กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกสำหรับผม เคยแต่อ่านไม่เคยคิดว่าจะมาเขียนหรือตั้งกระทู้อะไรแบบนี้เลย
เข้าเรื่องนะครับ ผมเป็นลูกชายคนโตของครอบครัว มีน้องสาวหนึ่งคนกำลังเรียนอยู่ปีสุดท้ายของมหาวิทยาลัยรัฐมีชื่อแห่งหนึ่ง ครอบครัวผมมีด้วยกัน สี่คน มี พ่อ แม่ ผม และน้อง แต่อย่างไรก็ตามก่อนมีผมและแต่งงาน พ่อผมมีลูกที่เกิดขึ้นมาก่อนแต่งงานกับแม่ผม หนึ่งคน ครับซึ่งไม่ได้แต่งงานกัน
พ่อผมเป็นคนเจ้าชู้ มาแต่ไหนแต่ไรครับ ตั้งแต่ผมจำความได้ ผมก็รับรู้ว่าผมมีพี่อีกคนนอกเหนือจากครอบครัวด้วยหรือ ส่วนลึกๆของลูกทุกคน รู้สึกทุกคนครับ และผมก็ไม่ได้สนิทอะไรกับพี่คนดังกล่าวมากมายแต่อย่างใด จนโตขึ้นมาอีกหน่อยก็ยังมีเรื่อยๆครับ เนื่องจากพ่อผมต้องทำงานอยู่ต่างจังหวัดอยู่ประจำ จึงคงไม่แปลกหากจะพลั้งเผลอใจไปบ้าง แต่แม่ผมก็รู้ ทราบเรื่องดังกล่าวมาโดยตลอด และเสียใจ และภายหลังเลิกรากันไปกี่คนต่อคนกี่ก็ตาม หมดเงินหมดทอง หมดทรัพย์สมบัติไปเพื่อผู้หญิงเหล่านั้นมากมายเพียงใด และพ่อขอกลับมาขอโทษแม่ แม่ผมให้อภัยทุกครั้ง และจะเริ่มต้นใหม่ แต่ทุกท่านเชื่อไหมครับ ตั้งแต่เด็กผมแอบเห็นแม่ผมนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวประจำ จะปรึกษาใครก็ไม่ได้ จะเล่าให้ลูกฟังก็ไม่ได้ แต่เชื่อเถอะครับเด็กๆรับรู้ได้ด้วยตัวเอง ผมเป็นผู้ชายคนหนึ่งเหมือนกัน มีรัก โลภ โกรธ และหลง แต่ผมก็เป็นลูกแม่เหมือนกันย่อมทำใจไม่ได้ที่จะเห็นคนเป็นแม่มานั่งเสียใจแทบขาดใจ หัวใจผมเหมือนจะแตกสลายตาม ผมสงสารแม่จับใจ และยังมีอีกหลายครั้งที่ผมได้รับรู้ และเห็นมาว่ามีอีกหลายคน หลายเรื่องที่แม่ไม่รู้ คุณเชื่อไหมใจผมมันสั่นเมื่อเห็นข้อความ น้ำตาผมไหล ผมต้องเก็บความลับนี้ไว้กับตัวเองเท่านั้น หากแม่ผมรู้จะเสียใจอีก ผมไม่อยากเห็นน้ำตาของแม่
จนปัจจุบันพ่อผมอายุก็วัยกลางคนแล้ว แต่ก็ยังคงไม่ละทิ้งนิสัยเดิม จนปัจจุบัน แต่ต่างตรงที่แม่ผมกล้ามาปรับทุกข์กับผมแล้ว ซึ่งพ่อผมก็ยังคงทุ่มเทให้ผู้หญิงคนอื่นอยู่ ณ ตอนนี้ ซื้อรถพาไปซื้อ จัดการให้ทุกอย่าง ดูแลถึงแม่ ญาติพี่น้องเค้าพาไปนู่นนี่นั่นอย่างสม่ำเสมอ แต่ครอบครัวอยู่ที่บ้านไม่ได้ไปไหน อยู่แต่ที่บ้าน แม่ผมนั่งรถเมลล์กลับบ้าน แต่ตอนรถผู้หญิงคนนั้นเสีย กลับเอารถที่บ้านไปให้ผู้หญิงคนนั้นใช้ แต่กลับแม่ผมปล่อยให้นั่งรถเมลล์กลับ เอง เลิกงานรีบกลับบ้านมา แม่ผมเตรียมอาหารเย็นไว้รอ แล้วกลับมารีบกินไม่ถามคนในบ้าน กินเสร็จแล้วรีบออกไปบ้านผู้หญิงคนนั้น กลับมาบ้านอีกที
สาม ถึง สี่ทุ่ม กลับมาอาบน้ำนอน ขับรถโทรศัพท์ หรือ ไลน์ตลอดทาง กับผู้หญิงคนนั้น ตลอดทางจริงๆครับ แต่หากเป็นคนในครอบครัวโทรไปตอนที่อยู่กับผู้หญิงคนนั้น ไม่รับ ไม่ตอบไลน์ ผมก็เป็นลูกคนนึงที่ไม่อยากให้แม่ผมต้องเสียน้ำตาอีก จะเป็นไปได้ไหมถ้าผมจะไม่ได้เห็นน้ำตาของแม่ผมอีก ผมยอมรับผมก็เจ้าชู้ตามนิสัยผู้ชาย แต่ผมไม่เคยนอกใจแฟน ไม่เคยมีปัญหาเรื่องนี้สักครั้ง เพราะผมเห็นตัวอย่างในตอนเด็กมา และผมจะไม่มีวันทำให้ครอบครัวผมต้องรู้สึกเหมือนผมเช่นวัยเด็กจนปัจจุบันนี้
จากใจลูก ถึงพ่อที่นอกใจ
เข้าเรื่องนะครับ ผมเป็นลูกชายคนโตของครอบครัว มีน้องสาวหนึ่งคนกำลังเรียนอยู่ปีสุดท้ายของมหาวิทยาลัยรัฐมีชื่อแห่งหนึ่ง ครอบครัวผมมีด้วยกัน สี่คน มี พ่อ แม่ ผม และน้อง แต่อย่างไรก็ตามก่อนมีผมและแต่งงาน พ่อผมมีลูกที่เกิดขึ้นมาก่อนแต่งงานกับแม่ผม หนึ่งคน ครับซึ่งไม่ได้แต่งงานกัน
พ่อผมเป็นคนเจ้าชู้ มาแต่ไหนแต่ไรครับ ตั้งแต่ผมจำความได้ ผมก็รับรู้ว่าผมมีพี่อีกคนนอกเหนือจากครอบครัวด้วยหรือ ส่วนลึกๆของลูกทุกคน รู้สึกทุกคนครับ และผมก็ไม่ได้สนิทอะไรกับพี่คนดังกล่าวมากมายแต่อย่างใด จนโตขึ้นมาอีกหน่อยก็ยังมีเรื่อยๆครับ เนื่องจากพ่อผมต้องทำงานอยู่ต่างจังหวัดอยู่ประจำ จึงคงไม่แปลกหากจะพลั้งเผลอใจไปบ้าง แต่แม่ผมก็รู้ ทราบเรื่องดังกล่าวมาโดยตลอด และเสียใจ และภายหลังเลิกรากันไปกี่คนต่อคนกี่ก็ตาม หมดเงินหมดทอง หมดทรัพย์สมบัติไปเพื่อผู้หญิงเหล่านั้นมากมายเพียงใด และพ่อขอกลับมาขอโทษแม่ แม่ผมให้อภัยทุกครั้ง และจะเริ่มต้นใหม่ แต่ทุกท่านเชื่อไหมครับ ตั้งแต่เด็กผมแอบเห็นแม่ผมนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวประจำ จะปรึกษาใครก็ไม่ได้ จะเล่าให้ลูกฟังก็ไม่ได้ แต่เชื่อเถอะครับเด็กๆรับรู้ได้ด้วยตัวเอง ผมเป็นผู้ชายคนหนึ่งเหมือนกัน มีรัก โลภ โกรธ และหลง แต่ผมก็เป็นลูกแม่เหมือนกันย่อมทำใจไม่ได้ที่จะเห็นคนเป็นแม่มานั่งเสียใจแทบขาดใจ หัวใจผมเหมือนจะแตกสลายตาม ผมสงสารแม่จับใจ และยังมีอีกหลายครั้งที่ผมได้รับรู้ และเห็นมาว่ามีอีกหลายคน หลายเรื่องที่แม่ไม่รู้ คุณเชื่อไหมใจผมมันสั่นเมื่อเห็นข้อความ น้ำตาผมไหล ผมต้องเก็บความลับนี้ไว้กับตัวเองเท่านั้น หากแม่ผมรู้จะเสียใจอีก ผมไม่อยากเห็นน้ำตาของแม่
จนปัจจุบันพ่อผมอายุก็วัยกลางคนแล้ว แต่ก็ยังคงไม่ละทิ้งนิสัยเดิม จนปัจจุบัน แต่ต่างตรงที่แม่ผมกล้ามาปรับทุกข์กับผมแล้ว ซึ่งพ่อผมก็ยังคงทุ่มเทให้ผู้หญิงคนอื่นอยู่ ณ ตอนนี้ ซื้อรถพาไปซื้อ จัดการให้ทุกอย่าง ดูแลถึงแม่ ญาติพี่น้องเค้าพาไปนู่นนี่นั่นอย่างสม่ำเสมอ แต่ครอบครัวอยู่ที่บ้านไม่ได้ไปไหน อยู่แต่ที่บ้าน แม่ผมนั่งรถเมลล์กลับบ้าน แต่ตอนรถผู้หญิงคนนั้นเสีย กลับเอารถที่บ้านไปให้ผู้หญิงคนนั้นใช้ แต่กลับแม่ผมปล่อยให้นั่งรถเมลล์กลับ เอง เลิกงานรีบกลับบ้านมา แม่ผมเตรียมอาหารเย็นไว้รอ แล้วกลับมารีบกินไม่ถามคนในบ้าน กินเสร็จแล้วรีบออกไปบ้านผู้หญิงคนนั้น กลับมาบ้านอีกที
สาม ถึง สี่ทุ่ม กลับมาอาบน้ำนอน ขับรถโทรศัพท์ หรือ ไลน์ตลอดทาง กับผู้หญิงคนนั้น ตลอดทางจริงๆครับ แต่หากเป็นคนในครอบครัวโทรไปตอนที่อยู่กับผู้หญิงคนนั้น ไม่รับ ไม่ตอบไลน์ ผมก็เป็นลูกคนนึงที่ไม่อยากให้แม่ผมต้องเสียน้ำตาอีก จะเป็นไปได้ไหมถ้าผมจะไม่ได้เห็นน้ำตาของแม่ผมอีก ผมยอมรับผมก็เจ้าชู้ตามนิสัยผู้ชาย แต่ผมไม่เคยนอกใจแฟน ไม่เคยมีปัญหาเรื่องนี้สักครั้ง เพราะผมเห็นตัวอย่างในตอนเด็กมา และผมจะไม่มีวันทำให้ครอบครัวผมต้องรู้สึกเหมือนผมเช่นวัยเด็กจนปัจจุบันนี้