สงคราม ไม่ว่าจะของชาติไหน เวลาไหน มันสะท้อนให้เห็นอย่างนึงคือ
คนหลายล้านคนต้องมาตาย พิการ กำพร้า มีบาดแผลทางใจตลอดชีวิต
เพียงเพราะความงี่เง่า กระหายอำนาจ อยากจะยิ่งใหญ่ของคนแค่ไม่กี่คน...

พวกระดับผุ้นำที่อยากจะยิ่งใหญ่เคยถามว่าทหารที่ปล่อยไปตายเป็นเบือบ้างมั้ย
ว่าตัวเค้า ลูก เมีย พ่อแม่เค้า ครอบครัวเค้าอยากได้ชื่อเสียง เกียรติยศ แลกกับชีวิตทั้งชีวิตมั้ย
เคยคิดแบบเด็กๆ นะว่าถ้าอยากชนะมาก มนึงก็ไปต่อยกันตัวต่อตัวไปเลยสิ
จะลากคนไม่รู้อิโหน่อิเหน่ไปตายแทนทำไม คนไหนรอดกลับมาก็โดนทิ้งเพราะหมดประโยชน์แล้ว

อ่านการ์ตูน นิยาย หรือดูหนังที่มีงครามก็คิดแบบนี้ทุกที
ทั้งสามก๊ก คู่กรรม สะพานข้ามแม่น้ำแคว สงครามเวียดกง สงครามโลก นาซี ฮิโรชิม่า สงครามในบ้านเรา
ชอบเกริ่นว่าเป็นการแสดงความยิ่งใหญ่ ความเกรียงไกรของนักรบ มองในมุมกลับกันมันคือการแสดงความโง่เขลาชัดๆ
มันสะท้อนให้เห็นว่ามนุษย์นี่ผ่านไปกี่ปีกี่ชาติ ก็ยังบ้าชอบฆ่าฟันกันเองอยู่ได้

ดูอเวนเจอร์แล้วก็ชักเห็นด้วยกับอัลตรอนแฮะ ที่มันบอกว่า
ถ้าอยากให้โลกสงบสุข มีแต่สันติ ต้องล้างเผ่าพันธ์ุมนุษย์ซะ