ไม่รู้เรารู้สึกไปคนเดียวหรือเปล่า
ฉากแรก เบนซ์มาส่งลูกที่ร.ร แล้วน็อตมาแอบดู อารมณ์เริ่มมาละ
ฉากสอง แก็บมาขอบคุณโดนัทที่ช่วย
ฉากสาม น็อตได้เจอกับลูกที่ห้องอะไรสักอย่าง แล้วคุยกัน
คือเราร้องไห้ตาม น้ำตาไหลเอง ยังคิดว่าตัวเองบ้าหรือเปล่าเนี่ย
คนเขียนบทเก่งจริงๆ แต่ละคำพูด ทั้งจุกทั้งสะเทือนใจ
นักแสดงไม่มีใครแสดงไม่ดีเลย เข้าถึงทุกตัวละคร แม้กระทั่งรุ่นลูก แสดงดีมาก
ปล. ตอนแรกชอบละครเรื่องนี้เพราะบทเฉือดเฉือน ยังคิดอยู่เลยถึงรุ่นลูกจะสนุกหรอ
ที่ไหนได้ สนุกมาก ขอบคุณทีมงานทุกคนที่สรรค์สร้างละครดีๆแบบนี้ออกมาค่ะ