ผมกับแฟนรักกันมา6ปี 3เดือน 20วัน ผมรักแฟนผมมากกะไว้ว่าทำงานแล้วจะเปนคนเลี้ยงเค้า อยากมีลูกกับเค้า อยากเหนเค้าแก่ไปด้วยกัน
เรื่องมันเกิดขึ้นไม่กี่วันมานี้ ผมไปรอรับเค้าที่ทำงาน ผมจับโกหกเค้าได้ครับว่าเค้า แอบคุยกับคนอื่นเค้าไปกินข้าวกับคนอื่นครับ ผมกำลังไปรับเค้า พอผมรู้ผมโกรธมาก ผมพูดไม่ดีกับเค้า ผมกลัวทนไม่ไหว ผมเลยขับรถกลับห้องเลยครับไม่อยากเจอหน้า เค้าโทมาหลายสายผมก้ไม่รับ ผมกลับไปห้องได้แต่โกรธและได้แต่คิดว่าทำไมต้องทำแบบนี้กับผม ตลอดเวลาที่คบกันมาผมรักเค้าคนเดวไม่เคยมีคนอื่นเลย ผมสั่นไปหมด ในขณะนั้นเข้าก้ยังโทรมา จนผมต้องรับ ผมบอกเค้าอย่ามานะพี่ทนไม่ไหวแน่ พี่กลัวทำร้าย..... อย่ามานะ พี่ไม่รับรองนะอารมพี่หลุดไปแล้ว แต่เค้าก้ยืนยันที่จะมาครับ ตอนนั้นด้วยความโมโห ผมเกบข้าวของเค้าโยนทิ้งหมดรอให้เค้ามาเก็บ จนเค้ามาเคาะประตูคับ ผมเปิดประตูพอเค้าเข้ามา ผมได้ทำอะไรที่แย่มากๆลงไป และเสียใจมากจนตอนนี้ ผมทำร้ายเค้า บีบคอเค้า จับเค้าทุ่มลงเตียง ด้วยความที่ผมโมโหมาก ผมถามแค่มันคนมันเปนใครเค้าก้ไม่ยอมบอกผม ผมยิ่งโมโหเค้าเข้าไปใหญ่ แต่ผมไม่ได้ตบ หรือเตะเค้านะ ผมทุมเค้าลงเตียงอยางเดียวแล้วผมบอกให้เค้านั่งลง เค้าก้ไม่นั่งปมก้กดตัวเค้าลง แล้วก้ถามแต่เค้าก้ไม่บอกอะไรเกี่ยวกับคนนั้นเลย จนผมพอ ไล่เค้าออกจากห้องไปพร้อมโยนของเค้าออกไปจากห้อง แล้วผมก้ด่าเค้าในเฟซบุ๊ค บอกไงก้จะไม่มีทางกลับไป ตอนนั่นผมโกรธมาก แต่พอไม่กี่วันผ่านมาหลังจากวันนั้นผมก้รุ้สึกแย่มากที่ทำร้ายเค้า ผมเลยกะไปขอโทษพ่อแม่เค้าที่บ้านเลยครับ เพราะผมบริสุทธิ์ใจ ผมคบกับเค้ามานานผมสนิทกับพ่อแม่เค้าครับ ผมไปหาพ่อเค้าก่อนพอผมเหนหน้าพ่อผมร้องไห้ทันทีครับผมรู้สึกผิดจริงๆ ผมขอโทษที่ทำร้ายลูกสาวเค้า พ่อเค้าก้ไม่ได้ว่าอะไร แล้วเค้าก้บอกให้ขึ้นไปหาแฟนผม แฟนผมอยู่ในบ้าน ด้วยความที่ผมไม่ได้ตั้งใจจะเจอแฟนผม เพราะผมแย่มากตอนนั้น แย่ที่โดนนอกใจ แต่ก้อยากคุยให้เคลียจะได้จบไปแบบดีดี แต่พอผมได้ยินเสียง ได้เจอหน้าแฟนผม ความคิดที่ผมคิดไว้มันหายไปหมด มันมีแค่ความรู้สึกเดิมที่ผมรักเค้าความโกรธมันหายไปหมด ผมรู้เลยตอนนั้นว่าผมขาดเค้าไม่ได้ครับ แต่เค้าไม่ยอมให้ผมเข้าไปหา เค้าบอกรอให้พ่อแม่มา ผมต้องรออยุ่ข้างนอกบ้าน พอพ่อแม่เค้ามาผมก้เข้าไปคุย ผมก้รุ้ว่าเค้าทำไปเพราะอะไร มันยิ่งทำให้ผมแย่ คงผมกอดเค้าแน่นไป บังคับเค้ามากเกินไป อะไรหลายอย่างที่ผมเอาแต่ใจเค้ายอมมาตลอด และเค้าคุยกะคนอื่นแค่ประประชดผม แต่เปนเพราะผมโกรธผมเลยทำร้ายเค้า ไม่คุยกับเค้าดีๆก่อน ผมเอาแต่อารมถามแต่ว่าไอ ผช คนนั้นมันเปนใคร แตไม่ถามเค้าสักคำ ผมผิดเอง พ่อแม่เค้าไม่ได้โกรธไรผมมากนัก เค้าสอนผมมากกว่า แต่กะแฟนผมได้แต่มองเค้าตาละห้อย เพราะผมเสียใจที่ได้ทำร้ายเค้า ทำเค้าเจบ ผมไม่เคยทำร้าย ผญ คนไหนเลยในชีวิต เค้าเปนคนแรกและผมรักเค้ามากที่สุด รองจากครอบครัวผม
จนไม่กี่วันมานี้ผมทำใจไม่ได้ที่จะต้องเสียเค้าไปผมไปง้อเค้า แล้วแอบสะกดรอยเค้าไปรับเค้าเผื่อจะไปส่งที่ทำงาน ผมได้แต่พูดทำว่าขอโทษๆๆๆๆๆ และขอโอกาสที่จะได้ดูแลเค้าเหมือนเดิม ผมรู้ว่าที่ผมทำมันแย่มากผมรับผิด ผมจะยอมทุกอย่างเลยเพื่อให้เค้ากลบมา แต่เค้าเกลียดผมละคับ เค้าบอกเค้าไม่อยากกลับมายังไงก้ไม่ แต่ผมรักเค้ามากผมอยากอยู่กับเค้าผมบอกความรุ้สึกไป เค้าเอาแต่ไล่ผม ผมควรทำไงให้เค้าหายโกรธ ยอมยกโทษให้ผมครับ ทุกวันนี้ผม พยายามง้ออยุ่ส่งข้อความไปหาเค้า โทรหา แต่เค้าบล๊อคเบอผมไปละ ไลน์ก้ไม่อ่าน ก้เหลือแต่เฟซที่ผมทำได้ ตอนนี่ผมจะพยายามไปหาเค้าทุกวัน แต่ผมก้กลัวที่เค้าจะหนีผมไปอีก ผมควรทำไงอะครับช่วยที ผมอยากได้ดูแลเค้าเหมือนเดิม
ผมหาวิธีง้อแฟนครับ ช่วยหน่อยผมรักเค้า อยากกลับไปดูแลเค้าเหมือนเดิม
เรื่องมันเกิดขึ้นไม่กี่วันมานี้ ผมไปรอรับเค้าที่ทำงาน ผมจับโกหกเค้าได้ครับว่าเค้า แอบคุยกับคนอื่นเค้าไปกินข้าวกับคนอื่นครับ ผมกำลังไปรับเค้า พอผมรู้ผมโกรธมาก ผมพูดไม่ดีกับเค้า ผมกลัวทนไม่ไหว ผมเลยขับรถกลับห้องเลยครับไม่อยากเจอหน้า เค้าโทมาหลายสายผมก้ไม่รับ ผมกลับไปห้องได้แต่โกรธและได้แต่คิดว่าทำไมต้องทำแบบนี้กับผม ตลอดเวลาที่คบกันมาผมรักเค้าคนเดวไม่เคยมีคนอื่นเลย ผมสั่นไปหมด ในขณะนั้นเข้าก้ยังโทรมา จนผมต้องรับ ผมบอกเค้าอย่ามานะพี่ทนไม่ไหวแน่ พี่กลัวทำร้าย..... อย่ามานะ พี่ไม่รับรองนะอารมพี่หลุดไปแล้ว แต่เค้าก้ยืนยันที่จะมาครับ ตอนนั้นด้วยความโมโห ผมเกบข้าวของเค้าโยนทิ้งหมดรอให้เค้ามาเก็บ จนเค้ามาเคาะประตูคับ ผมเปิดประตูพอเค้าเข้ามา ผมได้ทำอะไรที่แย่มากๆลงไป และเสียใจมากจนตอนนี้ ผมทำร้ายเค้า บีบคอเค้า จับเค้าทุ่มลงเตียง ด้วยความที่ผมโมโหมาก ผมถามแค่มันคนมันเปนใครเค้าก้ไม่ยอมบอกผม ผมยิ่งโมโหเค้าเข้าไปใหญ่ แต่ผมไม่ได้ตบ หรือเตะเค้านะ ผมทุมเค้าลงเตียงอยางเดียวแล้วผมบอกให้เค้านั่งลง เค้าก้ไม่นั่งปมก้กดตัวเค้าลง แล้วก้ถามแต่เค้าก้ไม่บอกอะไรเกี่ยวกับคนนั้นเลย จนผมพอ ไล่เค้าออกจากห้องไปพร้อมโยนของเค้าออกไปจากห้อง แล้วผมก้ด่าเค้าในเฟซบุ๊ค บอกไงก้จะไม่มีทางกลับไป ตอนนั่นผมโกรธมาก แต่พอไม่กี่วันผ่านมาหลังจากวันนั้นผมก้รุ้สึกแย่มากที่ทำร้ายเค้า ผมเลยกะไปขอโทษพ่อแม่เค้าที่บ้านเลยครับ เพราะผมบริสุทธิ์ใจ ผมคบกับเค้ามานานผมสนิทกับพ่อแม่เค้าครับ ผมไปหาพ่อเค้าก่อนพอผมเหนหน้าพ่อผมร้องไห้ทันทีครับผมรู้สึกผิดจริงๆ ผมขอโทษที่ทำร้ายลูกสาวเค้า พ่อเค้าก้ไม่ได้ว่าอะไร แล้วเค้าก้บอกให้ขึ้นไปหาแฟนผม แฟนผมอยู่ในบ้าน ด้วยความที่ผมไม่ได้ตั้งใจจะเจอแฟนผม เพราะผมแย่มากตอนนั้น แย่ที่โดนนอกใจ แต่ก้อยากคุยให้เคลียจะได้จบไปแบบดีดี แต่พอผมได้ยินเสียง ได้เจอหน้าแฟนผม ความคิดที่ผมคิดไว้มันหายไปหมด มันมีแค่ความรู้สึกเดิมที่ผมรักเค้าความโกรธมันหายไปหมด ผมรู้เลยตอนนั้นว่าผมขาดเค้าไม่ได้ครับ แต่เค้าไม่ยอมให้ผมเข้าไปหา เค้าบอกรอให้พ่อแม่มา ผมต้องรออยุ่ข้างนอกบ้าน พอพ่อแม่เค้ามาผมก้เข้าไปคุย ผมก้รุ้ว่าเค้าทำไปเพราะอะไร มันยิ่งทำให้ผมแย่ คงผมกอดเค้าแน่นไป บังคับเค้ามากเกินไป อะไรหลายอย่างที่ผมเอาแต่ใจเค้ายอมมาตลอด และเค้าคุยกะคนอื่นแค่ประประชดผม แต่เปนเพราะผมโกรธผมเลยทำร้ายเค้า ไม่คุยกับเค้าดีๆก่อน ผมเอาแต่อารมถามแต่ว่าไอ ผช คนนั้นมันเปนใคร แตไม่ถามเค้าสักคำ ผมผิดเอง พ่อแม่เค้าไม่ได้โกรธไรผมมากนัก เค้าสอนผมมากกว่า แต่กะแฟนผมได้แต่มองเค้าตาละห้อย เพราะผมเสียใจที่ได้ทำร้ายเค้า ทำเค้าเจบ ผมไม่เคยทำร้าย ผญ คนไหนเลยในชีวิต เค้าเปนคนแรกและผมรักเค้ามากที่สุด รองจากครอบครัวผม
จนไม่กี่วันมานี้ผมทำใจไม่ได้ที่จะต้องเสียเค้าไปผมไปง้อเค้า แล้วแอบสะกดรอยเค้าไปรับเค้าเผื่อจะไปส่งที่ทำงาน ผมได้แต่พูดทำว่าขอโทษๆๆๆๆๆ และขอโอกาสที่จะได้ดูแลเค้าเหมือนเดิม ผมรู้ว่าที่ผมทำมันแย่มากผมรับผิด ผมจะยอมทุกอย่างเลยเพื่อให้เค้ากลบมา แต่เค้าเกลียดผมละคับ เค้าบอกเค้าไม่อยากกลับมายังไงก้ไม่ แต่ผมรักเค้ามากผมอยากอยู่กับเค้าผมบอกความรุ้สึกไป เค้าเอาแต่ไล่ผม ผมควรทำไงให้เค้าหายโกรธ ยอมยกโทษให้ผมครับ ทุกวันนี้ผม พยายามง้ออยุ่ส่งข้อความไปหาเค้า โทรหา แต่เค้าบล๊อคเบอผมไปละ ไลน์ก้ไม่อ่าน ก้เหลือแต่เฟซที่ผมทำได้ ตอนนี่ผมจะพยายามไปหาเค้าทุกวัน แต่ผมก้กลัวที่เค้าจะหนีผมไปอีก ผมควรทำไงอะครับช่วยที ผมอยากได้ดูแลเค้าเหมือนเดิม