คือแต่ก่อนเค้าอยู่กับแม่ เราก็ไม่ค่อยอะไรเค้าเท่าไหร่ แต่เรามีหน้าที่พาเค้าเดินเล่น ให้อาหาร อาบน้ำ แต่ว่าแม่อยู่กับเค้าทั้งวัน จุดหลักของเราคือซื้อมาเพื่อให้เค้าเป็นเพื่อนแม่

พอมาปีนี้เดือนมีนาคมที่ผ่านมา แม่เราเสียไป มันกลายเป็นต้องอยู่ตัวเดียวในบ้านทั้งวัน จะเอาไว้ข้างนอกในรั้วบ้านก็กลัวหาย กลัวเล่นน้ำฝนอีก ก็เลยต้องขังไว้ข้างใน เดือนแรกๆ ข้างบ้านบอกเค้าก็เห่าทั้งวัน แต่ตอนนี้เริ่มเงียบลง

แต่ว่าเห็นแววตาเค้าแล้ว เศร้าและเหงาจริงๆ เค้าจะอ้อนเรามาก ทำอะไรจะชะเง้อมอง เข้าห้องน้ำก็ตามไปถึงขนาดนอนในห้องน้ำรอเราเลย แต่เราต้องไปทำงานนี่ บางวันก็กลับดึกมาก สงสารมันจังค่ะ