เริ่มจากเมื่อก่อนเราเป็นแค่เด็กฝึกงานคนนึง ไปฝึกงานโรงแรม แต่ความจริงเราเรียนท่องเที่ยวนะแค่เบื่อสายงานตัวเอง เราเป็นคนกวนๆ ชอบแซวคนอื่น แถมเป็นคนหัวเราะง่าย((เส้นตื้นก็ว่าได้)) เราก็ฝึกงานอยู่ดีๆเกิดแก่แดด ไปชอบพี่ที่ทำงาน แรกๆก็เหมือนพวกแฟนคลับ เวลาเห็นพี่เค้าก็แอบกรี๊ดในใจ ไปๆมาๆรู้กันเกือบทั้งที่ทำงานว่าเราแอบชอบพี่คนนี้ สุดท้ายแห้วรับประทานจ้า พี่เค้าชอบคนอื่น ตอนนั้นเราเสียใจมากเลยนะ ที่เสียใจเพราะคัยๆก็พูดว่าพี่เค้ามีใจให้เราเหมือนกัน คือเค้าทำให้เราพิเศษกว่าคนอื่นตลอด ไปดูหนัง กินข้าว ช่วยแก้งานให้ ทั้งๆที่ปกติพี่เค้าจะติสแตก มีความเป็นตัวเองสูง โลกส่วนตัวเข้าถึงยาก แต่กลับมีท่าทางพิดศษกับเรา เป็นแบบนี้เราก็เลยคิดไปเอง สุดท้ายอกหักดังป๊อก!
     แต่เรื่องมันเริ่มตรงนี้ล่ะ พอเราอกหัก ก็เพ้อเจ้อเวิ่นเว้อตามประสาเรา แต่เราจะมีพี่ๆกลุ่มที่ทำงานกลุ่มนึง คือเราตั้งวงดนตรีกัน ((ไม่อยากโม้ แต่นิสนุงนะ)) เราจะสนิทกับพี่ๆในวงมาก ในกลุ่มจะมีพี่คนนึง ได้ฉายาว่า ดราม่าบอย เพราะเค้าก็ไปแอบชอบผู้หญิงคนนึงมานานแต่ไม่ได้คบ พี่แกเลยชอบเพ้อเจ้อ ส่วนเราก็ดราม่าเกิร์ลจ้า เราปรึกษาพี่คนนี้เกือบทุกๆเรื่อง >>สมมติว่าพี่เค้าชื่อ กาน นะ<< เราเป็นคนไม่ชอบไปไหนคนเดียว เราเลยชวนพี่กานไปด้วยตลอด และเพราะพี่เค้าก็เบื่อๆก็เลยไปกับเราบ่อยๆ เราดูหนัง กินข้าวกันบ่อย บ้านเราทางเข้าซอยจะเปี่ยวมาก ต้องผ่านป่ายาง ค่อนข้างมืด พี่เค้าจะขี่รถมาส่งเป็นเพื่อนตลอด เที่ยงคืนเราบ่นหิวพี่กานก็จะมารับไปกินข้าวตลอด เรายอมรับเลยว่าพี่เค้าคิดกับเราแค่น้องจิงๆ แต่เราดันหวั่นไหวไปเอง เราเริ่มค่อยๆดูแลพี่กานทีล่ะนิด เช่นอาหารการกิน วิตตามินบำรุง เพราะพี่เค้าค่อนข้างจะไม่สนใจตัวเองอะไรก็ได้ พี่เค้าเป็นคนที่จดจำทุกอย่างของคนที่เค้ารักได้หมด แต่กลับไม่รู้ว่าตัวเองต้องใช้อะไรบ้าง เรางี้ก็แจ้นเลยจ้า ดูแลทุกอย่าง สารภาพเลยว่าตกหลุมดำเข้าอย่างจังๆ หลังๆพี่เค้าก็รู้ตัวนะว่าเราชอบ เค้าก็บอกเราเสมอว่าเค้าชอบคัย เราก็เสียใจร้องไห้นะ แต่ก็ความใจดีของพี่เค้า เค้าก็เอ็นดูเราแบบน้อง ทำให้เค้าปลอบเราบ่อยๆ(ไม่รู้คิดไปเองป่าว) จนผ่านมาเป็นปี เรื่องก็วุ่นวาย เรางี่เง่าขึ้นทุกวัน จนคนที่พี่เค้าชอบรุ้ว่าพี่เค้ากับเรามากเกินกว่าพี่น้อง  ตอนนั้นพี่กานโกดเรามากจนเลิกยุ่งเลิกติดต่อเราทุกทาง ไอเราก้อเจ็บหนักเลย
   จนวันนึงเราขึ้นรุปประมานว่า เราผิดหรอที่ไปรักคนที่เค้ารักคนอื่น สักพักเราส่งข้อความมาว่าอยากคุยด้วย เชื่อไหม แค่เพียงเวลาไม่กี่ชั่วโมง เราสองคนกลับมาคุยกันเหมือนเดิมทุกอย่าง แต่พี่เค้าก็บอกว่าเค้ารักผู้หญิงคนนั้นมาก กับเราแค่น้อง แต่เพราะเค้าสามารถคุยกับเราได้ทุกเรื่อง อยู่ด้วยสบายใจ พอได้ยินก็เสียใจนะ แต่ก็ทำไรไม่ได้ เชื่อไหมระหว่างที่เราชอบพี่เค้า มีคนมาจีบเราเยอะนะ แต่สุดท้ายเราก็เลือกที่จะชอบพี่กานอยู่ดี พอเข้าปีกว่าๆเราทะเลาะกันบ่อยขึ้น พี่เค้าว่าเรางี่เง่า งอแง เราก็ปรี๊ดแตกเลย อาราวาดบ้านแตก แต่สุดท้ายก็กลับมาดีกัน ผ่านไปนานๆเข้า พี่เค้าก็เริ่มดูแลเราดีขึ้นนะ จากที่พูดกับเราแรงๆก็เริ่มพูดดี เริ่มจดจำรายละเอียดเรา มีวันนึงเราจะกลับบ้าน พี่เค้าเกิดคิดอะไรไม่รู้แกเห็นโทสับเราชอบค้าง พี่แกเลยพาเราไปซื้อใหม่เลย เรานี้งงมาก ไม่ได้เป็นไรกันนะ พี่เค้าเริ่มขี้หึงเรามากขึ้น >>ต้องบอกก่อนมันเป็นไอที<< พี่กานมันเก่งมาก สามารถดูทุกอย่าง เข้าระบบคอมเราได้หมด หึหึ เห็นหมดเราแชทกับคัยบ้าง ทะเลาะกันแทบทุกวัน จนเราตัดสินใจว่าไหนๆพี่เค้าก็ไม่ได้รักเรา แถมเราก็เหนื่อยๆกะบที่ต้องรักฝ่ายเดียว เราก็เลยตัดสินใจเลิกยุ่ง แต่กลับเป็นว่า เค้าถามเราแน่ชัดว่าจะเอาจิงใช่ไหม เราก็ลังเล แล้วพี่เค้าก็บอกความในใจทุกอย่าง เค้าไม่เคยพาผู้หญิงเข้าบ้าน ไม่เคยรายงานทุกๆอย่างเหมือนที่รายงานเรา ไม่เคยคอดวางแผนอนาคตกับคัย แต่พูดกับเราเสมอ จนเราไม่รู้เลยว่า จิงๆแล้วเค้าตัดสินใจคบเรามาสักพักแล้ว แต่เรางี่เง่าไม่เคยใส่ใจสิ่งที่เค้าทำเลย เงิ่บ....เลยคราวนี้ ผิดเต็มๆ ตอนนี้ก็เกือบ2ปี เราคบกับพี่เค้าจิงจังแล้ว เราเองก็หยุดที่จะหาคัย พี่เค้าก็หยุดที่จะหาคัย เราเลยรู้ว่า บางทีความจิงจัยก็สามารถเปลี่ยนแปลงให้คนที่ไม่รัก มารักเราได้
   ขอบคุนทุกคนที่เข้ามาอ่านนะค่ะ  เราแค่อยากเพ้อเรื่องตัวเองบ้าง ^^