ใครเป็นคนกล่าวคำนี่ขึ้นมาว่า  เป็นเพื่อนของสองคนที่ไม่ชอบกันเราต้องเป็นนกสองหัว

ใช่ทุกคนอยากคิดแบบนั้น เพราะว่าเดี๋ยวก็อยู่กับอีกคนเดี๋ยวก็ไปอยู่กับอีกคน

คำถาม เพื่อนมีได้แค่คนเดียวหรอ

             เพื่อนไม่ชอบกันเราต้องไม่ชอบตามหรอ

ยกตัวอย่างจากชีวิตจริง. เราชื่อเอ.  เพื่อนอีกคนชื่อบี.   อีกคนชื่อซี.  นามสมมุติ

เอเป็นเพื่อนของสองคนนี้ ซึ่งไม่ชอบกัน แต่ก็ยังคบเขาทั้งสองคนเพราะอะไรงั้นหรอ เพราะว่า สองคนคือบีกับซีไม่ถูกกัน เรารู้เหตุผลว่าทำไมบีไม่ชอบซี
เพราะบีเล่าให้ฟัง และเราก็รู้เหตุผลที่ ซีไม่ชอบบี เพราะซีเล่าให้ฟัง. เรารับรู้แต่เราไม่พูด บีด่าซีให้เอฟัง เอก็คือรับรู้เท่านั้น ซีด่าบีให้ฟัง ก็รับรู้เท่านั้น ไม่เคยเอาไปนินทา แค่บอกว่าใจเย็น ซึ่งแน่นอนอยู่แล้วที่เราต้องโดน บีและซี กล่าวว่า เฟคบ้าง นินทาหลับหลังนะ ตอนแรกก็เสียความรู้สึก ซึ่งมันเป็นสัจธรรมหรอที่เราคบ เพราะบียังไม่เคยทำอะไรให้เรา และซียังไมเคยทำอะไรให้ที่ทำให้ต้องทะเลาะกันเอจึงคบเขาทั้งสองคนอยู่ซึ่งทั้งสองคนนี้จะไม่ยอมคบกันเปนเพื่อนอีกแน่นอน เอจึงทำได้แคเพียงรับรู้ทั้งสองฝ่ายและเก็บไว้ไม่พูด เพียงแต่เราอธิบายกับทั้งสองคนว่าทำไม เอถึงคบกับบีอยู่ ทำไมเอถึงคบกับซีอยู่เพราะเขาไม่ได้ว่าเราไม่ได้ทำไรให้เรา เราก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่ชอบตามคนนู๊นคนนี้ ชีวิตไม่ได้ออกแบบเพื่อให้ไม่ชอบหรือชอบตามคนอื่น เราจะไม่ชอบก็ต่อเมื่อเราเจอกับตัว  เราอธิบายจนสองคนนี้คบกับเราอยู่   ดูเป็นเรื่องที่ยากแต่ไม่เลยมันสบายใจนะที่สองคนนี้เข้าใจเราถึงแม้เขาะไม่เข้าใจกัน เพราะเขาพูดมาว่าจะไม่คบกันอีก

ซึ่งคำกล่าวที่ว่า ผู้ชายไม่ถูกกับผู้ชาย  มีศัตรูเพิ่ม1คน
                          ผู้หญิงไม่ถูกกับผู้หญิงหนึ่งคน. มีศัตรูเพิ่มขึ้นเป็นสิบ


        มันมีเหตุผลยังไง