ขอระบายหน่อยนะค่ะ ชีวิตของอีแม่ที่ไม่พร้อม
ทำไมเราไม่เกิดมาเป็นผู้ชายบ้าง ผู้ชายแสนจะสบาย ไม่เสียโอกาส
.
.
เกิดมาเป็นหญิง พอทำไรเป็นก็ต้องทำงานบ้านแล้ว ผูชายทำอะไร นอนงัย เล่นงัย
พอแต่งงานมีลูก ผู้หญิงก็ต้องเลี้ยงลูก ออกไปทำงานไม่ได้ คบกับใครอีกไม่ได้แม้แค่คุยก็ไม่มีใครยอมรับได้ เครียดแค่ไหนก็เล่าใครฟังไม่ได้  ....หิวข้าวก็กินไม่ได้ถ้าลูกงอแง หรือยังไม่นอน ตัวอีแม่ก็ต้องอดทนรอ ยิ่งตัวเราอยู่กับพ่อแม่ที่ชนบท เดือนๆ นึงได้ออกไปข้างนอกแค่เดือนละ 2 ครั้งเท่านั้น มันแสนเหงา มีลูกช่วยหายเหงาแต่ในบางเวลา มันก็เหงามากๆ น้อยใจ ทำไมผู้ชายไม่มีรับรู้ความรู้สึกนี้บ้างคนที้เคยมีเพื่อน เคยไปไหนมาไหนมันโคตรเหงา.
.
,
เวลาเครียด หงุดหงิด เผอตะคอกลูก ก็ต้องมานั่งร้องไห้เสียเอง ใครจะรับรู้บ้าง.
.
,
เรื่องเงินเหรอ เงินแค่นิดหน่อยที่เค้าให้หน่ะเหรอ ได้มาพร้อมกับการดูดถูกเรา กับการทะเลาะกัน ทั้งที่เงินทุกบาทเราไม่ได้ใช้เลย ซื้อของให้ลูกหมด
.
,ตอนนี้เครียด ร้องไห้ หงุดหงิด เหงามากๆ . ถ้ามีเพื่อนที่ระบายได้บ้างคงดี
.
.
ทั้งฟมดทั้งปวง อีแม่ตนนี้ก็รักลูกกว่าชีวิตตัวเองแน่นอน