รถผมเกิดยางรั่วบนทางด่วน และ นี่คือบริการที่ผมได้รับ!!! ... นี่คือเรื่องราวและข้อความที่ผมอยากฝากไปถึง ... เจ้าหน้าที่การทางพิเศษ(บูรพาวิถี) ทุกๆท่าน
เรื่องเกิด ณ วันที่ 2 พฤษภาคม 58 เวลาประมาณ 7.00 น เหตุเกิด ณ ทางด่วนบูรพาวิถี ตรงช่วง อ.บางวัว จ.สมุทรปราการ
ในขณะขับรถขึ้นทางด่วนจากชลบุรีถึงช่วง อ.บางวัว รถกระบะของผมอาการสั่นๆ ผมจึงหยุดรถ และตรวจสอบดู ปรากฏว่ายางล้อซ้ายด้านหลังแบบ ... ผมจึงลงมือนำยางอะไหล่ออกมาเปลี่ยนเปลี่ยนยางทันที ... แต่ผลปรากฏว่ายางอะไหล่ก็รั่วเช่นกัน(เป็นความสะเพร่าของผมเองที่ไม่ได้ตรวจสอบยางอะไหล่ก่อนว่าอยู่ในสภาพพร้อมใช้หรือไม่) ... ผมไม่มีคนรู้จักที่ใกล้พอที่จะมาช่วยเหลือผมได้ในจุดนั้น ... ผมจึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือจาก .... เจ้าหน้าที่
ผมเดินจากรถไปตู้โทรศัพท์ฉุกเฉินบนทางด่วน ... กดปุ่มขอความช่วยเหลือ … หลังจากนั้นก็มีเสียงกุกกักๆนานหลายครั้ง (ตอนนั้นผมคิดในว่ามันเสียหรือเปล่านะ? หรือว่ามันเป็นการกดเรียกฉุกเฉินเฉยคุยไม่ได้) ในระหว่างที่ผมกำลังก้มๆเงยๆหาคู่มือการใช้ตู้ ก็มีเสียงเจ้าหน้าที่ดังจากลำโพงตู้ ...
จนท. : สวัสดีครับ ... เจ้าหน้าที่บริการฉุกเฉินครับ
ผม : สวัสดีครับ รถผมยางรั่วครับ
จนท. : มียางอะไหล่มั้ยครับ?
ผม : มีครับ ... แต่ผมลองเปลี่ยนแล้วก็ยางอะไหล่ก็รั่วเหมือนกัน
จนท. : รถเป็นรถอะไรครับ? บรรทุกหนักมั้ย?
ผม : เป็นรถกระบะครับ ... เป็นรถเปล่า
จนท. : รอสักครู่นะครับ เดี๋ยวเราจะส่งรถลากไป
ผม : ครับผม
โอเค ชัดเจน จบ ... ผมเดาว่าที่เจ้าหน้าที่ไม่สอบถามจุดเกิดเหตุเพระน่าจะมาจาก ตู้โทรฉุกเฉินแต่ละตู้น่าจะมีตำแหน่งบอกอยู่แล้ว ... และอีกอย่างผมคิดว่ารอนานแน่ๆ เพราะ ตอนที่ผมขับมา บนทางด่วนขาออกไปชลบุรี มีรถบรรทุกต้นไม้พลิกคว่ำอยู่ ผมเห็นเจ้าหน้าที่จำนวนมากกำลังจัดการเคลื่อนย้ายกันต้นไม้และรถ ... กว่าจะมาถึงเราช้าแน่นอน
ผมโทรจากตู้นี้ครับ ... จากภาพเห็นรถผมอยู่ไกลๆ
ผ่านไปราวๆ 5 นาที ก็มีรถเจ้าหน้าที่มาหาเรา ... เป็นรถกระบะสีส้มเปิดไฟหมุนมา ... แต่คนที่ลงจากรถไม่ใช้เจ้าหน้าที่การทาง ... แต่เป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ
คุณตำรวจ : สวัสดีครับ รถเป็นอะไรครับ?
ผม : รถยางรั่วครับ ... ยางอะไหล่มีครับ ลองเปลี่ยนแล้วแต่ก็รั่วเหมือนกัน
คุณตำรวจพยักหน้า ก็เดินตรวจสอบรอบๆ
คุณตำรวจ : รอสักครู่นะครับ รกลากกำลังมา
ผม : ขอบคุณครับผม
แล้วคุณตำรวจก็ขับรถไป ... ผมเองก็ไม่แน่ใจว่าคุณตำรวจท่านนี้ ผ่านมาพอดีหรือตั้งใจมาก็ดี แต่อย่างน้อยๆ ผมบอกได้เลยว่าผมก็รู้สึกดีครับ อย่างน้อยๆก็รู้ว่าตำรวจท่านนี้ใส่ใจประชาชน ...(คุณตำรวจชื่ออะไรไม่แน่ใจครับ อ่านไม่ป้ายชื่อไม่ทัน แต่น่าจะยศร้อยตำรวจโท เพราะมีดาวสองดวง ... ขอบพระคุณครับ)
ผมนั่งรอเพียง 15-20 นาทีรถลากก็มาถึงซึ่งเร็วกว่าที่ผมคิดไว้เยอะ ... ในรถมีเจ้าหน้าที่ชาย 2 ท่าน อายุราวๆ 40 ปี เจ้าหน้าที่ได้สอบถามอาการอีกครั้ง ผมก็แจ้งไปเช่นเดิม ...
จนท. : มีคนรู้จักจะมาเปลี่ยนยาง หรือ ช่วยเหลือมั้ยครับ?
ผม : ไม่มีครับ
จนท. : งั้นให้ผมลากไปที่ร้านยางเลยใช่มั้ยครับ
ผม : ใช่ครับ
จนท. : ได้ครับ ... ถ้าอย่างนั้นรบกวนเก็บของมีค่า กระเป๋าเงิน เพชร สร้อยทอง เอาออกจากรถก่อนนะครับ เพราะผมจะขึ้นไปขับแล้ว (พี่ จนท. อารมณ์ดีมากครับ พูดไปยิ้มไป)
จนท. : อ้ออ ... เตรียมบัตรทางด่วนกับเงินค่าทางด่วนด้วยนะครับ
พี่เจ้าหน้าที่ก็ขึ้นไปขับรถผมคนหนึ่ง อีกคนก็ไปขับรถลาก ... ยางรถผมรั่วล้อหลังด้านซ้าย ... พี่เจ้าหน้าที่ใช้รถลากยกล้อหลังของผมขึ้นทั้งสองล้อ ยกเสร็จก็เรียกผมไปขึ้นรถ
ภาพรถของผม รถการลากของการทางพิเศษ และ ผมที่ยืนอยู่ตรงท้ายรถ
หลังจากนั้นผมก็ผมก็ขึ้นรถนั่ง ทำตามคำแนะนำคือประคองพวงมาลัยไปเรื่อยๆ ... ไปลงทางด่วนตรง บางบ่อ ออกทางขนาน ไปจอดส่ง นำรถผมลงตรงร้านยางใหญ่ๆร้านหนึ่ง
จนท. : เรียบร้อยนะครับ
ผม : เรียบร้อยครับ แต่เอ่อ พี่ครับ ไม่ทราบว่ามีค่าบริการเท่าไหร่ครับ?
จนท. : ไม่มีค่าบริการครับ (พูดจบแล้วก็ยิ้ม)
ผม : ขอบคุณครับ
ผมยังไม่ทันจะพูดต่อ พี่เขาตัดบทบอกว่าผม ...
“เดินทางปลอดภัยนะครับ” ... พูดจบก็ยิ้ม แล้วเดินไปขึ้นรถและก็ขับรถออกไป ... จังหวะนั้น มันพูดไม่ออกครับ บริการดีๆแบบนี้ ไม่มีค่าบริการ ไม่เรียกรับ และให้บริการด้วยความจริงใจ ... บอกได้เลยครับ ว่ามันเป็นความตื้นตันใจ กลับกลายเป็นความนับถือจากใจ กับบริการฉุกเฉินที่เจ้าหน้าที่การทางพิเศษมอบให้ด้วยความจริงใจ ...
สุดยอด!!!!
ในท้ายที่สุดนี้ ผมขออนุญาตฝากข้อความที่ถึงพี่ๆเจ้าผมอยากฝากถึงเจ้าหน้าที่ทุกๆท่าน ...
ขอบคุณเจ้าหน้าที่รับสายฉุกเฉินที่ช่วยอำนวยความสะดวกให้
ขอบคุณคุณตำรวจที่กรุณามาตรวจสอบความเรียบร้อย สร้างความอุ่นใจ
ขอบคุณพี่เจ้าหน้าที่รถลากทั้งสองท่านที่ไม่ทราบชื่อ ที่ขับรถ หมายเลข รย.42 ที่ให้บริการด้วยความจริงใจ
และ ท้ายที่สุดขอขอบพระคุณการทางพิเศษ(บูรพาวิถี) มา ณ ที่นี้ด้วยครับ
จากผู้ขอความช่วยเหลือ
รถโตโยต้า วีโก้ สีบรอนส์ หมายเลขทะเบียน บษ 42 ระยอง
ข้อความจากผมถึง ... เจ้าหน้าที่การทางพิเศษ(บูรพาวิถี)!!!!
เรื่องเกิด ณ วันที่ 2 พฤษภาคม 58 เวลาประมาณ 7.00 น เหตุเกิด ณ ทางด่วนบูรพาวิถี ตรงช่วง อ.บางวัว จ.สมุทรปราการ
ในขณะขับรถขึ้นทางด่วนจากชลบุรีถึงช่วง อ.บางวัว รถกระบะของผมอาการสั่นๆ ผมจึงหยุดรถ และตรวจสอบดู ปรากฏว่ายางล้อซ้ายด้านหลังแบบ ... ผมจึงลงมือนำยางอะไหล่ออกมาเปลี่ยนเปลี่ยนยางทันที ... แต่ผลปรากฏว่ายางอะไหล่ก็รั่วเช่นกัน(เป็นความสะเพร่าของผมเองที่ไม่ได้ตรวจสอบยางอะไหล่ก่อนว่าอยู่ในสภาพพร้อมใช้หรือไม่) ... ผมไม่มีคนรู้จักที่ใกล้พอที่จะมาช่วยเหลือผมได้ในจุดนั้น ... ผมจึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือจาก .... เจ้าหน้าที่
ผมเดินจากรถไปตู้โทรศัพท์ฉุกเฉินบนทางด่วน ... กดปุ่มขอความช่วยเหลือ … หลังจากนั้นก็มีเสียงกุกกักๆนานหลายครั้ง (ตอนนั้นผมคิดในว่ามันเสียหรือเปล่านะ? หรือว่ามันเป็นการกดเรียกฉุกเฉินเฉยคุยไม่ได้) ในระหว่างที่ผมกำลังก้มๆเงยๆหาคู่มือการใช้ตู้ ก็มีเสียงเจ้าหน้าที่ดังจากลำโพงตู้ ...
จนท. : สวัสดีครับ ... เจ้าหน้าที่บริการฉุกเฉินครับ
ผม : สวัสดีครับ รถผมยางรั่วครับ
จนท. : มียางอะไหล่มั้ยครับ?
ผม : มีครับ ... แต่ผมลองเปลี่ยนแล้วก็ยางอะไหล่ก็รั่วเหมือนกัน
จนท. : รถเป็นรถอะไรครับ? บรรทุกหนักมั้ย?
ผม : เป็นรถกระบะครับ ... เป็นรถเปล่า
จนท. : รอสักครู่นะครับ เดี๋ยวเราจะส่งรถลากไป
ผม : ครับผม
โอเค ชัดเจน จบ ... ผมเดาว่าที่เจ้าหน้าที่ไม่สอบถามจุดเกิดเหตุเพระน่าจะมาจาก ตู้โทรฉุกเฉินแต่ละตู้น่าจะมีตำแหน่งบอกอยู่แล้ว ... และอีกอย่างผมคิดว่ารอนานแน่ๆ เพราะ ตอนที่ผมขับมา บนทางด่วนขาออกไปชลบุรี มีรถบรรทุกต้นไม้พลิกคว่ำอยู่ ผมเห็นเจ้าหน้าที่จำนวนมากกำลังจัดการเคลื่อนย้ายกันต้นไม้และรถ ... กว่าจะมาถึงเราช้าแน่นอน
ผมโทรจากตู้นี้ครับ ... จากภาพเห็นรถผมอยู่ไกลๆ
ผ่านไปราวๆ 5 นาที ก็มีรถเจ้าหน้าที่มาหาเรา ... เป็นรถกระบะสีส้มเปิดไฟหมุนมา ... แต่คนที่ลงจากรถไม่ใช้เจ้าหน้าที่การทาง ... แต่เป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ
คุณตำรวจ : สวัสดีครับ รถเป็นอะไรครับ?
ผม : รถยางรั่วครับ ... ยางอะไหล่มีครับ ลองเปลี่ยนแล้วแต่ก็รั่วเหมือนกัน
คุณตำรวจพยักหน้า ก็เดินตรวจสอบรอบๆ
คุณตำรวจ : รอสักครู่นะครับ รกลากกำลังมา
ผม : ขอบคุณครับผม
แล้วคุณตำรวจก็ขับรถไป ... ผมเองก็ไม่แน่ใจว่าคุณตำรวจท่านนี้ ผ่านมาพอดีหรือตั้งใจมาก็ดี แต่อย่างน้อยๆ ผมบอกได้เลยว่าผมก็รู้สึกดีครับ อย่างน้อยๆก็รู้ว่าตำรวจท่านนี้ใส่ใจประชาชน ...(คุณตำรวจชื่ออะไรไม่แน่ใจครับ อ่านไม่ป้ายชื่อไม่ทัน แต่น่าจะยศร้อยตำรวจโท เพราะมีดาวสองดวง ... ขอบพระคุณครับ)
ผมนั่งรอเพียง 15-20 นาทีรถลากก็มาถึงซึ่งเร็วกว่าที่ผมคิดไว้เยอะ ... ในรถมีเจ้าหน้าที่ชาย 2 ท่าน อายุราวๆ 40 ปี เจ้าหน้าที่ได้สอบถามอาการอีกครั้ง ผมก็แจ้งไปเช่นเดิม ...
จนท. : มีคนรู้จักจะมาเปลี่ยนยาง หรือ ช่วยเหลือมั้ยครับ?
ผม : ไม่มีครับ
จนท. : งั้นให้ผมลากไปที่ร้านยางเลยใช่มั้ยครับ
ผม : ใช่ครับ
จนท. : ได้ครับ ... ถ้าอย่างนั้นรบกวนเก็บของมีค่า กระเป๋าเงิน เพชร สร้อยทอง เอาออกจากรถก่อนนะครับ เพราะผมจะขึ้นไปขับแล้ว (พี่ จนท. อารมณ์ดีมากครับ พูดไปยิ้มไป)
จนท. : อ้ออ ... เตรียมบัตรทางด่วนกับเงินค่าทางด่วนด้วยนะครับ
พี่เจ้าหน้าที่ก็ขึ้นไปขับรถผมคนหนึ่ง อีกคนก็ไปขับรถลาก ... ยางรถผมรั่วล้อหลังด้านซ้าย ... พี่เจ้าหน้าที่ใช้รถลากยกล้อหลังของผมขึ้นทั้งสองล้อ ยกเสร็จก็เรียกผมไปขึ้นรถ
ภาพรถของผม รถการลากของการทางพิเศษ และ ผมที่ยืนอยู่ตรงท้ายรถ
หลังจากนั้นผมก็ผมก็ขึ้นรถนั่ง ทำตามคำแนะนำคือประคองพวงมาลัยไปเรื่อยๆ ... ไปลงทางด่วนตรง บางบ่อ ออกทางขนาน ไปจอดส่ง นำรถผมลงตรงร้านยางใหญ่ๆร้านหนึ่ง
จนท. : เรียบร้อยนะครับ
ผม : เรียบร้อยครับ แต่เอ่อ พี่ครับ ไม่ทราบว่ามีค่าบริการเท่าไหร่ครับ?
จนท. : ไม่มีค่าบริการครับ (พูดจบแล้วก็ยิ้ม)
ผม : ขอบคุณครับ
ผมยังไม่ทันจะพูดต่อ พี่เขาตัดบทบอกว่าผม ... “เดินทางปลอดภัยนะครับ” ... พูดจบก็ยิ้ม แล้วเดินไปขึ้นรถและก็ขับรถออกไป ... จังหวะนั้น มันพูดไม่ออกครับ บริการดีๆแบบนี้ ไม่มีค่าบริการ ไม่เรียกรับ และให้บริการด้วยความจริงใจ ... บอกได้เลยครับ ว่ามันเป็นความตื้นตันใจ กลับกลายเป็นความนับถือจากใจ กับบริการฉุกเฉินที่เจ้าหน้าที่การทางพิเศษมอบให้ด้วยความจริงใจ ... สุดยอด!!!!
ในท้ายที่สุดนี้ ผมขออนุญาตฝากข้อความที่ถึงพี่ๆเจ้าผมอยากฝากถึงเจ้าหน้าที่ทุกๆท่าน ...
ขอบคุณเจ้าหน้าที่รับสายฉุกเฉินที่ช่วยอำนวยความสะดวกให้
ขอบคุณคุณตำรวจที่กรุณามาตรวจสอบความเรียบร้อย สร้างความอุ่นใจ
ขอบคุณพี่เจ้าหน้าที่รถลากทั้งสองท่านที่ไม่ทราบชื่อ ที่ขับรถ หมายเลข รย.42 ที่ให้บริการด้วยความจริงใจ
และ ท้ายที่สุดขอขอบพระคุณการทางพิเศษ(บูรพาวิถี) มา ณ ที่นี้ด้วยครับ
จากผู้ขอความช่วยเหลือ
รถโตโยต้า วีโก้ สีบรอนส์ หมายเลขทะเบียน บษ 42 ระยอง