ตอนนั้นคบกับแฟนมาก็ไม่ค่อยรู้จักเพื่อนแฟนคนนี้หลอกค่ะ แต่ด้วยความเจอกันบ่อยที่บ้านเพื่อนที่ชอบมารวมตัวกัน เลยทำให้เกิดเรื่องขึ้น..
ตอนนั้นเราแอบแฟนกินโปรค่ะแล้วในกลุ่มเพื่อนที่มารวมกันก็เพื่อนแฟนคือมันคนนี้คนเดียวที่แอบพาเราไปซื้อแอบเก็บโปรให้เราแอบให้เราทุกอย่างที่ไม่ให้แฟนรู้ไม่ใช่เพราะเขาอยากให้เรากินนะแต่ก่อนหน้านั้นบอกกับเขาว่าครั้งสุดท้ายจะเลิกกินแล้ว มันเลยบอกว่า"กินได้แต่อย่ากินเยอะ กูรู้ว่าไม่มีใครห้ามให้หยุดกินได้นอกจากจะหยุดตัวเอง กูเป็นห่วง" แล้วเราแอบไปซื้อโปรกันบ่อยจนทำให้สนิทกันเล่นกันใช้มุขและกันและ เอาเป็นว่าเวลาอยู่กับมันคือแบบไม่ต้องกลัวเหงาเลย แล้วเราก็เริ่มทักเฟสกันทักไลน์กันจนคุยกันทุกวันมีเรื่องอะไรเม้าๆๆคุยๆๆไม่มีเบื่อเลย เวลาผ่านไปก็ยังสนิทกันจนแฟนเริ่มหึงเรากับมันแล้วหึงแต่ไม่มีอาการถ้าทีโมโหอะไร เพราะตอนนั้นเราแบบคุยอะคือมันก็เพื่อนจะอะไรมากมาย แต่มันก็เป็นเพื่อนผู้ชายทั้งนั้นเอง และเวลาพักเที่ยงที่โรงเรียนเรากับมันก็ชอบหันมาแกล้งกันอะไรกินข้าว ชอบทำให้เราหัวเราะอยู่ตลอดเวลาอยู่ด้วย มีช่วงที่เราต้องซ้อมกีฬาทุกวัน เพื่อนทุกคนในกลุ่มต่างพากันมานั่งเฝ้ากันทุกวัน และทุกๆวันจะมีมันนี่แหละที่หันไปทีไรก็เจอ แล้วพักกินน้ำมันก็จะร้องเพลงผิดๆถูกๆของมันให้ฟังตลอดเพื่อให้เราขำจนหายเหนื่อย จนกระทั่งวงดนตรีของโรงเรียน ได้จับให้เราเป็นนักร้องหญิง แต่ก็ยังไม่มีนักร้องชาย จนวันนั้นตอนมืดๆที่ซ้อมกีฬาเสร็จ พวกเราก็ประชุมกันว่าจะเอาใครนักร้องชายดี เพราะนักร้องชายคนเก่าเรามองแล้วไม่มีความสามารถด้านนี้เลยแถมยังไม่กล้าแสดงออก เอาเป็นว่าไม่เหมาะที่จะเป็นนักร้องชายของวงดนตรีเรา จากนั้นเราได้มองไปที่มันแล้วจำได้ว่ามันชอบร้องเพลงตลอด ถึงจะร้องแบบติดเล่นก็เถอะสำหรับเราเราว่าเพราะแล้วเราก็พูดกับมันว่า"งงงงมาเป็นนักร้องคู่กับกูนะ กูว่าร้องเพราะน้าดีแมะดีแมะ"ด้วยความที่มันตามใจเราก็เลยตกลงเป็นนักร้องชายของวงเรา ทุกๆคืนก่อนนอนเราจะคุยโทสับกับแฟนแล้วแชร์เรื่องราวต่างๆเราเลยพูดว่า" ตัวเอง เพื่อนตัวเองมาเป็นนักร้องคู่กับเค้าด้วยแหละ มันร้องเพลงเพราะมะ"แฟนเราตอบด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า"มันนี่นะร้องเพราะ เพราะตรงไหน เค้าว่าเค้าร้องเพราะกว่ามันอีก" คำสุดท้ายที่แฟนพูดจากนั้นคือ "แหม๋ เดี้ยวนี้สนใจแต่มันนะ" เราก็เงียบด้วยความ งงๆแฟนเริ่มหึงเรามากขึ้นตั้งแต่วันนั้น..
ทุกๆวันเวลาอยู่โรงเรียนเรากับแฟนจะทำเป็นไม่รู้จักกันอยู่แล้ว เรานี่ตัวดีเลยพอเดินผ่านแฟนปั๊บ ดึงหน้าใส่แม้งเลยหมั้นใส้55555-0- เรากับเพื่อนแฟนที่เราเรียกมันว่ามันนี่แหละ สนิทกันมากจนจะถึงที่สุดแล้วละเพราะตื่นก็คุยกันนอนก็ฝันดีกันไรกัน พอมาโรงเรียนไม่เราก็มันมาเดินเข้ามาหา เอาเป็นว่าอยู่ด้วยกันคุยกันทุกวันเลย วันหนึ่งเราสองคนได้เริ่มคุยกันแบบเค้า ตัวเองแบบแหย่ๆกันงอลกันบ้างง้อกันประจำ จนทำให้พูดจนติดไปแล้วเวลาจะเม้าเรื่องนู้นนี้นั้นก็จะกูธรรมดา พอเข้าสู่ความหวานๆง้อๆงอลๆก็จะตัวเองเค้าตัวเองเค้าตลอด..
มีวันนึงมันได้พูดกับเราว่า"เป็นคนแรกเลย ที่กูไม่กล้าตอบช้าไม่กล้าอ่านไม่ตอบไม่กล้าที่จะลบแชทคือต้องจับโทรสับคุยกับตลอด " เราก็รู้สึกดีใจนะแบบก็เริ่มคิดละว่ามันแปลกๆเนอะไรงี้ก็ไม่คิดไร กลัวแบบหลงตัวเองประมาณนี้ พอหลังๆมาทุกอย่างที่เริ่มชัดเจน..เพราะมันเป็นเพื่อนผู้ชายที่เราแบบแคร์สุดๆแล้วอะคือเราก็ไม่กล้าตอบช้าหรือไม่ตอบหรืออ่านไม่ตอบกับมันเหมือนกัน-.-
จากนั้นก็เริ่มสังเกตุทุกอย่าง💪🏽
1คือเวลาพูดถึงเรื่องแฟนเราหรือผู้ชายคนอื่น มันจะโกธรและกว่าจะหายงอลก็ง้อแทบตาย คือเวลามันหรือเราพูดเรื่องผู้หญิงแบบคนนี้สวยคนนี้เด็ดเราจะไม่อะไรเลยไม่โกธรไม่อะไร แต่พอเราพูดถึงผู้ชายคนอื่นก็โกธรซะแหละไรวะ5555
2จะชัดเจนเรื่องเป็นห่วงที่สุด เวลาเราไปไหนหลงทางไปนู้นนี้มันพยายามคุยกับเราบอกทางเราจนกว่าเราจะถึงบ้านอย่างปลอดภัย และเวลาเราไม่สบายมันนี่แหละตัวเป็นห่วงเลย บอกตรงๆแฟนเราไม่ถามอะไรที่แบบกินยายัง กินข้าวยัง กินไรไหม เดี้ยวซื้อมาให้จะได้กินยา แม้แต่ดูแลแฟนเรายังไม่เคย เราไม่อยากเอาเพื่อนแฟนมาเปรียบเทียบกับแฟนตัวเองนะ แต่ความแตกต่างมันห่างกันจริงๆ
3หลังๆมาก่อนเรากับมันจะบอกรักกัน? ใช่บอกรักกัน แรกๆคุยกันอะไรก็ทำไรอยู่เพื่อน รักนะเพื่อน คือตอนนี้เปลี่ยนไปไม่มีคำว่าเพื่อนเข้ามาถึงเราสองคนเลย
...เอิ่มเราก็ไม่รู้ว่าอะไรที่มาทำให้เราทั้งสองคนเปลี่ยนไปขนาดนี้ ทุกๆครั้งที่มันเห็นเราอยู่กับแฟน มันก็จะอาการออกแบบหงุดหงิดใส่พาลบ้าง เดี้ยวก็เดินหนีบ้าง จนเราไม่กล้าอยู่กับแฟนให้มันเห็นเลย มีช่วงนี้คือมันเล่าเรื่องคนที่มันชอบให้พูด แล้วคนที่มันชอบคือพี่ที่เราสนิทนี่เอง ตอนที่มันพูดให้ฟังอยู่ดีๆเราก็รู้สึกเจ็บ รู้สึกน้อยใจ รู้สึกทำไมต้องมาเป็นกูที่บอกเกี่ยวกับเขา แรกๆเรากับเขาคุยกันทุกเรื่องจริงๆพอเราสองคนเริ่มเปลี่ยนไปมันมาพูดอะไรเกี่ยวกับคนที่มันแบบจริงจัง เราก็จะมีอาการแบบนี้ทุกทีเลย เอิ่ม..ว่าที่เราเป็นอย่างงี้เพราะเราชอบมัน? คำถามนี้อยู่ในหัวทุกครั้งตลอดเวลา หรือว่าที่เป็นแบบนี้เพราะเรารักมันจริงๆ ที่เราเป็นเพราะแฟนเรารึป่าว ที่เขาไม่เคยหวงห่วงเราแบบที่เพื่อนมันหวง มันไม่เคยทำสิ่งที่เราชอบแม้แต่1ข้อ เราไม่ได้เข้าข้างแต่เพื่อนแฟนนะเราข้างข้างความรู้สึกของเรา ที่เราเป็นอย่างงี้เพราะเราเผลอใจ หรือว่าแฟนเราไม่เคยทำไรหรือสนใจเราเลย หรือมันเข้ามาเติมเต็มสิ่งที่เราขาด เราอยากบอกกับแฟนเรานะ"เพื่อนเธออะ เกือบได้ใจเราไปทั้งใจแล้ว" ฉันควรทำยังไงต่อไปดี????😞
ถ้าเรากับเพื่อนแฟนคิดกันเกินเลย เราต้องทำไงปล่อยเขาไหมหรืออยู่ที่เดิม
ตอนนั้นเราแอบแฟนกินโปรค่ะแล้วในกลุ่มเพื่อนที่มารวมกันก็เพื่อนแฟนคือมันคนนี้คนเดียวที่แอบพาเราไปซื้อแอบเก็บโปรให้เราแอบให้เราทุกอย่างที่ไม่ให้แฟนรู้ไม่ใช่เพราะเขาอยากให้เรากินนะแต่ก่อนหน้านั้นบอกกับเขาว่าครั้งสุดท้ายจะเลิกกินแล้ว มันเลยบอกว่า"กินได้แต่อย่ากินเยอะ กูรู้ว่าไม่มีใครห้ามให้หยุดกินได้นอกจากจะหยุดตัวเอง กูเป็นห่วง" แล้วเราแอบไปซื้อโปรกันบ่อยจนทำให้สนิทกันเล่นกันใช้มุขและกันและ เอาเป็นว่าเวลาอยู่กับมันคือแบบไม่ต้องกลัวเหงาเลย แล้วเราก็เริ่มทักเฟสกันทักไลน์กันจนคุยกันทุกวันมีเรื่องอะไรเม้าๆๆคุยๆๆไม่มีเบื่อเลย เวลาผ่านไปก็ยังสนิทกันจนแฟนเริ่มหึงเรากับมันแล้วหึงแต่ไม่มีอาการถ้าทีโมโหอะไร เพราะตอนนั้นเราแบบคุยอะคือมันก็เพื่อนจะอะไรมากมาย แต่มันก็เป็นเพื่อนผู้ชายทั้งนั้นเอง และเวลาพักเที่ยงที่โรงเรียนเรากับมันก็ชอบหันมาแกล้งกันอะไรกินข้าว ชอบทำให้เราหัวเราะอยู่ตลอดเวลาอยู่ด้วย มีช่วงที่เราต้องซ้อมกีฬาทุกวัน เพื่อนทุกคนในกลุ่มต่างพากันมานั่งเฝ้ากันทุกวัน และทุกๆวันจะมีมันนี่แหละที่หันไปทีไรก็เจอ แล้วพักกินน้ำมันก็จะร้องเพลงผิดๆถูกๆของมันให้ฟังตลอดเพื่อให้เราขำจนหายเหนื่อย จนกระทั่งวงดนตรีของโรงเรียน ได้จับให้เราเป็นนักร้องหญิง แต่ก็ยังไม่มีนักร้องชาย จนวันนั้นตอนมืดๆที่ซ้อมกีฬาเสร็จ พวกเราก็ประชุมกันว่าจะเอาใครนักร้องชายดี เพราะนักร้องชายคนเก่าเรามองแล้วไม่มีความสามารถด้านนี้เลยแถมยังไม่กล้าแสดงออก เอาเป็นว่าไม่เหมาะที่จะเป็นนักร้องชายของวงดนตรีเรา จากนั้นเราได้มองไปที่มันแล้วจำได้ว่ามันชอบร้องเพลงตลอด ถึงจะร้องแบบติดเล่นก็เถอะสำหรับเราเราว่าเพราะแล้วเราก็พูดกับมันว่า"งงงงมาเป็นนักร้องคู่กับกูนะ กูว่าร้องเพราะน้าดีแมะดีแมะ"ด้วยความที่มันตามใจเราก็เลยตกลงเป็นนักร้องชายของวงเรา ทุกๆคืนก่อนนอนเราจะคุยโทสับกับแฟนแล้วแชร์เรื่องราวต่างๆเราเลยพูดว่า" ตัวเอง เพื่อนตัวเองมาเป็นนักร้องคู่กับเค้าด้วยแหละ มันร้องเพลงเพราะมะ"แฟนเราตอบด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า"มันนี่นะร้องเพราะ เพราะตรงไหน เค้าว่าเค้าร้องเพราะกว่ามันอีก" คำสุดท้ายที่แฟนพูดจากนั้นคือ "แหม๋ เดี้ยวนี้สนใจแต่มันนะ" เราก็เงียบด้วยความ งงๆแฟนเริ่มหึงเรามากขึ้นตั้งแต่วันนั้น..
ทุกๆวันเวลาอยู่โรงเรียนเรากับแฟนจะทำเป็นไม่รู้จักกันอยู่แล้ว เรานี่ตัวดีเลยพอเดินผ่านแฟนปั๊บ ดึงหน้าใส่แม้งเลยหมั้นใส้55555-0- เรากับเพื่อนแฟนที่เราเรียกมันว่ามันนี่แหละ สนิทกันมากจนจะถึงที่สุดแล้วละเพราะตื่นก็คุยกันนอนก็ฝันดีกันไรกัน พอมาโรงเรียนไม่เราก็มันมาเดินเข้ามาหา เอาเป็นว่าอยู่ด้วยกันคุยกันทุกวันเลย วันหนึ่งเราสองคนได้เริ่มคุยกันแบบเค้า ตัวเองแบบแหย่ๆกันงอลกันบ้างง้อกันประจำ จนทำให้พูดจนติดไปแล้วเวลาจะเม้าเรื่องนู้นนี้นั้นก็จะกูธรรมดา พอเข้าสู่ความหวานๆง้อๆงอลๆก็จะตัวเองเค้าตัวเองเค้าตลอด..
มีวันนึงมันได้พูดกับเราว่า"เป็นคนแรกเลย ที่กูไม่กล้าตอบช้าไม่กล้าอ่านไม่ตอบไม่กล้าที่จะลบแชทคือต้องจับโทรสับคุยกับตลอด " เราก็รู้สึกดีใจนะแบบก็เริ่มคิดละว่ามันแปลกๆเนอะไรงี้ก็ไม่คิดไร กลัวแบบหลงตัวเองประมาณนี้ พอหลังๆมาทุกอย่างที่เริ่มชัดเจน..เพราะมันเป็นเพื่อนผู้ชายที่เราแบบแคร์สุดๆแล้วอะคือเราก็ไม่กล้าตอบช้าหรือไม่ตอบหรืออ่านไม่ตอบกับมันเหมือนกัน-.-
จากนั้นก็เริ่มสังเกตุทุกอย่าง💪🏽
1คือเวลาพูดถึงเรื่องแฟนเราหรือผู้ชายคนอื่น มันจะโกธรและกว่าจะหายงอลก็ง้อแทบตาย คือเวลามันหรือเราพูดเรื่องผู้หญิงแบบคนนี้สวยคนนี้เด็ดเราจะไม่อะไรเลยไม่โกธรไม่อะไร แต่พอเราพูดถึงผู้ชายคนอื่นก็โกธรซะแหละไรวะ5555
2จะชัดเจนเรื่องเป็นห่วงที่สุด เวลาเราไปไหนหลงทางไปนู้นนี้มันพยายามคุยกับเราบอกทางเราจนกว่าเราจะถึงบ้านอย่างปลอดภัย และเวลาเราไม่สบายมันนี่แหละตัวเป็นห่วงเลย บอกตรงๆแฟนเราไม่ถามอะไรที่แบบกินยายัง กินข้าวยัง กินไรไหม เดี้ยวซื้อมาให้จะได้กินยา แม้แต่ดูแลแฟนเรายังไม่เคย เราไม่อยากเอาเพื่อนแฟนมาเปรียบเทียบกับแฟนตัวเองนะ แต่ความแตกต่างมันห่างกันจริงๆ
3หลังๆมาก่อนเรากับมันจะบอกรักกัน? ใช่บอกรักกัน แรกๆคุยกันอะไรก็ทำไรอยู่เพื่อน รักนะเพื่อน คือตอนนี้เปลี่ยนไปไม่มีคำว่าเพื่อนเข้ามาถึงเราสองคนเลย
...เอิ่มเราก็ไม่รู้ว่าอะไรที่มาทำให้เราทั้งสองคนเปลี่ยนไปขนาดนี้ ทุกๆครั้งที่มันเห็นเราอยู่กับแฟน มันก็จะอาการออกแบบหงุดหงิดใส่พาลบ้าง เดี้ยวก็เดินหนีบ้าง จนเราไม่กล้าอยู่กับแฟนให้มันเห็นเลย มีช่วงนี้คือมันเล่าเรื่องคนที่มันชอบให้พูด แล้วคนที่มันชอบคือพี่ที่เราสนิทนี่เอง ตอนที่มันพูดให้ฟังอยู่ดีๆเราก็รู้สึกเจ็บ รู้สึกน้อยใจ รู้สึกทำไมต้องมาเป็นกูที่บอกเกี่ยวกับเขา แรกๆเรากับเขาคุยกันทุกเรื่องจริงๆพอเราสองคนเริ่มเปลี่ยนไปมันมาพูดอะไรเกี่ยวกับคนที่มันแบบจริงจัง เราก็จะมีอาการแบบนี้ทุกทีเลย เอิ่ม..ว่าที่เราเป็นอย่างงี้เพราะเราชอบมัน? คำถามนี้อยู่ในหัวทุกครั้งตลอดเวลา หรือว่าที่เป็นแบบนี้เพราะเรารักมันจริงๆ ที่เราเป็นเพราะแฟนเรารึป่าว ที่เขาไม่เคยหวงห่วงเราแบบที่เพื่อนมันหวง มันไม่เคยทำสิ่งที่เราชอบแม้แต่1ข้อ เราไม่ได้เข้าข้างแต่เพื่อนแฟนนะเราข้างข้างความรู้สึกของเรา ที่เราเป็นอย่างงี้เพราะเราเผลอใจ หรือว่าแฟนเราไม่เคยทำไรหรือสนใจเราเลย หรือมันเข้ามาเติมเต็มสิ่งที่เราขาด เราอยากบอกกับแฟนเรานะ"เพื่อนเธออะ เกือบได้ใจเราไปทั้งใจแล้ว" ฉันควรทำยังไงต่อไปดี????😞