เรื่องมีอยู่ว่าเราทำงานอยู่ที่ร้านสังฆภัณฑ์แถวสาย 2 ตั้งแต่เปิดเทอม ม.6 น่าจะได้ รวมๆแล้วงานที่นี่มาปีกว่า ตอนนี้อายุ 19 สิ่งที่เราคิดในตอนนั้นคือ ที่ทำงานที่นี่แล้วมีความสุขดี ทุกคนอยู่กันแบบครอบครัว ถึงงานที่ทำจะต้องทำหลายอย่าง เช่น บัญชี ส่งสินค้า เช็คสต๊อก จัดของ ออกบิล ขายของ เราทำงานในร้านนี้แทบทุกอย่าง มีเจ้าของร้านเป็นเฮีย ด. อายุ 70 กว่าๆ  เขาถือว่าเป็นคนนึงที่เรานับถือมากๆ เฮียคนนี้ชอบมาพูดหยอกล้อ แต่บางทีก็ชอบทำตัวแปลกๆ หลังจากที่เราทำงานได้ สัก 6 เดือน เฮียก็ชอบมาแต๊ะอั๋งแบบบางทีเอามือมาลูบขาบ้าง หลอกจับนมบ้าง เราพยายามอดทนมาโดยตลอด ทนทำงานโดยที่ไม่เรียกร้องไม่บอกใคร
          แต่แล้วเมื่อวันที่ 18 เม.ย ที่ผ่านมาเราไปทำงานปกติ 08:00-19:30น. ครอบครัวของเฮียไปต่างจังหวัด ในร้านมีแค่เฮียกับเราที่ขายของอยู่หน้าร้าน และมีลูกน้องอีกสามสี่คนอยู่หลังร้าน
         ช่วงสักเวลาประมาณ ห้าโมงเราทำงานปกติ แต่แล้วเฮียก็ขึ้นมาที่ห้องที่เราทำงานบอกเราให้หาของให้ แต่ในขณะที่เรากำลังหาของนั้น
 เฮียก็ถามเราว่า "อ้วนขึ้นรึเปล่า" แล้วเฮียก็เอามีเอี้ยวมากอดเราแล้วพูดอีกว่า "ขอกอดหน่อย อยากกอด " เฮียแสดงท่าทางเหมือนคนหื่นมากๆ ดมมาที่หัวเรา มากอดเราแน่นมาก เราพยายามดิ้นแล้วผลักออก แล้วเฮียก็เดินออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราทนทำงานต่อจนเลิกงาน ตลอดระยะเวลาที่เราทำงาน เราร้องไห้ไปด้วยทำงานไปด้วย ตอนนั้นชอคมากไม่รู้จะทำยังไงต่อดี ไม่รู้ต้องบอกใคร บอกใครจะมีใครเชื่อไหม พอถึงเวลาเลิกงานเรารีบออกจากร้าน เพื่อนอาสามารับที่ทำงาน เจอหน้าเพื่อนเท่านั้นอะ บ่อน้ำตาแตกร้องไห้ตาบวม เราเลยตัดสินใจบอกลูกชายของเฮียซึ่งถือว่าเป็นเจ้านายของเราเพราะเราทำงานในเครือของลูกชายเฮียมากกว่า ซึ่งหน้าร้านจะมีชื่อนึงส่วนร้านของลูกชายจะมีอีกชื่อนึง ลูกชายของเฮียอยู่ต่างจังหวัด เขาบอกจะรีบกลับมาคุย เราบอกแม่ แม่ก็โมโหมากที่แรกจะเอาตำรวจไปลากแต่คือเราเกรงใจและด้วยความนับถือ หลังจากนั้นสองวัน ลูกชายของเฮียมาคุยกับเรา มาขอโทษแทนพ่อแล้วบอกว่า ตอนที่ว่างงานนี้จะให้เงินชดเชยสามเดือน แล้วบอกว่าดูกล้องวงจรปิดแล้วแต่กล้องมองไม่ค่อยเห็นเพราะว่าที่ๆเรายืนตอนนั้นมันเป็นมุมบอด !! (ในห้องที่เราโดนลวนลามนั้นมีกล้องวงจรปิด ) เราก็ไม่อยากจะเอาเรื่องเพราะว่าทำงานกับเขามานาน และคิดว่าลูกชายเฮียนั้นจะให้ความเป็นธรรมกับเราเพราะเราทำงานกับเขามาก็นาน ถึงขนาดที่รู้ทุกอย่างในร้านทำงานได้โดยไม่ต้องมีคนมาบอก
             พอหลังจากนั้นอีก 7 วันเขามาคุยเรื่องเงินที่จะให้ เขาจะให้เราแค่ 10 วัน วันละ440 บาท แล้ววันนี้ 29 เม.ย เขาโอนเงินมาให้เราแล้ว 4,400 บาท เขาจะชดเชยให้แค่ 2 เดือน  ทั้งหมด 8,800 บาท
             คือความรู้สึกของเรามีค่าแค่นี้ โดนกระทำแบบนี้ คนทำผิดก็แค่ขอโทษแต่มีความสำนึกบ้าง ไม่เรียกร้องไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกคนอื่นๆอีก ก็ยังสามารถใช้ชีวิตได้แบบปกติ เทียบกันถ้าเขาโดนบ้างเขาจะคิดยังไง กับความรู้สึกแย่ๆที่เราได้รับ เราเสียขวัญนอนสะอื้นจนแม่ต้องเรียกให้ตื่นตั้งแต่เกิดเรื่อง ถ้าเราโดนมากกว่านี้ถ้ามันไม่ใช่แค่การกอด คุณจะรับผิดชอบยังไง อยากให้รู้ความรู้สึกของเราบ้าง ถึงเราจะอายุ 19 โตพอที่จะเผชิญอะไรแบบนี้ได้ แต่เราว่ามันไม่มีใครชินถ้าเจอเรื่องแบบนี้บ่อยๆเหมือนกัน เทียบกับถ้าคุณโดนรถชนครั้งสอง ครั้งที่สาม คุณยังจะชินอยู่รึเปล่า 
ความรู้สึกที่เจอทำยังไงก็ไม่เหมือนเดิม 


              เราอยากให้ผู้หญิงที่ทำงานในที่ทำงานที่มีผู้ชายเยอะๆระวังตัวไว้  ซึ่งเรื่องที่เกิดขึ้นกับเราก็เป็นบทเรียนว่า อย่าไว้ใจคนที่ไม่ใช่คนในครอบครัว หรือผู้ชายก็แล้วแต่  ให้ระวังตัวเองให้มากขนาดเราใส่เสื้อคอกลมกางเกงขายาวยังถูกลวนลามได้ นับประสาอะไรกับคนที่ใส่เปิดนู้นนี้ และผู้หญิงที่หน้าตาดีส่วนใหญ่มักตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้
              ตอนนี้สภาพจิตใจเราดีขึ้นมาในขั้นนึงไม่นอนผวาเหมือนเดิมแล้ว เราก็พยายามเข้มแข็งให้มาก และมีวิธีเอาตัวรอดมากขึ้น ตอนนี้ก็ต้องหางานใหม่ทำ ต้องเสียทั้งสภาพจิตใจ เสียทั้งความรู้สึก เสียทั้งงาน คุณรู้บ้างรึเปล่าสิ่งที่คุณทำมันส่งผลต่อคนอื่นหลายๆอย่า

              ยังไงก็ขอบคุณทุกท่านที่เขามาอ่านประสบการณ์แย่ๆของเรานะคะ อยากให้ผู้หญิงทุกคนอ่านแล้วนำไปเป็นบทเรียน