กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของผมนะครับ ผิดพลาดประการใดขออภัยมานะที่นี้ด้วยครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงนะครับซึ่งผมมีความในใจที่อยากจะ
ระบายให้พี่ๆน้องได้รับรู้กันถึงความไว้เนื้อเชื่อใจในตัวแฟนสาวของผมกันนะครับ
เรื่องนี้ก็ผ่านมาได้สัก4-5ปีเเล้วนะครับ ผมกับแฟนผม ทำงานอยู่บริษัทเดียวกันแฟนผมเป็นคนตัวสูงผมยาวถึงสะโพกครับสูงขาวมาก สูง 172 ผม176 ผิวสองสี เรื่องสูงก็ไม่ต่างกันมากเท่าไหร่ แต่ผมทำงานอยู่ office ใหญ่ ส่วนแฟนผมเค้าก็อยู่ office เล็กที่ไม่ไกลกันมากนัก ซึ่งถ้าขับไปหาก็ใช้เวลาประมาณ 5นาทีได้ครับ
เรื่องก็มีอยู่ว่า ผมกับแฟนเรารักกันมาก คบกันมาได้สามปีกว่าๆ เกือบเข้าปีที่สี่ โดยส่วนตัวผมแล้วผมเป็นนิสัยไม่ค่อยพูดอะไรมาก ไม่ค่อยชอบจุกจิกเรื่องส่วนตัวของใครเท่าไหร่ เอาเป็นว่าผมไม่ค่อยจะเรื่องมากละกันครับ ผมเป็นคนอยากให้ก็ให้เลย เค้าอยากได้อะไรผมจะจัดการหามาให้ ซึ่งตอนนั้นแฟนผมเค้าอยากได้โทรศัพท์รุ่นใหม่ ผมก็ซื้อให้เค้า ตอนนั้นก่อนจะซื้อก็เป็นมือถือปุ่มกดธรรมดาที่เล่นเน็ตได้อยู่เเล้ว เเล้วก็มาเป็นรุ่น Samsung Galaxy Cooper ซึ่งพี่ๆน้องอาจจะบอกว่าไม่ค่อยเเพงสักเท่าไหร่ แต่ราคาเมื่อก่อนก็ถือว่าเเพงพอใช้ได้อยู่ หมื่นนิดๆ ประกอบกับในช่วงนั้นเป็นช่วงที่ Facebook กำลังเป็นที่นิยมมาก เราก็ลองสมัครใช้ Facebook กันเพื่อจะเอาไว้คุยกันได้สะดวกโดยที่ไม่ต้องเปลืองตังค์ค่าโทรศัพท์
เรื่อง Facebook ผมเป็นคนสมัครให้ทั้ง E-mail ทั้งชื่อที่ใช้เล่น Facebook เค้าอยากได้ชื่อนั้นชื่อนี้ก็ทำให้ แฟนผมเค้าไม่ค่อยจะเก่งในเรื่อง IT สักเท่าไหร่ ซึ่งผมก็เป็นคนสมัครให้ ผมก็จะมี E-mail และ Password ของแฟนอยู่เพราะถ้าเครื่อง มีปัญหาอะไรแฟนผมเค้าทำไม่เป็นแน่นอน เล่นเป็นอย่างเดียวจากนั้นเราก็คุย Facebook บางทีผมเลิกงานก่อนก็จะไปนั่งรอเค้าที่ทำงาน บ้างก็เห็นหยิบจับโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นบ้าง เห็นส่วนใหญ่ก็เล่นอย่างเดียวไม่ค่อยจะโทรหาใคร ผมไม่ได้ใส่ใจอะไร เพราะก็อยู่ด้วยกันตลอด เวลากลับบ้านก็กลับพร้อมกัน ตอนจะนอนก็เล่น โทรศัพท์ตามประสาทั่วไป
หลังจากนั้นสัก 2-3เดือน พฤติกรรมแปลกๆก็เริ่มขึ้นพฤติกรรมที่ว่านี้คือ ก่อนเราจะไปทำงาน แฟนผมเค้ามักจะเติมตังค์โทรศัพท์บ่อยขึ้น ผมก็ไม่เอะใจอะไรนะ คิดว่าคงจะงานเยอะติดต่อลูกค้าอะไรประมาณนั้น ต่อจากนั้นก็ไปส่งที่งานแฟนผม เเล้วผมก็มาที่ office ผม ไม่นานผมก็ทักแชทไป แฟนผมเค้าอ่านนะแต่ไม่ค่อยจะตอบ ตอบช้า (โดยปกติก่อนหน้านี้ ผมทักแชทไปเค้าจะตอบกลับมาตลอดไม่เกิน5นาที เพราะว่ามันมีระบบเเจ้งเตือนอยู่)ผมก็ยังไม่เอะใจคงคิดว่าเข้าห้องน้ำหรือป่าว แต่คิดว่าไม่ใช่มั่ง เวลาคนเราเข้าห้องน้ำเรามักจะนำมือถือติดตัวเข้าไปด้วย เพื่อฆ่าเวลาเหงาๆนั้นเอง แล้วแฟนผมก็ตอบกลับมาหลังจากนั้นอีกสักประมาณ 20 นาที ผมก็ถามไปว่า มะกี้ไปไหนมาหรอ ทักแชทไปอ่านเเล้วไม่ตอบ แฟนผมเค้าบอกว่าอ่าน แต่ไม่ทันตอบ ผู้จัดการมา ผมก็อ่อ ไม่เป็นไร คงจะอ่านเเล้วหลบผู้จัดการทัน
ซึ่งวันต่อๆมาก็จะมีพฤติกรรมคล้ายๆแบบนี้มากขึ้นๆ รอบนี้ผมขอสอดรู้สอดเห็นบางละครับ มันแปลกๆ เราเป็นผู้ชายมันมีลางสังหรณ์ในใจอยู่เเล้ว ตกดึกผมแอบเอาโทรศัพท์ไปดูการสนทนาของแฟนผม พอเข้า App Facebook เท่านั้นแหละ โอ้แม่...เจ้า!!! แฟนผมคุยกับผู้ชายคนอื่นหลายคนมาก โอ้!! แต่จะมีคุยสัก 2-3 คนที่ดูสนิทๆ ข้อความแต่ละข้อความยาวมากๆ มาเอะใจกับไอ่คนที่ดันมาเรียก แฟนผมว่า ที่รัก เนี้ยเเหละ มีข้อความเชิงชู้สาว ชวนกันไปเที่ยว ชวนกันไปดูหนังกัน2คนมั้ย ผมไม่รอช้า ผมไล่อ่านข้อความตั้งแต่ต้นจนจบ ยาวมาก เกือบจะเขียนเป็นหนัง ซีรี่ย์ได้เลยมั่งเนี้ย คิดดูครับผมอ่านตั้งแต่เที่ยงคืนกว่าๆ จบเกือบตี2 โห้น้ำตานี้เอ่อล้นเลยครับ ทำไรไม่ถูก เเล้วก็เอาโทรศัพท์ไปวางไว้ที่เดิม เเล้วก็คิดมากจนเผลอหลับไป
พอมาตอนเข้า แฟนผมถามทำไมตาแดงจัง ผมก็ตอบปัดๆไปว่า คงแพ้อะไรมั่ง วันนั้นนั่งทำงานไม่มีกะจิตกะใจทำเลยครับ กังวลมาก รู้เลยว่าตอนนี้คงจะคุยกันทางโทรศัพท์แน่นอน เพราะเห็นเติมตังค์โทรศัพท์บ่อยขึ้น ผมก็ไม่รู้จะทำไงนะ ตอนเลิกงานเราก็ไปกินข้าวกัน นั่งคุยกันแฟนผมเค้าก็ทำตัวปกติจับพิรุจไม่ได้เลย เค้าคงคิดว่าผมไม่รู้เรืองของเขา แต่ที่ไหนได้เจ็บสุดๆ พอกลับถึงห้อง วันนี้เเหละผมขอเคลียร์เลยครับ ไม่รอช้าละ ผมถามไปตรงๆว่าคุยกับใครใน Facebook แฟนผมก็ตอบว่าป่าว ก็คุยธรรมดากับพี่ๆ ผมก็ตอบว่าหรอ เเล้วผมเก็แย่งเอาโทรศัพท์แฟนผมมาดู แฟนผมก็ยื้อแย่งไม่ให้ สุดท้ายมันก็อยู่ในมือผม ผมก็เปิดข้อความในแชทที่คุยกะผู้ชายอื่นให้แฟนผมดู แฟนผมเค้าก็เริ่มจะตาแดง น้ำตาเริ่มคล่อเบ้าตา ไหลออกมาเป็นทาง หยดลงพื้น ผมไม่คุยต่อนะ จากนั้นผมก็คืนโทรศัพท์ให้ (เพื่อนๆพี่ๆอาจจะถามว่าทำไมคุยในแชทเเล้วแฟนผมไม่ลบทั้ง ผมก็จะบอกเหมือนที่ผมเขียนไว้ข้างบน ว่าแฟนผมเค้าเล่นเป็นอย่างเดียวไม่ค่อยจะรู้เรื่อง สักเท่าไหร่) เเล้วผมก็นั่งคิดถึงตัวเองอยู่สักพัก แฟนผมเค้าก็ได้เเต่ร้องไห้ ขอโทษผม ผมก็ใจอ่อนนะ โอเครไม่เป็นไรให้อภัย จากนี้ไปถ้ามีเรื่องแบบนี้อีก จบกันนะ แฟนผมก็ตอบตกลง
จากนั้นมาอีกสัก 1-2เดือน แฟนผมเค้าขอไปเที่ยวๆที่ ภูชี้ฟ้าที่จังหวัดเชียงราย ผมก็บอกว่าไปกับใคร แฟนผมก็บอกว่าไปคนเดียว ผมก็อ่าวไปคนเดียวได้ไง แฟนผมก็บอกว่านัดเพื่อนที่รู้จักใน จังหวัดเชียงรายไว้เเล้วไปกันหลายคน ผมก็อนุญาติให้ไป โดยที่ไม่เอะใจนะ ก็ไปส่งขึ้นรถบัสสีเขียวเค้าเรียก ว่า greenbus มั่งจำไม่ค่อยได้ หลังจากนั้นพอแฟนผมไปถึง เชียงรายก็โทรมาบอกว่าถึงเล้วนะไม่ต้องเป็นห่วง เดียวก็จะไปขึ้นดอยเลย คืนนั้นผมก็อยู่ที่ห้องคนเดียว เหงาๆ ก็โทรหาแฟน ถามว่าเป็นไงมั่ง หนาวมั้ย แฟนผมก็บอกหนาว นั่งกินเนื้อย่างกันหลายคนผมก็บอกไปว่าดีเเล้ว เที่ยวให้สนุกนะ แต่เอะใจตรงที่อยู่กันหลายคนไม่เห็นมีเสียงดังอะไรเลย เงียบกริบ ผมก็คิดว่าเค้าคงคุยกันเบาๆมั่ง (ยังคิดในแง่บวกไว้อยู่)
พอมารุ่งเช้าผมคุยกับแฟนใน Facebook ขอให้แฟนผมถ่ายรูปมาให้ดูหน่อย สักพักแฟนผมส่งรูปมา เป็นรูปภูชี้ฟ้าจริง แต่ดันเป็นภาพใน อินเตอร์เน็ต จะถามว่ารู้ได้ไงอะหรอครับ ผมเห็นชื่อเว็ป มุมเล็กๆในรูปนะสิครับ ที้นี้ผมลองอีกครั้ง บอกให้เค้าถ่ายรูปยกมือสองนิ้วพร้อมกับรูปภูชี้ฟ้าที่กำลังยืนอยู่ในดูหน่อย ทีนี้ อ่านข้อความเเล้วเงียบไป เเล้วสักพักตอบมาถ่ายไม่ได้คนเยอะ ผมก็อ่อ ในตอนนั้นผมไม่พิมพ์คุยเเล้ว ผมก็โทรหาเลยนะ เเล้วบอกไปว่างั้นขอคุยกับเพื่อนๆ ผู้หญิงที่ไปด้วยหน่อยสิ เงียบครับที่นี้ ผมรู้เลยละ ผมร้องไห้ออกมาโดยไม่รู้ตัว จากนั้นแฟนผมเค้าก็ร้องตาม เเล้วบอกว่าคำเดียวสั้นๆว่า "เค้าขอโทษนะ" ตอนนี้เค้าอยู่กับคนใหม่เเล้ว ผมก็ถามไปทั้งน้ำตาว่าเเล้วมีอะไรกันหรือยัง แฟนผมก็บอกว่าเมื่อคืน ผมก็ถามต่อเเล้วที่บอกอยู่ที่ภูชี้ฟ้า ตกลงไปหรือป่าว แฟนผมตอบมาว่าไม่ได้ไป นอนอยู่ที่ห้องกับพี่เขา โอ้ ผมนี้ช๊อกครับ ไปไม่เป็นเลย ผมว่างสายเเล้วปิดเครื่อง นั่งร้องไห้คนเดียว คิดตอนนั้นว่าคงไปทำงานไม่ไหว ลางานครับวันนั้น ผมก็เก็บข้าวของส่วนตัวส่วนหนึ่งออกจากห้องเเล้วไปหาห้องเช่าใหม่เตรียมไว้ก่อนครับ
พอผ่านไปอีก1วัน แฟนผมเขาโทรหามาว่ากลับมาเเล้ว ผมไม่ไปรับนะ เค้าบอกว่าจะเข้าห้องเลย ผมก็ตอบไปว่าก็เเล้วแต่ พอเลิกงานกะจะไปขนของใช้ส่วนตัวออกมานิดหน่อย เปิดประตูเข้าไป เจอแฟนผมกับไอ่นั้นนอนดูทีวีสบายใจ ผมบอกไว้ก่อนเลยนะครับที่สำคัญผมไม่ชอบชกต่อยกับใคร มันอยากได้อยากมีใหม่ก็ให้มันไป เราคงทำบุญร่วมชาติมาแค่นี้ เเล้วผมก็ถามไปคำเดียวว่า ทำแบบนี้ทำไม ไม่เห็นใจกันเลยหรอ คบกันมาก็นานไม่น่าจะมาทำกันแบบนี้ เเล้วผมก็บอกไปคำหนึ่งว่า ขอให้โชคดีนะ แฟนผมก็เงียบน้ำตาไหล ไอ่ผู้ชายมันก็ไม่พูดอะไรนะ แล้วผมก็ปิดประตู เดินออกมา เเล้วก็มานั่งคิดอยู่ที่ห้องเช่าใหม่แบบเหงาๆคนเดียว ต่อมาเวลาไปทำงานเเล้วที่ทำงานก็ถามกันว่าแฟนผมทำไมไม่มาทำงาน ผมก็บอก เลิกกันไปเเล้ว เขาก็ถามเลิกกันทำไมละ เห็นรักกันดี ผมก็ตอบไปว่าไม่มีอะไรหรอกครับ เขาจะกลับไปอยู่บ้านมั่ง เขาเลยขอแยกกับผม เเค่นี้แหละ ผมก็บอกปัดๆไปอะนะครับ ไม่อยากบอกอะไรมาก
หลังจากนั้นสัก1อาทิตย์ผมลองแวะผ่านห้องเช่าที่เคยอยู่มา ลองขับผ่านดูไม่อยู่เเล้วครับ คงย้ายออกกันไปไหนไม่รู้เเล้ว เรื่องนี้ก็จบแบบเจ็บๆครับ กินอะไรไม่ได้นานพอดู เเล้วก็เริ่มทำใจ คิดถึงแม่ขึ้นมาทันทีทันใด ไม่นานผมก็แวะไปกราบเท้าท่าน เเล้วก็ร้องไห้ออกมา มันกลั้นไม่อยู่จริงๆครับ น้ำตานี้ไหลออกมาเอง แม่ก็คงรู้ว่าเราคงไปเจอกับเรื่องอะไรมา (แฟนผมก็เคยมาเที่ยวบ้านผมอยู่2-3ครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ได้มา ท่านคงจะรู้เเล้วละครับ ได้คำ
ปลอบใจมาเบาๆว่า ไม่ต้องคิดมากหน้าตาอย่างลูกหาให้ได้อยู่เเล้ว เเม่จะคอยดูอยู่ห่างๆนะ ไม่เข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของลูก) พูดแค่นี้ผมนี้ปล่อยโฮ เลยครับ มันเก็บกดมานาน หลังจากนั้นผมก็ไปทำงานตามปกติ จนถึงทุกวันนี้ครับผม
ขอบคุณที่เสียสละเวลามานั่งอ่านเรื่องราวของผมนะครับ ผิดพลาดประการใดขออภัยมานะที่นี้ด้วยครับ..
ผมเสียแฟนเพราะความไว้ใจ
ระบายให้พี่ๆน้องได้รับรู้กันถึงความไว้เนื้อเชื่อใจในตัวแฟนสาวของผมกันนะครับ
เรื่องนี้ก็ผ่านมาได้สัก4-5ปีเเล้วนะครับ ผมกับแฟนผม ทำงานอยู่บริษัทเดียวกันแฟนผมเป็นคนตัวสูงผมยาวถึงสะโพกครับสูงขาวมาก สูง 172 ผม176 ผิวสองสี เรื่องสูงก็ไม่ต่างกันมากเท่าไหร่ แต่ผมทำงานอยู่ office ใหญ่ ส่วนแฟนผมเค้าก็อยู่ office เล็กที่ไม่ไกลกันมากนัก ซึ่งถ้าขับไปหาก็ใช้เวลาประมาณ 5นาทีได้ครับ
เรื่องก็มีอยู่ว่า ผมกับแฟนเรารักกันมาก คบกันมาได้สามปีกว่าๆ เกือบเข้าปีที่สี่ โดยส่วนตัวผมแล้วผมเป็นนิสัยไม่ค่อยพูดอะไรมาก ไม่ค่อยชอบจุกจิกเรื่องส่วนตัวของใครเท่าไหร่ เอาเป็นว่าผมไม่ค่อยจะเรื่องมากละกันครับ ผมเป็นคนอยากให้ก็ให้เลย เค้าอยากได้อะไรผมจะจัดการหามาให้ ซึ่งตอนนั้นแฟนผมเค้าอยากได้โทรศัพท์รุ่นใหม่ ผมก็ซื้อให้เค้า ตอนนั้นก่อนจะซื้อก็เป็นมือถือปุ่มกดธรรมดาที่เล่นเน็ตได้อยู่เเล้ว เเล้วก็มาเป็นรุ่น Samsung Galaxy Cooper ซึ่งพี่ๆน้องอาจจะบอกว่าไม่ค่อยเเพงสักเท่าไหร่ แต่ราคาเมื่อก่อนก็ถือว่าเเพงพอใช้ได้อยู่ หมื่นนิดๆ ประกอบกับในช่วงนั้นเป็นช่วงที่ Facebook กำลังเป็นที่นิยมมาก เราก็ลองสมัครใช้ Facebook กันเพื่อจะเอาไว้คุยกันได้สะดวกโดยที่ไม่ต้องเปลืองตังค์ค่าโทรศัพท์
เรื่อง Facebook ผมเป็นคนสมัครให้ทั้ง E-mail ทั้งชื่อที่ใช้เล่น Facebook เค้าอยากได้ชื่อนั้นชื่อนี้ก็ทำให้ แฟนผมเค้าไม่ค่อยจะเก่งในเรื่อง IT สักเท่าไหร่ ซึ่งผมก็เป็นคนสมัครให้ ผมก็จะมี E-mail และ Password ของแฟนอยู่เพราะถ้าเครื่อง มีปัญหาอะไรแฟนผมเค้าทำไม่เป็นแน่นอน เล่นเป็นอย่างเดียวจากนั้นเราก็คุย Facebook บางทีผมเลิกงานก่อนก็จะไปนั่งรอเค้าที่ทำงาน บ้างก็เห็นหยิบจับโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นบ้าง เห็นส่วนใหญ่ก็เล่นอย่างเดียวไม่ค่อยจะโทรหาใคร ผมไม่ได้ใส่ใจอะไร เพราะก็อยู่ด้วยกันตลอด เวลากลับบ้านก็กลับพร้อมกัน ตอนจะนอนก็เล่น โทรศัพท์ตามประสาทั่วไป
หลังจากนั้นสัก 2-3เดือน พฤติกรรมแปลกๆก็เริ่มขึ้นพฤติกรรมที่ว่านี้คือ ก่อนเราจะไปทำงาน แฟนผมเค้ามักจะเติมตังค์โทรศัพท์บ่อยขึ้น ผมก็ไม่เอะใจอะไรนะ คิดว่าคงจะงานเยอะติดต่อลูกค้าอะไรประมาณนั้น ต่อจากนั้นก็ไปส่งที่งานแฟนผม เเล้วผมก็มาที่ office ผม ไม่นานผมก็ทักแชทไป แฟนผมเค้าอ่านนะแต่ไม่ค่อยจะตอบ ตอบช้า (โดยปกติก่อนหน้านี้ ผมทักแชทไปเค้าจะตอบกลับมาตลอดไม่เกิน5นาที เพราะว่ามันมีระบบเเจ้งเตือนอยู่)ผมก็ยังไม่เอะใจคงคิดว่าเข้าห้องน้ำหรือป่าว แต่คิดว่าไม่ใช่มั่ง เวลาคนเราเข้าห้องน้ำเรามักจะนำมือถือติดตัวเข้าไปด้วย เพื่อฆ่าเวลาเหงาๆนั้นเอง แล้วแฟนผมก็ตอบกลับมาหลังจากนั้นอีกสักประมาณ 20 นาที ผมก็ถามไปว่า มะกี้ไปไหนมาหรอ ทักแชทไปอ่านเเล้วไม่ตอบ แฟนผมเค้าบอกว่าอ่าน แต่ไม่ทันตอบ ผู้จัดการมา ผมก็อ่อ ไม่เป็นไร คงจะอ่านเเล้วหลบผู้จัดการทัน
ซึ่งวันต่อๆมาก็จะมีพฤติกรรมคล้ายๆแบบนี้มากขึ้นๆ รอบนี้ผมขอสอดรู้สอดเห็นบางละครับ มันแปลกๆ เราเป็นผู้ชายมันมีลางสังหรณ์ในใจอยู่เเล้ว ตกดึกผมแอบเอาโทรศัพท์ไปดูการสนทนาของแฟนผม พอเข้า App Facebook เท่านั้นแหละ โอ้แม่...เจ้า!!! แฟนผมคุยกับผู้ชายคนอื่นหลายคนมาก โอ้!! แต่จะมีคุยสัก 2-3 คนที่ดูสนิทๆ ข้อความแต่ละข้อความยาวมากๆ มาเอะใจกับไอ่คนที่ดันมาเรียก แฟนผมว่า ที่รัก เนี้ยเเหละ มีข้อความเชิงชู้สาว ชวนกันไปเที่ยว ชวนกันไปดูหนังกัน2คนมั้ย ผมไม่รอช้า ผมไล่อ่านข้อความตั้งแต่ต้นจนจบ ยาวมาก เกือบจะเขียนเป็นหนัง ซีรี่ย์ได้เลยมั่งเนี้ย คิดดูครับผมอ่านตั้งแต่เที่ยงคืนกว่าๆ จบเกือบตี2 โห้น้ำตานี้เอ่อล้นเลยครับ ทำไรไม่ถูก เเล้วก็เอาโทรศัพท์ไปวางไว้ที่เดิม เเล้วก็คิดมากจนเผลอหลับไป
พอมาตอนเข้า แฟนผมถามทำไมตาแดงจัง ผมก็ตอบปัดๆไปว่า คงแพ้อะไรมั่ง วันนั้นนั่งทำงานไม่มีกะจิตกะใจทำเลยครับ กังวลมาก รู้เลยว่าตอนนี้คงจะคุยกันทางโทรศัพท์แน่นอน เพราะเห็นเติมตังค์โทรศัพท์บ่อยขึ้น ผมก็ไม่รู้จะทำไงนะ ตอนเลิกงานเราก็ไปกินข้าวกัน นั่งคุยกันแฟนผมเค้าก็ทำตัวปกติจับพิรุจไม่ได้เลย เค้าคงคิดว่าผมไม่รู้เรืองของเขา แต่ที่ไหนได้เจ็บสุดๆ พอกลับถึงห้อง วันนี้เเหละผมขอเคลียร์เลยครับ ไม่รอช้าละ ผมถามไปตรงๆว่าคุยกับใครใน Facebook แฟนผมก็ตอบว่าป่าว ก็คุยธรรมดากับพี่ๆ ผมก็ตอบว่าหรอ เเล้วผมเก็แย่งเอาโทรศัพท์แฟนผมมาดู แฟนผมก็ยื้อแย่งไม่ให้ สุดท้ายมันก็อยู่ในมือผม ผมก็เปิดข้อความในแชทที่คุยกะผู้ชายอื่นให้แฟนผมดู แฟนผมเค้าก็เริ่มจะตาแดง น้ำตาเริ่มคล่อเบ้าตา ไหลออกมาเป็นทาง หยดลงพื้น ผมไม่คุยต่อนะ จากนั้นผมก็คืนโทรศัพท์ให้ (เพื่อนๆพี่ๆอาจจะถามว่าทำไมคุยในแชทเเล้วแฟนผมไม่ลบทั้ง ผมก็จะบอกเหมือนที่ผมเขียนไว้ข้างบน ว่าแฟนผมเค้าเล่นเป็นอย่างเดียวไม่ค่อยจะรู้เรื่อง สักเท่าไหร่) เเล้วผมก็นั่งคิดถึงตัวเองอยู่สักพัก แฟนผมเค้าก็ได้เเต่ร้องไห้ ขอโทษผม ผมก็ใจอ่อนนะ โอเครไม่เป็นไรให้อภัย จากนี้ไปถ้ามีเรื่องแบบนี้อีก จบกันนะ แฟนผมก็ตอบตกลง
จากนั้นมาอีกสัก 1-2เดือน แฟนผมเค้าขอไปเที่ยวๆที่ ภูชี้ฟ้าที่จังหวัดเชียงราย ผมก็บอกว่าไปกับใคร แฟนผมก็บอกว่าไปคนเดียว ผมก็อ่าวไปคนเดียวได้ไง แฟนผมก็บอกว่านัดเพื่อนที่รู้จักใน จังหวัดเชียงรายไว้เเล้วไปกันหลายคน ผมก็อนุญาติให้ไป โดยที่ไม่เอะใจนะ ก็ไปส่งขึ้นรถบัสสีเขียวเค้าเรียก ว่า greenbus มั่งจำไม่ค่อยได้ หลังจากนั้นพอแฟนผมไปถึง เชียงรายก็โทรมาบอกว่าถึงเล้วนะไม่ต้องเป็นห่วง เดียวก็จะไปขึ้นดอยเลย คืนนั้นผมก็อยู่ที่ห้องคนเดียว เหงาๆ ก็โทรหาแฟน ถามว่าเป็นไงมั่ง หนาวมั้ย แฟนผมก็บอกหนาว นั่งกินเนื้อย่างกันหลายคนผมก็บอกไปว่าดีเเล้ว เที่ยวให้สนุกนะ แต่เอะใจตรงที่อยู่กันหลายคนไม่เห็นมีเสียงดังอะไรเลย เงียบกริบ ผมก็คิดว่าเค้าคงคุยกันเบาๆมั่ง (ยังคิดในแง่บวกไว้อยู่)
พอมารุ่งเช้าผมคุยกับแฟนใน Facebook ขอให้แฟนผมถ่ายรูปมาให้ดูหน่อย สักพักแฟนผมส่งรูปมา เป็นรูปภูชี้ฟ้าจริง แต่ดันเป็นภาพใน อินเตอร์เน็ต จะถามว่ารู้ได้ไงอะหรอครับ ผมเห็นชื่อเว็ป มุมเล็กๆในรูปนะสิครับ ที้นี้ผมลองอีกครั้ง บอกให้เค้าถ่ายรูปยกมือสองนิ้วพร้อมกับรูปภูชี้ฟ้าที่กำลังยืนอยู่ในดูหน่อย ทีนี้ อ่านข้อความเเล้วเงียบไป เเล้วสักพักตอบมาถ่ายไม่ได้คนเยอะ ผมก็อ่อ ในตอนนั้นผมไม่พิมพ์คุยเเล้ว ผมก็โทรหาเลยนะ เเล้วบอกไปว่างั้นขอคุยกับเพื่อนๆ ผู้หญิงที่ไปด้วยหน่อยสิ เงียบครับที่นี้ ผมรู้เลยละ ผมร้องไห้ออกมาโดยไม่รู้ตัว จากนั้นแฟนผมเค้าก็ร้องตาม เเล้วบอกว่าคำเดียวสั้นๆว่า "เค้าขอโทษนะ" ตอนนี้เค้าอยู่กับคนใหม่เเล้ว ผมก็ถามไปทั้งน้ำตาว่าเเล้วมีอะไรกันหรือยัง แฟนผมก็บอกว่าเมื่อคืน ผมก็ถามต่อเเล้วที่บอกอยู่ที่ภูชี้ฟ้า ตกลงไปหรือป่าว แฟนผมตอบมาว่าไม่ได้ไป นอนอยู่ที่ห้องกับพี่เขา โอ้ ผมนี้ช๊อกครับ ไปไม่เป็นเลย ผมว่างสายเเล้วปิดเครื่อง นั่งร้องไห้คนเดียว คิดตอนนั้นว่าคงไปทำงานไม่ไหว ลางานครับวันนั้น ผมก็เก็บข้าวของส่วนตัวส่วนหนึ่งออกจากห้องเเล้วไปหาห้องเช่าใหม่เตรียมไว้ก่อนครับ
พอผ่านไปอีก1วัน แฟนผมเขาโทรหามาว่ากลับมาเเล้ว ผมไม่ไปรับนะ เค้าบอกว่าจะเข้าห้องเลย ผมก็ตอบไปว่าก็เเล้วแต่ พอเลิกงานกะจะไปขนของใช้ส่วนตัวออกมานิดหน่อย เปิดประตูเข้าไป เจอแฟนผมกับไอ่นั้นนอนดูทีวีสบายใจ ผมบอกไว้ก่อนเลยนะครับที่สำคัญผมไม่ชอบชกต่อยกับใคร มันอยากได้อยากมีใหม่ก็ให้มันไป เราคงทำบุญร่วมชาติมาแค่นี้ เเล้วผมก็ถามไปคำเดียวว่า ทำแบบนี้ทำไม ไม่เห็นใจกันเลยหรอ คบกันมาก็นานไม่น่าจะมาทำกันแบบนี้ เเล้วผมก็บอกไปคำหนึ่งว่า ขอให้โชคดีนะ แฟนผมก็เงียบน้ำตาไหล ไอ่ผู้ชายมันก็ไม่พูดอะไรนะ แล้วผมก็ปิดประตู เดินออกมา เเล้วก็มานั่งคิดอยู่ที่ห้องเช่าใหม่แบบเหงาๆคนเดียว ต่อมาเวลาไปทำงานเเล้วที่ทำงานก็ถามกันว่าแฟนผมทำไมไม่มาทำงาน ผมก็บอก เลิกกันไปเเล้ว เขาก็ถามเลิกกันทำไมละ เห็นรักกันดี ผมก็ตอบไปว่าไม่มีอะไรหรอกครับ เขาจะกลับไปอยู่บ้านมั่ง เขาเลยขอแยกกับผม เเค่นี้แหละ ผมก็บอกปัดๆไปอะนะครับ ไม่อยากบอกอะไรมาก
หลังจากนั้นสัก1อาทิตย์ผมลองแวะผ่านห้องเช่าที่เคยอยู่มา ลองขับผ่านดูไม่อยู่เเล้วครับ คงย้ายออกกันไปไหนไม่รู้เเล้ว เรื่องนี้ก็จบแบบเจ็บๆครับ กินอะไรไม่ได้นานพอดู เเล้วก็เริ่มทำใจ คิดถึงแม่ขึ้นมาทันทีทันใด ไม่นานผมก็แวะไปกราบเท้าท่าน เเล้วก็ร้องไห้ออกมา มันกลั้นไม่อยู่จริงๆครับ น้ำตานี้ไหลออกมาเอง แม่ก็คงรู้ว่าเราคงไปเจอกับเรื่องอะไรมา (แฟนผมก็เคยมาเที่ยวบ้านผมอยู่2-3ครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ได้มา ท่านคงจะรู้เเล้วละครับ ได้คำ
ปลอบใจมาเบาๆว่า ไม่ต้องคิดมากหน้าตาอย่างลูกหาให้ได้อยู่เเล้ว เเม่จะคอยดูอยู่ห่างๆนะ ไม่เข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของลูก) พูดแค่นี้ผมนี้ปล่อยโฮ เลยครับ มันเก็บกดมานาน หลังจากนั้นผมก็ไปทำงานตามปกติ จนถึงทุกวันนี้ครับผม
ขอบคุณที่เสียสละเวลามานั่งอ่านเรื่องราวของผมนะครับ ผิดพลาดประการใดขออภัยมานะที่นี้ด้วยครับ..