คิออิชั้นนั่งกดหน้าจอรอท่า สิบนาฬิกาปุ๊บ เข้าสู่การจองทันที เชื่อว่าความเร็วของนิ้วอูมๆของอิชั้นไม่แฟ้ใคร
เมื่อเปิดหน้าเลือกโซนที่นั่ง ดูเวลาสิบนาฬิกาหนึ่งนาที ไม่มีที่ว่างแล้ว

อิชั้นขยี้ตา หัวใจเต้นแรง มือไม้สั่น ไล่หาโซนที่นั่งว่าง ไม่มีเหลือเลย สิบนาฬิกาสามนาที All zone sold out

โทรหาเพื่อนๆในเครือข่ายที่แบ่งสายการจอง ทั้งทางบก ที่ไปรอตาม counter ในห้างต่างๆ ทางอากาศ ที่จองผ่านเวบ พบปัญหาเดียวกัน จองไม่ได้ ทั้งๆที่เวลาผ่านไปเพียงไม่กี่นาที มันเหลือเชื่อไปมั๊ย เงื่อนไขการจองคนหนึ่งได้เพียงสี่ใบเท่านั้น จะว่าคนแรกๆเหมาหมด คงยาก

มันคืออัลไล?  ผู้จัดช่วยอธิบายที ล็อคไว้ ให้คนดัง คนรวย ลูกค้าผู้มีอุปการะคุณต่อสินค้าท่านหรืออย่างไร

แล้วจะเปิดขายทำไม บอกมาเลยว่ามีขายให้แฟนเพลงผู้ภักดีต่อพี่ Adam กี่ใบ จะได้ไม่ต้องคาดหวัง

จากประสบการณ์ที่ไปดูขุ่นแม่ Katy ที่นั่งดีๆ แถวหน้า ล้วนแต่เป็นดารา เซเลบ เค้าจองกันตอนไหน Time Zone เค้าไม่เหมือนเรารึป่าว สงสัยมาก

ที่สังเกตุเห็นเลยคือคนที่แหกปากร้องอย่างคลั่งไคล้ ดิ้นตามจังหวะเพลงคือคนที่อยู่ชั้นบนๆ แฟนเพลงตัวจริงส่วนใหญ่อยู่ตรงนั้  อิชั้นยอมจ่ายบัตรแพงสุด หวังจะเรอ (Roar) ตามขุ่นแม่อย่างใกล้ชิด แต่เจออารมณ์นี้เลย เปิดเวบสิบโมง ที่ดีๆที่เลิศๆเต็มหมดตั้งแต่เวลาเปิดขาย จำใจซื้อแพงแต่นั่งไกล๊ไกล แต่ก็ยังดีที่ได้มีบุญ มีโชคซื้อตั๋วได้

แต่มาวันนี้ ไม่ได้เลยสักใบ

ถ้าผู้จัดไม่ได้ล็อคที่ไว้ อิชั้นอยากจะเชิญ Guinness World Records  มาบันทึกปรากฏการณ์การจองบัตรครั้งนี้ที่ประเทศไทยจริงๆ มันเหลือเชื่อเกินไป