ขออภัยถ้าพิมพ์ผิดพิมพ์ตกหล่นอะไรไป ขออถัยอย่างสูงครับผม



ขอเกริ่นก่อนนะครับ     คือเธอเป็นเพื่อนสนิทผมคบกันมารู้จักกันมา 8 ปีจะ 9 ปี แล้วครับ

เราอยู่ด้วยกันเล่นด้วยกันเที่ยวด้วยกัน เวลาไปไหนมาไหนส่วนมากผมจะเป็นคนพาไป
เวลาไปทะเลไปนั่งผมชอบแอบมองเธอตลอด ซึ่งตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แค่รู้สึกดีที่ได้อยุ่ด้วย
ซึ่งก่อนหน้าผมไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้เลย

มีอยู่วันนึงเราสองคนไปนั่งเล่นที่ชายทะเล นั่งดูนู้นดูนี่ไปเรื่อยเปื่อยซักพักเธอหลับ
พอหลับไปซักพักเธอบ่นว่าหนาว ผมเลยถอดเสื้อให้ไปห่มให้ ผมก็ไม่ได้คิดอะไรนะ แค่อยากจะทำให้เฉยๆ
แบบไม่ได้คิดอะไรจริงๆ พอตอนเย็นเธอไม่สบายผมก็ไปซื้อยาให้ ก็บ่นๆให้กินข้าวกินยา ตอนกลางคืนตอนเธอนอนก็เป็นห่วงว่าไข้จะขึ้นอีกไหม
ก็เคยนั่งเฝ้าจนตี 4 ตี 5 เลยเผลอหลับไป  ซึ่งผมไม่ดูแลใครขนาดนี้เลย ผมก็เริ่มเอะใจตัวเองว่าเป็นอะไรทำไมถึงทำขนาดนี้

เวลาเธอไปกทม.บ้าง จ.อื่นบ้าง ผมก็คิดถึงและอดเป็นห่วงไม่ได้ เป็นอะไรหรือเปล่า โทรไปหาบ้างทักไลน์ไปหาบ้างถามไถ่ตลอด
ก็อีกตามเคยไม่รู้สึกเยอะแบบนี้กับใครมาก่อน
เรื่องมันพีคๆมีเยอะกว่านี้แต่เอาแค่นี้ก็พอ

ผมว่าผมชอบเธอนะ ที่ด้วยการที่เป็นเพื่อนสนิทกันเลยไม่ได้คิดอะไรมาก ผมลองถามเพื่อนๆ ดูเค้าก็ตอบผมว่าผมชอบเธอคนนี้จริงๆ
แล้วผมก็สับสนว่าที่ผมเป็นแบบนี้ผมเหงาหรือผมชอบเธอจริงๆ ประสบการณ์แบบนี้ผมเคยผ่านมาแล้วกับรุ่นน้องสุดท้ายก็เป็นไปไม่ได้
เลยเลิกรากันไป ครั้งนี้ผมเลยอยากให้แน่ใจให้มากกว่า แต่ก้กลัวจะเสียเพื่อนสนิทไป ผมไม่รู้ใจตัวเอง แล้วถ้าผมชอบจริงๆผมควรจะทำยังไงดี ???