ผมควรตัดสินใจอย่างไรกับผู้หญิง 2 คนนี้ครับ
สวัสดีครับ..นี่คงเป็นกระทู้แรกของผม...เริ่มเรื่องเลยนะครับผมคบกับผู้หญิงคนนึงมาประมาณ 3-4 ปี เทอเป็นคนสวยตรงตามสเปคทุกอย่างเลยครับผมคิดว่าผมคงเป็นผู้ชายที่มีความสุขที่สุดแต่พอเวลาผ่านมามันไม่ใช่เลยครับเทอเป็นคนเอาแต่ใจมากๆ ผมทำงานกลับมาเหนื่อยๆแค่คำถามว่าเหนื่อยมั๊ยผมไม่เคยได้ยินเลยครับ ผมทำงานกลับมาเหนื่อยๆเทอก็อยากให้ผมพาไปเที่ยวนู้นนี่นั่นพอผมบอกเหนื่อยขอพักเทอก็งอนผมและพาลทะเลาะกันจนเป็นเรื่องเป็นราวพอทะเลาะกันเทอก็มักจะร้องไห้และหนีออกจากห้องให้ผมเป็นห่วงตามไปง้อ บางที ตี 3 ตี4 ก้อมีนะครับพอผมเห้นเค้าร้องไห้ผมก้อสงสารง้อโอ๋จนเทอเคยตัวเป็นแบบนี้เรื่อยมา ผมต้องบอกก่อนนะครับผมทำงานหนักจิงๆเข้างาน 7 โมงต้องตื่นตั้งแต่ตี 5 เลิกงาน 2 ทุ่มถ้าบางวันต้องทำโอทีผมยอมรับครับว่าเหนื่อยทั้งกายและใจเลยผมครับทั้งงานนอกก็เหนื่อยพอแรงกลับต้องมาเหนื่อยกับงานในบ้างอีก..ครับแฟนผมเทอไม่ทำอะไรเลยครับแม้แต่ซักผ้า..ล้างจานหรือทำกับข้าวให้ผมกินนานๆเทอจะทำสักครั้งนึงพอกลางเวลาหิวก็มักจะต้องเป็นผมที่ต้องทำให้เทอและออกไปหาซื้ออะไรให้เทอกินและอย่างที่บอกครับเทอเป็นคนชอบเที่ยวชอบเดินห้างช้อปปิ้งและกินแต่ของแพงๆผมพยายามบอกเทอหลายครั้งแต่กลายเป็นเทอโกดและทะเลาะกันจนผมต้องตามใจจนบ้างเดือนผมหมุนเงินไม่ทันบางครั้งถึงขั้นต้องนำของไปจำนำเพื่อพาเทอไปเที่ยวและอีกอย่างเทอชอบเที่ยวกลางคืนและติดเพื่อนผมยอมรับนะครับว่าผมไม่ชอบผู้เที่ยวกลางคืนและดื่มเหล้าเลยบางทีเทอเมากลับไม่ไหวผมต้องไปรับบางที ตี 2 ตี 3 ผมเหนื่อยจากการทำงานมาแต่ก็ต้องออกไปรับเทอและบางครั้งผมไปสังสรรค์กับเพื่อนบ้างเค้าก็จะไม่พอใจทันทีเคยหนักถึงขั้นอาระวาดผมต่อหน้าเพื่อนๆจนไม่มีใครกล้าชวนผมไปดื่มอีกเลยผมเหนื่อยมากครับทนมาหลายๆเรื่องจนความรักที่มีมันกลายเป็นความระอา
เทอไม่เคยเข้าใจผมเลยครับความรักเต็มไปด้วยความอึดอัดมันหลายๆเรื่องครับประดังเข้ามาทั้งเรื่องผู้ชายที่เทอคุยด้วยแล้วอ้างว่าเป็นเพื่อนเทอบางครั้งผมสงสัยอยากถามแต่ก้อเลือกเสียดีกว่าเพราะรู้ว่ายังไงต้องทะเลาะ จนถึงวันที่ผมอึดอัดขอให้เทอไปห่างกับผมเถอะ..แต่ผมไม่ได้บอกเลิกเทอนะครับ..เพราะลึกๆผมก้อสงสารเทอถ้าผมต้องบอกเลิกเทอ และเราก้อห่างกันครับเกือบปีที่ห่างกันมีทักกันบ้างตามไลน์ใจผมหมดความรู้สึกรักเทอไปแล้วแต่อีกใจนึงมันไม่แน่ใจเลยว่าผมรู้สึกยังไงกับเทอกันแน่.จนเกือบ 1 ปีที่ห่างกันมาแต่ไม่เคยบอกเลิกกันเทอก้อใช้ชีวิตของเทอโดยที่ผมไม่รุ้ว่าเทอมีคัยรึป่าวเพราะเทอก้อไม่ได้สนใจอะไรผมเลย...ครับ..ผมก้อใช้ชีวิตของผมเรื่อยมามีคุยกับคนโน้นบ้างคนนี้บ้างตามประสาคนที่ไม่มีคัย.........จนกระทั่งวันนึง.....ผมได้รู้จักผู้หญิงคนนึงผ่านโปรแกรมแชทโปรแกรมนึง....เทอไม่ได้น่ารักหรือสวยอะไรมากมายแต่ที่เทอไม่เหมือนใครคือเทอคุยเก่งและคุยสนุกคุยได้ทุกเรื่องเทอเล่าเรื่องส่วนตัวหลายๆอย่างของเทอให้ผมฟังแรกๆผมก็ งง ว่านี่เราเป็นคนแปลกหน้าของเทอนะยังไม่เคยเจอกันด้วย..แต่คำพูดของเทอดูจริงใจมากผมคุยกับเทอแล้วรู้สึกดีมากๆเราคุยกันบ่อยขึ้นเทอมักจะส่งข้อความเสียงมากวนประสาทผมบ่อยทุกๆๆวันจนในที่สุดก้อคุยทางโทรศัพท์กันคุยกันทุกวัน มันรู้สึกว่าไม่เบื่อเทอเป็นผู้หญิงที่ร่าเริงมองโลกในแง่ดี...พอนานเข้าเทอบอกความในใจว่าเทอชอบผมแม้จะยังไม่เคยเจอกันเลยก็ตาม..ผมไม่แน่ใจในสิ่งที่เทอบอกกับผม ผมคิดว่ามันมีจริงๆเหรอคนเราจะรักจะชอบกันทั้งๆที่ไม่เคยเจอกันเห็นกันแค่รูป...ผมรู้สึกชอบเทออยู่เหมือนกันนะครับแต่ผมไม่กล้าที่จะบอกเลยเพราะกลัวคนที่ผมคิดว่าเป็นแฟนผมอยู่รู้และเสียใจผมบอกกับเทอว่าผมก้อชอบเทอนะแต่ผมมีเหตุผลส่วนตัวที่ผมบอกกับเทอไม่ได้ว่าทำไมถึงเป็นแฟนกันไม่ได้..ผมบอกว่ารอเราได้ไหม..เทอตอบผมทันทีว่าเทอรอผมได้...จนวันนึงเรานัดเจอกันครับผมตื่นเต้นอยุเหมือนกันทำเหมือนคนเพิ่งมีความรักผมบอกกับตัวเอง..เทอบอกกับผมว่าคิดว่ามากับเพื่อนก้อได้จะได้สบายใจผมมองเทอแม้เทอจะไม่ได้สวยอะไรมากมายแต่เทอสดใสคุยเก่งมองเทอแล้วผมยิ้มทุกทีเราไปนั่งกินอาหารด้วยกันผมคิดว่าผู้หญิงเวลานัดเจอกับผู้ชายครั้งแรกก้อจะต้องอายๆไม่กล้ากินแต่เทอตรงกันข้ามเลยครับกินเก่งแถมยังแกะกุ้งให้ผมด้วยผมมองแล้วก้ออดแปลกใจไม่ได้เทอดูเป็นคนมีเหตุผลคุยปรึกษาได้ทุกเรื่องแต่บางทีก้อขี้อ้อนขี้เล่นแบบเด็กๆวันนั้นผมมีความสุขมากๆครับแม้จะไม่ได้ไปเที่ยวกับเทอในฐานะแฟนก็ตาม..นี่ผมเริ่มชอบเทอเข้าแล้วใช่มั๊ยเนี่ย...หลังจากนั้นมาเราก็เจอกันบ่อยขึ้นบางครั้งเทอก้อมาผมที่บ้านมาซักผ้าให้ผมทำงานบ้านทุกอย่างจากห้องที่รกๆกลายเป็นมีระเบียบเทอเป็นคนขี้เอาใจเทอถามผมเสมอว่าผมเหนื่อยมั๊ย..หิวมั๊ย...กินนี่มั๊ยนู้นมั๊ย...วันหยุดเทอมาหาผมตื่นสายแค่ไหนตื่นมาเทอจะถามผมตลอดว่าผมหิวมั๊ยเราทำนี่ให้กินนะเราไปซื้ออะไรให้กินนะ...ผมยอมรับครับผมไม่เคยแบบนี้เลยบางครั้งตื่นมาจากห้องรกๆมันกลับเป็นระเบียบผ้าซักแขวนตากเรียบร้อยมีข้าวรอให้ทานจากที่เมื่อก่อนต้องเป็นผมที่ทำแบบนี้เทอทำให้ผมอึ้งในหลายๆเรื่องผมเคยบอกกับเทอว่าผมไม่ชอบเที่ยวนะเพราะผมทำงานมาเหนื่อยอยากอยูห้องนอนดูหนังเล่นเกมเล่นกีต้ามากกว่ากลัวเทอจะเบื่อนะเทอก็บอกกับผมว่าเทออยู่ได้เทอก็ไม่ชอบเที่ยวแล้วก็จิงๆครับเทอเข้าใจผมในทุกเรื่องเลยผมสูบหรี่เล่นกีต้าบางครั้งไม่สนใจเทอทั้งๆที่เทออยู่ห้องด้วยกันแต่เทอไม่เคยบ่นอะไรเลยครับเทอก็ทำนู้นทำนี่เก็บที่นอนพับผ้าห่มกวาดห้องผมรู้สึกเป็นตัวเองที่สุดเวลาอยู่กับเทอ..เทอไม่เคยขอร้องให้ผมเปลี่ยนอะไรเลย...ผมบอกกับเทอว่าผมชอบกินขนมบางทีดึกๆเทอโทรมาหาผมอยู่ข้างนอกมาหาซื้อขนมกินเทอก้อบอกว่าเป็นห่วงนะพอวันต่อมาขนมเต็มห้องผมเลยครับย้ำนะครับว่าเยอะจิงๆผมเกรงใจเทอมากผมไม่เคยบอกรักเทอไม่เคยบอกชอบเทอไม่เคยทำอะไรดีๆให้เทอมากมายถ้าเทียบกับสิ่งที่เทอทำแต่ดูสิ่งที่ทำให้กับผม...ผมแกล้งดุเทอว่าทีหลังไม่ต้องซื้อมานะเทอก้อบอกว่าขอให้เทอทำเหอะมันเป็นความสุขของเทอ...เทอบอกกับผมว่าถึงผมจะไม่ชอบเทอก็ไม่เป็นไรแค่ได้ดูแลแบบนี้เทอก็มีความสุขแล้ว...จนในที่สุดผมบอกกับเทอว่าผมรักเทอ....ผมตัดสินใจเล่าเรื่องแฟนผมให้เทอฟังผมดูออกว่าเทอเศร้านะแต่ปากเทอมักจะบอกตลอดเลยว่าไม่เปนไรผมดูออกว่าเทอเสียใจ...ผมบอกกับเทอว่าผมรักเทอไปแล้วกับทุกสิ่งที่เทอทำ...ผมไม่ได้รักแฟนผมแต่ที่ไม่ได้บอกเลิกว่าเหตุผลบ้างอย่าง..ผมคิดว่าพอเทอรู้เรื่องนี้เทอก้อคงไม่คุยกับผมอีกแต่ไม่ใช่เลยครับ..เทอเข้าใจผม...เทอจะรอผมแม้ว่ามันอาจจะผิดหวังก็ตาม...นี่ก้อหลายเดือนแล้วที่เทอไม่เคยจากไปไหนยังทำทุกอย่างเหมือนเดิม........เทอเหนื่อยกับงานแต่เทอก็ยังมีเวลามาดูแลผมเรื่องเล็กๆน้อยที่เทอทำให้ผม เทอตัดเล็บให้ผม ขัดเท้าให้ผม ซักเสื้อผ้า ถุงเท้า ขัดรองเท้า เก็บก้นบุหรี่ที่ผมสูบทิ้ง ...... อยู่ข้างๆเวลาผมเหนื่อยหรือมีปัญหาเทอไม่เคยเอาแต่ใจไม่เคยเรียกร้องอะไรจากผมเลยเทอบอกว่าเทอมีความสุขที่ได้ทำแบบนี้มีความสุขที่เห็นผมมีความสุข......ผมจะทำอย่างไรดีครับจะตัดสินใจอย่างไรดีครับผมรักเทอ...ผมไม่อยากเสียเทอไป...แต่ผมก็ไม่กล้าพอที่จะบอกให้แฟนที่ห่างกันไปแล้วรู้...ผมมันคงเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมาก........ไม่ใช่ว่าผมรักแฟนผมนะครับแต่แค่ไม่กล้าบอกออกไปเท่านั้นเอง...ผมไม่อยากทำให้คนที่แสนดีคนนี้ที่ผมได้เจอต้องเสียใจเลยครับ..ผมควรตัดสินใจอย่างไรครับ