สำหรับผมมาใช้ชีวิตเป็นนักเรียน ที่ UTS หรือ University of Technology Sydney ตอนนี้เป็นปี่ที่ 2แล้วครับ
การใช้ชีวิตที่นี่อยู่มา 2ปีแล้ว รู้สึกตลอดเลยครับว่า อยู่ที่ไหนก็ไม่สุขใจเท่าเมืองไทย จริงๆ ไม่ว่าจะเป็นอาหารการกิน ซึ่งที่ไหนไม่มีขายตามทาง ส่วนมากจะซื้อมาทำกินเอง หรือไม่ก็เป็นอาหารแช่แข็ง เพราะร้านอาหารที่ใกล้ที่สุดอยู่ไกลจากที่พักม๊ากกกกมากกกกกก ร้านอาหารที่นี่ก็แพงมาก กินอย่างต่ำก็มี 10เหรียญ ซึ่งราคานี้กินเมืองไทยได้หลายมื้อเลยครับ55555 อาหารที่เมืองไทยมีให้เลือกหลากหลายประเภทมาก แถมหลายรสชาติ อร่อยสะด้วย อยู่ที่นี่อาหารส่วนมากจะเป็น แฮมเบอร์เกอร์ ฟิชแอนชิพ ตามประสาฝรั่งละครับ

เนื่องจากว่าผมมาศึกษาที่ประเทศนี้คนเดียว เหงามากครับ จน2ปีแล้ว ก็ยังเหงาครับ ฝรั่งที่นี่ส่วนมาก ค่อนข้างดูถูกคนเอเชีย เนื่องจากมีคนเอเชียมาอาศัยอยู่เยอะมากครึ่งประเทศได้ ผมเลยมีเพื่อนไม่เยอะ ผมทำงาน Part-Time ที่ร้านอาหารไทยครับ เลิกเรียน 15.00 ต้องรีบบึ่งมา ร้านอาหารตอน 16.30 ทำถึง 20.30 กว่าจะถึงที่พักก็อยากจะล้มตัวลงนอน แต่ก็ไม่ได้ ต้องเอาผ้าไปซัก ต้องมารีดผ้า ล้างจาน ล้างจานจากร้านอาหารเสร็จ ก็ต้องมาล้างที่ห้องอีก ข้อนี้ครับที่ทำให้ผมท้อแท้5555
แต่มันก็ทำให้รู้ว่าชีวิตต่างแดนไม่ได้ง่ายเลยครับ แต่ยังไงเราก็เลือกมาแล้ว ทำไรไม่ได้ ถอยหลังไม่ได้ ได้แต่เดินหน้าต่อ
อยากฝากเป็นข้อคิดนะครับสำหรับคนที่ จะมาใช้ชีวิตในต่างประเทศ มาเรียน มาศึกษา มาตามหาความฝัน หรืออะไรก็แล้วแต่ ไม่ว่าเจอสถานการ์ณหนักแค่ไหน อย่าท้อแท้นะครับ เพราะคนมีคนที่รอคอยความสำเร็จอยู่ที่บ้านครับ ผมเข้าใจครับว่ามันเหงา มันเหนื่อย มันคิดถึงบ้าน อยู่คนเดียวเราไม่มีใครให้พึ่งครับ หลายๆครั้งมักจะทำให้ท้อแท้ แต่นึกถึงหน้า พ่อ แม่ ไว้ครับ เป็นกำลังใจให้คนที่ใช้ชีวิตในต่างแดนทุกคนครับ มันไม่ง่ายเลย และให้สู้ต่อครับ

และอยากจะบอกหลายคนนะครับว่า สุดท้ายแล้ว "อยู่ที่ไหนก็ไม่สุขใจเท่าเมืองไทย" และ "ไม่มีที่ไหนเหมือนบ้านเรา" ครับ