ผมเป็นคนที่บ้าคลั่งการกินส้มตำมากๆครับ อาทิตย์หนึ่งต้องไม่ต่ำกว่า 4-5 ครก แต่พยายามหาร้าน
พยายามเปลี่ยนร้านไปเรื่อยๆ ปรากฏว่ายังไม่เจอร้านไหนที่เรียกว่ากินแล้วถึง รู้สึกกินแล้วถึงแก่นจริงๆ

อาจเพราะว่า
1.ตำปูปลาร้าแต่ว่ามันหวานเกินที่ควรจะเป็น ปูปลาร้ามันไม่ควรหวานสิ ใส่น้ำตาลอย่างกะทำเค้ก เพลีย
2.ปลาร้า มันคือใจความสำคัญเลย ไม่หอม ไม่อร่อย ไม่มีเนื้อให้ได้แทะ ไม่เค็ม กินส้มตำ กทม ไม่เคยได้ซดน้ำปลาร้าจนหมดจานสักเจ้า มันฝาดๆ แปลกๆ
3.ทำไมส้มตำที่นี่ใช้เครื่องขุดอ่ะ มันไม่อร่อยนะ มันไม่กรอบเลยให้ตายสิโรบิ้น

ทุกร้านพยายามตำเอาใจคนกินซึ่งเป็นคน กทม
แต่จริงๆแล้วยังมีอีกหลายคนที่โหยหารสชาติความเป็นอีสานแท้อยู่นะ
พยายามที่จะสั่งเป็นภาษาอีสานแล้ว หรืออะไรก็แล้ว มันก็ยังไม่ถึงอ่ะ

โดยเฉพาะใจความหลักคือปลาร้า คือเวลากินส้มตำที่บ้านนะ แค่เอาปลาร้าแตะลิ้น มันจะรู้สึกเหมือนตัวเองดิ้นได้อ่ะ รู้สึกขนลุกๆ แต่อร่อยๆ แต่พอมาที่นี่ ยังไม่เจอร้านไหนทำแบบนี้ได้เลย รู้สึกปลาร้าที่ กทม นี่เสียชาติเกิดมาก มันไม่หอม ไม่อร่อย

พริกก็ไม่หอม ไม่ถึงใจอ่ะ อาจจะเป็นเพราะว่ามันเป็นพริกซื้ออ่ะ ถ้าพริกบ้าน ปลูกเองมันจะหอมกว่า

ใครเจอปัญหาพวกนี้บ้างครับ แล้วปรับตัวกันยังไงบ้าง