ขอเล่าก่อนนะคับ ผมเป็นเกย์คับ เป็นรุก ผมได้รู้จักกับคน คนหนึ่งเขายังไม่ใช่แฟนผมแต่เรารู้จักกันมาซักพักแล้ว ไปกินข้าวด้วยกัน นอนด้วยกันหลายครั่งแล้ว เขาทำเหมือนรักผม โทรหาผมทุกวัน เขาทำให้ผมรักเขามาก ผมจริงจังกับคนนี้มากคับ และนับวันก็เริ่มรักเขามากขึ้น วันที่เขาได้ขาดการติดต่อผมไปเป็นวันที่ผมไปนอนกับเขาและพึ้งแยกกันได้ไม่ถึง ชั่วโมง เขายังโทรหาผมว่าถึงบ้านหรือยัง จากนั้นเราก็ไลน์คุยกัน ผมถามเขาว่าที่บ้านฝนตกไหม เขาอ่านแต่ไม่ตอบจากนั้นก็ขาดการติดต่อเลย ติดต่อไม่ได้ซักช่องทาง ชื่อจริงนามสกุลผมก็ไม่รู้ ผมเป็นห่วงกลัวว่าเขาจะเกิดอุบัติเหตุ ผมเลยไปขอชื่อกับโรงแรมแถวพระราม 2 ที่เราไปนอนพักกันคืนก่อนที่เขาจะหายไป ขอร้องทางโรงแรมตั่งนานกว่าเขาจะยอมให้ชื่อนามสกุล หลังจากนั้นผมก็ไปตามหาเขาตามโรงพยาบาลแถวพระราม 2 แต่ก็ไม่พบชื่อเขามารักษาตัว ผมรู้แค่ที่ทำงานของเขา หลังจากนั้นผมก็ไปที่ตึก SCB รัชโยธิน ไปหาประชาสัมพันเพื่อนติดต่อคนชื่อนี้ ทำงานบริษัทนี้ ฝ่ายนี้ แต่ผลคือเขาไม่ยอมเปิดเผยข้อมูลอะไรให้ผมเลย  และวันต่อมาผมไปนั่งดักรอเจอเขาที่ตึก SCB รัชโยธิน ตั่งแต่ 6 โมงเช้า ได้เจอเขาตอน 9 โมงเช้า เจอเขาแปบเดียวเขาก็รีบเข้าไปในบริษัท โดยที่บอกกับผมว่า เดี๋ยวค่อยคุยกัน จากนั้นผมก็นั่งรอจนถึง 6 โมงเย็นที่ Cofee Shop ในตึก และผมก็เดินออกมาซื้อดอกกุหลาบไว้ให้เขา แต่ผมก็ต้องนั่งรอไปจนถึง 4 ทุ่ม จนไฟตึกด้านล่างปิดหมด รปภ. เดินมาถามว่ารออะไรคับน้อง ตอนนี้ไม่มีใครอยู่แล้ว กลับบ้านไปเถอะคับ  ตอนนั้นผมนั่งร้องให้เลยคับ เดินร้องให้เหมือนคนไม่มีสติ ผมรักเขาผมจึงทำแบบนี้ ผมคิดถึงเขามาก ทำไมเขาใจร้ายกับผมแบบนี้คับ ผมรักเขาหมดหัวใจ ผมรักเขาชนิดผมยอมกราบตีนเขาได้เลย เขาไม่เห็นความรักที่ผมมีให้เลย  จนทุกวันนี้ก็ยังโทรไม่ติด ไลน์ไปทุกวันก็ไม่มีตอบกลับผมเลย ผมเป็นคนรักใครรักฝังใจเลย รักชนิดยอมตายแทนเขาได้ ตอนนี้ร้องให้ทุกคืน หาทางออกอะไรไม่ได้แล้วคับ ผมรักเขาสุดหัวใจจริง ๆ ปล. ใครจะด่าว่าผมโง่ หรือพูดเกินจริงก็ได้นะคับ ใครไม่เป็นผมไม่มีใครเข้าใจผมหรอก