เคยตามอ่านกระทู้เก่าๆเกี่ยวกับโรคนี้มาบ้างเเล้วคะ
เเต่ว่าเครียดมากคะช่วงนี้สอบก็ไม่มีสมาธิเลยเพราะเป็นโรคบ้าๆโรคนี่ รู้สึกเเย่กับตัวเองมากคะ
เราเป็นคนที่ไม่เคยมีความมั่นใจในตนเองเลยคะ เมื่อก่อนผอมหนักประมาท47 จนช่วงนึงก็เริ่มอวบ นน.56(เพราะปิดเทอมนอนตอนเช้ากินกลางคืน ไม่มีความสนใจเกี่ยวกับรูปร่างใช้ชีวิตเหมือนเด็กอะคะกินที่ชอบไม่รุ้จักว่าอ้วนคืออะไรผอมเป็นยังไง) เราก็ลดจนเป็นปกติไม่อวบเเล้ว เเต่ที่มีเหมือนเป็นโรคจิตไปเลยคะจะทำอะไรก็คิดเเต่ว่าจะทำอย่างไรให้ กินยังไงให้ไม่อ้วน ออกกำลังกาย นับเ้เคลจากเป็นวัยรุ่นชีวิตปกติมีความรู้สุขใช้ชีวิตไปวันๆเริ่มเเย่ลงเเรื่อยๆ เเต่เราไม่เคยเเสดงอาการให้ใครเห็นเลยคะ ที่บ้านหรือเพื่อนก็นึกว่าเราเป็นคนร่าเริ่งปกติ มีเก็บตัวบ้างบางครั้ง เราเกลียดตัวเองมากเพราะคืดว่าตัวเองอ้วนอยู่ตลอดเวลา คิดว่าอ้วนขนาดนี้ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่ออีกเเล้ว  ทุกครั้งที่ส่องกระจกก็จะเกลียดตัวเองเเบบมากๆ  เราอยากป่วยเป็นโรคอะไรก็ได้ที่ตายวันตายพรุ่งไปเลย เราไม่สามารถหยุดคิดเรื่องกินได้ เรากังวลเรื่องกินตลอดเวลาจนกลายเป็นคนกินผิดปกติไป  คิดว่าพรุ่งนี้จะกินอะไรดี เเล้วไม่กินอะไร สุดท้ายก็กินทุกอย่าง เราเหนื่อยกับตัวเองมากเราคิดว่าถ้าเป็นเโรคนี้ เป็นคนอ้วนที่มีสุขภาพจิตดีสดใสร่าเริงดีกว่า
เราไม่กล้าบอกใครคะไม่กล้าปรึกษาคนใกล้ตัวเลย บอกตามตรงว่าอายคะไม่กล้าที่จะบอก  เราชอบเเสร้งทำเป็นคนไม่กังวลเรื่องรูปร่าง  เรามองเพื่อนผู้หญิงอวบว่าน่ารักเเต่เรากลับอยากผอม   จนช่วงนึงอดอาหารตามสารคดีเกี่ยวกับ อะนอเร็กเซีย  ต่อมาก็กลายเป็นบูลิเมียเเทนคะคือทานอาหารเเล้วเเต่ทานผิดปกติ ทานเยอะเกินความจำเป็น เเล้วก็จะออกกำลังกายอย่างหนัก หรือทานยาถ่าย พยายามล้วงคอ(เเต่ไม่สำเร็จ) เราไม่รู้จะปรึกษากับใครเเล้วจริงๆคะ เราพยายามต่อสู้กับตัวเองมานานมากเเล้วคะเเต่ไม่เคยสำเร็จเลย

เราควรไปพบจิตเเพทย์ไหมคะ ถ้าพบเเล้วเขาจะมีวิธีการรักษาอย่างไหร่ อัตราค่ารักษาประมาทเท่าไหร่
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เราสูง166 ซม นน50 กก คะ

ขออภัยถ้าเเท็กห้องผิดนะค่ะ
ขอบคุณทุกคนมากคะที่เสียมาอ่านกระทู้เรา ขอบคุณจริงๆคะ