินพ่อคงไม่แบ่งให้เรานะ อยากให้เราเก็บเงินไปหาซื้อเอาเอง เราไม่น้อยใจนะ แต่เราน้อยใจมากที่มีความลับแบบนี้ แล้วสุดท้ายบ่นกับเราว่า ไม่มีเงิน และมีแค่เราที่พอช่วยได้
บอกตรงๆว่า เราแต่งงานเราเบียดเบียนครอบครัวเราเอง ไปช่วยพ่อแม่เสมอ จนบางครั้ง ครอบครัวต้องประหยัดมาก สามีก็บ่นว่าลำบากหาเงินได้แต่ต้องประหยัด และไม่ได้เพื่อครอบครัวตัวเองเลย
บอกตรงๆว่าท้อมาก เท่าไหร่คงไม่พอ เราให้เงินเดือนที่แล้ว2พัน บอกซื้อหวยหมด!!! ในฐานะลูกคนหนึ่งของพ่อแม่เราควรทำอย่างไร เราไม่ได้ร่ำรวย แม่เคยบอกว่าอยากช่วย ก็ให้เอาเงินมาใช้หนี้ให้ เราอดสงสัยไม่ได้ว่า เงิน เท่าไหร่ถึงจะพอ แก้ปัณหาได้ และมันแก้ได้มั้ย? ทุกครั้งที่พ่อแม่บ่นว่าไม่มีเงิน เรารู้สึกอกตัญญูมาก ที่เลี้ยงพ่อแม่ไม่ได้ .....และตอนนี้เราท้อ สิ่งที่เราพยายามทำ สิ่งที่เราให้ กลับถูกมองว่า ด้อยค่า ไร้ประโยนช์ และน้อยนิด !!! บางที่อยากอกตัญญู หนีไปไกลๆ หรือเห็นแก่ตัว เรียกร้องเอากับพ่อแม่บ้าง ....แต่ทำไมได้
คิดไปไกลน้อยใจ คิดไปถึงขนาดว่าพ่อแม่คงไม่รักเรา ไม่เคยห่วงเรา ไม่สนว่าเราเป็นอย่างไร เพราะเราถูกส่งไปอยู่กับคนอื่นตลอด พอเราโตตอนนี้ คงแค่เงิน จากเราที่พ่อแม่ นึกถึง เมื่อไหร่พี่น้องจะหยุดเบียนเบียนพ่อแม่ ....ถ้าไม่มีเรา พ่อแม่จะเป็นอย่างไร....เหนื่อยใจ หมดกำลัง