คือมีเรื่องที่หนักใจมากๆไม่รู้จะไปหาที่ลงที่ไหน
       เรื่องมันมากมายซับซ้อนไปหมดคือเรากับแฟนคบกันตั้งแต่เข้าเรียนมัธยมจนตอนนี้เข้าปีที่6แล้ว(ก็คือขึ้นม.6ปีนี้นี่เอง)
เรากับเขาคบกันมานานมีทะเลาะถึงขั้นเลิกกันบ่อยครั้งต่างฝ่ายต่างทำร้ายกันแต่ทุกๆครั้งเราก็กลับมาคบกันเหมือนเดิมจนทุกคนที่เห็นพูดว่าเราตัดกันไม่ขาดจนเรื่องที่มันหนักสุดๆก็เกิดขึ้น คือเริ่มจากตัวเราก่อนเรายอมรับผิดทุกอย่างตัวเราไม่ดีมากๆมีคนมาคุยกับเราทั้งๆที่เรามีแฟนอยู่แล้วช่วงแรกเราก็ไม่คิดอะไรกับเขาบอกแฟนว่าคนนี้ทักมาคุยนะแต่เราไม่ได้คิดอะไรจนกระทั่งมันเลยเถิดไปไกลมากๆเราเกิดนอกใจแฟนด้วยอารมณ์ชั่ววูบที่เวลาแฟนเรางี่เง่าดูไม่เข้าใจเราแล้วอยู่ๆก็มีคนมาทำดีกับเราดูเข้าใจเราไปซะหมดเราเลยทำผิดครั้งใหญ่ถึงขั้นเลิกกับแฟน เราเลิกกับแฟนแต่ก็คุยกันมาตลอดมันค้างคาอยู่สองทางไม่จบลงซักทีเป็นเวลานานมากเราก็ยอมรับผิดนะว่าเราไม่ดีสองจิตสองใจ แต่คือช่วงที่เราเลิกกับแฟน แฟนเราเขาก็มีคนมาคุยเหมือนกัน(เอาอย่างนี้แล้วกัน คนที่คุยกับเราคือเอ แล้วคนที่คุยกับแฟนเราคือบี)ซึ่งมันเชื่อมโยงกันไปหมดตรงที่เอดันเป็นแฟนเก่าของบี คือมันก็เหมือนสลับคู่กันนั่นแหละ และแล้วเรื่องราวของเรากับเอก็จบลงถึงเวลาเลือกขึ้นมาจริงๆเราเลือกแฟนเรา แต่แฟนเรากับบีหน่ะเขาก็คุยกันมาตลอดเวลาที่เราคุยกับเอนะแต่พอเราเลือกแฟนแฟนก็เลือกเราเหมือนกันเราสองคนดูเหมือนจะจบความสัมพันธ์กับเอและบีและเราก็กลับมารักกันดีแต่ว่ามันก็ไม่ใช่เลย แฟนเราเกิดคิดถึงบีหน่ะสิแล้วแฟนก็ทิ้งเราไปวันครบรอบของเรา แล้วแฟนกับบีก็คบกันเลยในวันต่อมาคือตอนนั้นเจ็บมากจุกพูดไม่ออกร้องไห้ฟูมฟายได้แต่ถามว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้แต่เราก็ยอมรับนะว่ามันเป็นเพราะที่ผ่านมาเราใจโลเลเองด้วยทำให้เขาเสียใจด้วยจนเกิดช่องว่างให้คนอื่นมาเติมเต็มความรู้สึกของแฟน แต่เรายืนยันนะว่าทางเรากับเอขาดกันจริงๆไม่ติดต่อกันอีกเลยเราตั้งใจจะมีแค่แฟนคนเดียวแล้วไม่ทำแบบนั้นอีกเด็ดขาด และแล้วเรากับแฟนก็ยังไม่ขาดกัน แฟนกลับมาหาเราอีกครั้งแฟนเลิกกับบีไปแล้วเราตั้งใจจะเริ่มกันใหม่ครั้งนี้เราจริงจังมากยอมทุกอย่างให้ทุกอย่างที่ให้ได้เรารักแฟนมากเราไม่อยากเริ่มใหม่ักับใครอีกแล้วมันก็ดูเหมือนจะไปได้ดีเรามีความสุขมากๆไม่ได้ระแวงอะไรเชื่อใจแฟนมาก แต่ก็เกิดขึ้นอีกครั้งกับประวัติศาสตร์ซ้ำรอยรักกันอยู่ดีๆแฟนมาบอกเลิกแล้วบอกว่ามีคนใหม่แล้วยังคุยกับบีมาตลอดที่คบกับเราให้เราเลิกยุ่งซะคือตอนนั้นเราชาไปหมดเราไม่ได้ทำอะไรผิดเลยไม่ได้เตรียมใจอะไรทั้งนั้นเชื่อใจมากๆรักมากๆรักคนเดียวรักเขาจริงๆไม่คิดว่าจะทำแบบนี้ซ้ำแล้วที่มันเจ็บมากๆก็คือทิ้งเราไปวันครบรอบอีกแล้วมันซ้ำสองครั้งติดกันมันทรมานมากเหลือเกินมันเหมือนจะอยู่ไม่ไหวอยู่ไม่ได้ที่ไม่มีเขา เวลาดีๆผ่านมาด้วยกันเกือบหกปีเขาพูดมาได้เฉยชามากว่าตอนนี้มันขาดไปแล้วเราไม่คิดจริงๆว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น คนที่ไม่เจอกับตัวนี่ไม่รู้หรอกมันทรมานมากจริงๆนะมองไปทางไหนทำอะไรก็มีแต่เขา เราอยู่แบบนี้ไม่ได้ เรายังทำใจไม่ได้จริงๆไม่รู้ต้องทำยังไงยอมทำทุกอย่างให้เขากลับมาแต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีวี่แววได้เขากลับคืนมาอีกเลยเราไม่รู้ต้องทำยังไงแล้วเราอยากให้เขากลับมาจริงๆต่อให้กลับมาต้องเจ็บอีกเราก็ยอมนะมีวิธีไหนบ้างที่จะทำให้เขากลับมาได้?