อายุ 26 แล้ว เมื่อวันที่ 5 ที่ผ่านมา พอมานั่งนึกเราปล่อยเวลาให้ผ่านไป ไม่เคยมีโมเม้นท์น่ารักแบบคนอื่นๆเขาเลย พอมองคนมีความรักแล้วก็แอบอิจฉานะ 555


อาจเป็นเพราะตั้งแต่มอต้น จนจบมหาลัย ก็ตั้งหน้าตั้งตาเรียน อยู่แต่โรงเรียน มหาลัย แผนกที่เรียนมีแต่ผู้หญิงเป็นส่วนใหญ่ ผู้ชายมีน้อยมักเป็นเพศที่3กันหมด

ต้องเดินทางไปกลับจากต่างจังหวัดเข้ากรุงเทพเพื่อเรียน พอเลิกเรียนก็ต้องทำเวลาเพื่อให้กลับทันรถโดยสารประจำทาง

ตื่นเช้า เลิกเย็น รีบกลับ เป็นแบบนี้จนจบมหาลัย อาจมีแวะโดดเรียนมั้งตามประสาเพื่อนชวนโดด ไม่มีคาบเรียน

หลังเรียนจบก็มาช่วยงานครอบครัวที่มีธุรกิจของตัวเอง อยู่แต่กลับบ้านช่วยที่ร้าน พออยู่จนติดบ้านแล้วก็ไม่ค่อยอยากไปไหน  นานๆไปเที่ยวที ว่างเมื่อไหร่เป็นต้องหาหนังสือดีๆมาอ่าน ดูหนัง ดูการ์ตูน เล่นเกมส์ เล่นเน็ต ทำขนม ใช้เวลาไปกับเรื่องพวกนี้จนชิน

ยิ่งคิดชีวิตยิ่งจืดชืดอ่ะ มีใครเป็นแบบเราบ้างไหมค่ะ  อายุเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ก็ยังไม่มีแฟน แต่ก็มีความสุขกับการอยู่กับครอบครัวนะ

ช่วยแม่นวดขาก่อนนอน ช่วยให้แม่เตี่ยเหนื่อยน้อยลงจากงานในร้าน บรรเทาภาระพ่อแม่ได้รู้สึกมีความสุข แต่ก็แอบรู้สึกเหงายิ่งเห็นคู่รักเดินผ่านนี่ยิ่งตาร้อนอิจฉา 555 ยิ่งหลายคู่รุ่นเดียวกันแต่งงานกันไปมีลูกแล้วก็มี ยิ่งถามตัวเองจะอยู่คนเดียวไม่มีแฟนไปอีกนานไหม มีใครเป็นแบบเรามั้งไหมคะ


ปล. เพื่อนที่เรียนมาด้วยกันแยกย้ายทำงานกันหมด นานๆเจอกันทีโครตเหงา หน้าตาไม่ได้ขี้เหร่นะ ออกจะน่ารัก ขาว ผอม ผมดัด หน้าม้า ออกญี่ปุ่นออก 555
แต่ที่ทำงานมีแต่ลูกค้าอายุมากๆ สังคมโครตเล็กอ่ะ ต่างจังหวัดนะคะ