วันนี้ไปเดินโลตัสกับแม่มาฮะ..

แล้วก้กำลังเดินอยู่ในชองสินค้าที่มันจะเปนทางแคบๆไม่ค่อยกว้างมาก..

ก็เดินไปเรื่อยๆจนมาเจอแม่กับลูกสาวคู่นึง ซึ่งแม่เขาก็กำลังยืนขวางทางอยู่อะคับ(คือผมใช้รถเข็นอยู่)..

ที่นี้ลูกสาวเขาก็บอกแม่เขา "แม่หลบทางให้เขาหน่อย"...

พอผมได้ยินเขาพูดงั้น ผมก็เลยพูดว่า "ขอบคุณคับ(ด้วยความเร็ว)"พร้อมกับเงยหน้ามองหน้าเขา...

ทันที ที่มองหน้ากันปุ๊ปป.. มันเหมือนน อะไรไม่รู้คับ มันบอกไม่ถูก มันอยากจะมองเขาต่อไปอีกเรื่อยๆ ใจมันหวิวๆ แต่มองมากไป มันก็อายๆคับ แล้วผมก็มากับแม่ด้วย ผมเลยต้องลากรถเข็นแล้วผ่านไปป..

แต่.......ไม่กี่นาทีต่อมา.. เราก็มาเจอกันอีกครั้งที่โซนขายอาหาร  ผมก็แอบมองเขา แต่ไม่กล้าสบสายตาแบบตรงๆซักที (มันอายอะคับ) (จะเข้าไปคุยก็กลัว...มากับแม่ด้วยทั้งคู่เลย)
แต่ผมก็รู้สึกเหมือนว่า เขาก็แอบมองผมบ้างบางทีเหมือนกัน  ผมก็ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือป่าวนะ ..(เข้าข้างตัวเองสุดๆ 55+)

หลังจากคู่แม่ลูกเขา ซื้อของกันเสร็จ เขาก็จำใจต้องเดินจากไปขึ้นบันไดเลื่อน(55+ เข้าข้างตัวเองได้อีก) ซึ่งผมก็แอบมองตามเขาตลอด จนเขาขึ้นบันไดเรื่อยไป.. (ตอนอยู่บันไดไม่กล้ามองเลย แม่เขายืนอยู่ข้างๆเลย) (ผมยืนอยู่ข้างล่างคับ มันมองเห็นเขาพอดีเลย)

หลังจากนั้นผมก็ไม่เห็นเขาเลย ...
...จนกระทุ่ง..เอ้ย..แท่ง...เอ้ย..ทั่ง...เอ้ยถูกแล้ว..(555)..ตอนกำลังจ่ายตังที่หน้าเค้าเตอร์(ผมก็นึกถึงหน้าเขาตลอดเลย..ว่าเสียดายจังที่ไม่ได้ทำความรู้จัก) แต่อยู่ดีๆเขาก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ แบบอยู่ดีดี..ก็เห็นกำลังเดินมา..และผ่านหน้าผมไป.. คือมันเร็วมาก ประมาน 3 วิ.. ในใจผมแบบเอ้าเฮ้ยย.. นึกว่ากลับไปแล้วว.. อยู่ดีดีมาเดินผ่านหน้ามาแบบไม่ทันตั้งตัว แล้วก็เดินผ่านไปเลย..มาคนเดียวด้วย..ของๆผมก็ยังจ่ายเงินไม่เสร็จก็เลยต้องรอ..เดินตามไปก็ไม่ได้(ผมอยู่กับแม่ด้วยแหละ)

จบแล้วฮะ..

เรื่องนี้สอนให้ผมรู้ว่า.. เวลาผมไปไหนมาไหน ผมควรจะพกโพสอิท กับปากกาไปด้วยคงจะดีกว่าานี้..

ฮือ.....

ปล.คือความรู้สึกผม เหมือนว่าเราสองคน ต่างอยากรู้จักกันอะคับบ(ถึงจะคิดไปเองก็เถอะ 555) แต่มันมีความรู้สึกงี้จริงๆอะฮะ .. อย่างน้อยถ้ามีโอกาส..แล้วมันไม่ได้เสัยหายอะไร ก็คงจะดีกว่านี้

ปล.2 แท็กผิด ขอโทษด้วยครับ