ตอนที่ 1 : กองหน้าตัวหลัก
......................................
ในบรรยากาศของการแข่งขันฟุตบอลนัดสำคัญ
ที่ชี้เป็นชี้ตายกันเลยทีเดียวว่า ทีมไหนกันแน่
ที่จะได้เป็นแชมป์เปียนประจำปีนี้
กองหน้าตัวหลัก รับหน้าที่สังหารจุดโทษ
เพื่อเป็นการตัดสินเกม ถ้าเขายิงเข้า ทีมเขาจะได้ลุ้นต่อ
แต่ถ้าเขาพลาด ผลลัพธ์จะกลายเป็นตรงกันข้ามทันที

วินาทีนั้น มันบีบหัวใจครับ
กองหน้าตัวหลัก กดดันที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิต
เขาวิ่งสปีดทำความเร็ว ตรงเข้าหาลูกฟุตบอล
และง้างเท้าแตะใส่ลูกอย่างสุดแรงเกิด
ลูกฟุตบอลพุ่งตรงไปที่ประตู
ในขณะที่ลูกกำลังจะลอยเข้าไปตุงตะข่ายอย่างที่เขาตั้งใจ
มือยาว ๆ มือหนึ่ง ก็เหยียดยืดคล้ายมือปีศาจ
มาปัดป้องที่ลูกฟุตบอล เปลี่ยนแนววิ่งของบอล
ให้ลอยข้ามคานประตูผ่านเลยไป

เสียงกรีดร้องดังสนั่นทั่วทั้งสนาม
แต่เสียงเหล่านั้น คือ เสียงแห่งการเฉลิมฉลอง
ของฝ่ายตรงข้าม ฝันร้ายชัด ๆ สำหรับกองหน้าตัวหลักคนนั้น
เขาทรุดตัวลงกับพื้นสนาม หมดอาลัยตายอยาก
น้ำอุ่น ๆ ค่อย ๆ ไหลผ่านหางตาลงมาที่แก้มทั้งสองข้าง
เขาทำพลาด เขาทำให้ทีมต้องพ่ายแพ้
เขารู้สึกอับอาย ที่ต้องเป็นต้นเหตุ
ทำให้ทุก ๆ คนในทีมต้องผิดหวัง

ในขณะที่ภาพของการยิงลูกโทษที่ล้มเหลวเมื่อครู่
ยังคงถูกฉายซ้ำไปซ้ำมา คล้ายภาพ Replay
วิ่งวนรอบแล้วรอบเล่าในหัวของเขา
สิ่งที่ทำให้กองหน้าตัวหลักต้องหยุดชะงัก และหันมาฟัง
คือเสียงนุ่ม ๆ ที่สุขุมเยือกเย็น ของผู้จัดการทีมคนหนึ่ง
ที่กำลังยืนมองเขาอยู่ใกล้ ๆ ที่ด้านหลัง

ผู้จัดการทีมคนนั้นพูดว่า “คุณจะร้องไห้ทำไม ผมไม่เข้าใจ”
กองหน้าตัวหลักตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่สั้นห้วนว่า
“โค๊ชไม่เห็นเหรอ ว่าทีมต้องแพ้เพราะผม”
ผู้จัดการทีมยังมองกลับมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“ ผมไม่ยักเห็น สิ่งที่คุณพูดนะ”
กองหน้าตัวหลักแปลกใจในคำตอบ
แต่ยังไม่หยุดฟูมฟายต่อไปว่า “จะไม่เห็นได้ยังไง”
ผู้จัดการทีมพูดตอบกลับว่า
“สิ่งที่ผมเห็นคือ ทีมเราแพ้ มันก็แค่นั้น”
“สิ่งที่ผมเห็นในตัวคุณ คือ ผลงานที่ยอดเยี่ยมมากมาย
ตลอดเวลาที่คุณอยู่กับทีม
คุณอาจยิงลูกโทษเมื่อครู่พลาดก็จริง
แต่คุณเคยยิงไม่พลาดมามากมายจนนับไม่ถ้วน
และที่สำคัญ วันนี้คุณก็ยิงเพิ่มในเกมได้อีก 1 ลูกด้วย
คุณรู้มั๊ยประตูที่คุณทำได้ในวันนี้
เป็นประตูที่ครบ 100 ประตูพอดี ที่คุณทำให้ทีมเรา
มันต้องเฉลิมฉลองกันสิ ถึงจะถูก ว่ามั๊ยพระเอก”

หลังจากสิ้นเสียงของผู้จัดการทีม
กองหน้าตัวหลักหยุดร้องไห้ในทันที
เขาคืนสติกลับมา เขาจะยอมหลงลืมผลงานที่ยอดเยี่ยม
ตลอดชีวิตของการเป็นนักฟุตบอล
เพียงเพราะความผิดพลาด จากการแตะลูกโทษ
ไม่เข้าแค่ครั้งเดียวได้ยังไง
ใบหน้าที่หมดอาลัยตายอยาก เริ่มกลับมามีรอยยิ้ม
ทุก ๆ คนในทีมเข้ามาสวมกอดเขา
และอุ้มร่างเขาโยนขึ้นดุจวีระบุรุษ
ทุกคนต่างแสดงความยินดีกับประตูที่ 100
และหลงลืม 1 ประตูที่ผิดพลาด

หลังจากความพ่ายแพ้ในครั้งนั้น
ทุกคนในทีม รวมทั้งกองหน้าตัวหลัก ฝึกซ้อมหนักขึ้น
และทบทวนข้อผิดพลาดของทีม เพื่อนำไปปรับปรุงแก้ไข
จนในที่สุดผลลัพธ์จากความพยายาม ก็เกิดขึ้นในปีต่อมา
พวกเขาสามารถคว้าตำแหน่งแชมป์เปียน
มาครองได้สำเร็จตามที่ตั้งใจ