รู้สึกยังไงกันบ้างคะ ที่เราเราอายุจะขึ้นเลข3กันอยู่แล้ว แต่ยังไร้วี่แววคู่ครอง ไม่มีแม้แต่คนจะคุยด้วย น่าตาก็ไม่ขี้เหร่นะคะ เบี่ยงไปทางดูดีด้วยซ้ำ อภัยด้วยหากหลงตัวเองไปหน่อย

ขอบอกก่อนนะคะ ตอนแรกก็ไม่ได้คิดเรื่องแฟน เคยมีล่าสุดตอนอายุ20ตอนนั้นอกหัก เสียใจหนักมาก เลยปลงเรื่องความรักเลยไม่สนใจผู้ชายใดๆ ไม่คุยไม่อะไรด้วย ใครมีแฟนแล้วแต่มาจีบนี่ด่ากลับเลยนะคะ มันขึ้นๆมีปมเกี่ยวกับผู้ชายเจ้าชู้ จากนั้นมาจึงตั้งหน้าตั้งตาทำงานซื้อรถ ซื้อบ้าน ช็อปปิ้ง ปาร์ตี้ กิน เที่ยว ตามประสาคนโสดน่ะค่ะ ก็เพลินดี ทำไปทำมา อ้าวววว จะ30แล้วหรอ

ตอนแรกก็คิดว่าเราอยู่ด้วยตัวเอง ยืนด้วยลำแข้งตัวเอง ไม่เห็นต้องรอเงินจากคุณผู้ชาย หรือต้องรอให้เขามาเลี้ยงเลย ตอนโสดมีเพื่อนมันก็สนุกนะคะ แต่ถ้าทีมเวิร์คเราแต่งงานแต่งการมีลูกมีสามี มีครอบครัวกันหมดแล้ว ณ จุดๆนี้ เหลือตัวเดี๊ยนเพียงผู้เดียว เริ่มรู้สึกต้องการความรัก ต้องการใครมาอยู่ข้างๆ ต้องการคนมาแชร์ความรู้สึกต่างๆ คือเริ่มเหงาแล้วววว หันไปทางไหนก็เห็นใครๆรักกัน ไม่รู้ว่าจะอยู่สวยโสดแบบนี้ได้นานแค่ไหน ถ้าเหี่ยวกว่านี้ คงหายากแล้วละมั้งคะ แล้วเพื่อนๆรู้สึกยังไงกันบ้าง มาแชร์กันนะคะ