อ่านแต่ของคนอื่นคะ เจอเข้ากับตัวนี่พูดไม่ออก ...ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า บ้านเราก็หลังไม่ใหญ่มาก บ้านชั้นเดียว เมื่อก่อนมี 2ห้องนอน 1ห้องน้ำ ห้องครัว และก็พื้นที่อเนกประสงค์สำหรับครอบครัว แต่ก่อนสงกรานต์พ่อทำห้องนอนเพิ่มอิก1ห้อง(ไว้ให้พี่) ซึ่งใช้พื้นที่เดิมที่เคยเป็นห้องน้ำมาก่อน แต่พอทำเสร็จแล้วลืมไปเลยว่าเคยเป็นห้องน้ำ คือทำใหม่หมดเลย และก็ต่อหลังบ้านทำครัวกับห้องน้ำใหม่ ....เมื่อวันก่อนเราอยากทาสีห้องเราใหม่เลยเอาสีที่เหลือจากทาห้องพี่มาทาเอง (ก็สวยดีนะ) หลังจากทาเสร็จคือกลิ่นสีมันยังอยู่แล้วมันเหม็นมาก เราเลยขอนอนห้องพี่ เพราะพี่ยังไม่กลับมานอน (พี่เรียนที่ต่างจังหวัด) ... คืนแรกก็เฉยๆ ไม่มีไรมาก ก็นอนหลับแต่ัวค่ำเพราะเหนื่อยจากการทาสี แต่พอตื่นเช้ามาเท่านั้นแหละ ช็อคกับคำถามพ่อมาก คือพ่อถามว่า "เมื่อคืนเป็นไร ทุบประตูห้องซะดังเลย พ่อเดินออกมาดู เรียกตั้งนานก็ไม่ตอบ" (หนูนี่งงคะ - -) ไอ้เราก็ไม่อะไรมากล่ะ .... พอคืนที่2มาคะ หนักมาก!!! เราก็นอนดูซีรีย์เพลินถึงหกทุ่ม เห็นว่าดึกแล้วเลยเดินไปปิดไฟ แล้วก็ปิดโน๊ตบุ๊คนอน เราก็นอนไม่หลับ คิดไปเรื่อยเปื่อย บวกกับตื่นเต้นด้วยเพราะวันที่30นี้ พ่อจะพาไปเที่ยว เราก็คิดๆๆๆว่าจะเอาไง ใส่ชุดยังไง อากาศมันหนาวๆเราเลยหยิบผ้าห่มมาห่ม ซักพักผ้าห่มมันเลื่อนลงไป แต่เราว่ามันไม่แปลกหรอก เพราะผ้ามันบางและก็เบามาก คงเพราะพัดลมที่เราเปิดไรงี้ เราเลยนอนทับผ้าห่ม (เหมือนม้วนตัวในผ้าห่ม) แต่ซักพักมันก็เลื่อนลงไป เราเลยควานหามือถือ ควานไปเรื่อยๆไปสะดุดอะไรซักอย่าง พอแตะดูมันก็นิ่มๆเย็นๆ (ใจเริ่มไม่ดีแล้ว) เราเลยดึงมือกลับมาไว้ใต้ผ้าห่ม (มันปลอดภัยที่สุด) เราเลยตัดสินใจลุกขึ้นจะเดินไปเปิดไฟ (ไม่รู้ความคิดไหนดีกว่ากันระหว่างเดินในความมืดไปควานหาสวิตไฟกับควานหามือถือ) เดินไปเรื่อยๆเราก็ชนกับอะไรไม่รู้ มันแข็งๆ พอแตะๆดู โชคดีที่มันเป็นตู้เสื้อผ้า (โล่งเลยคราวนี้) เราเลยเอื้มมือไปเปิดสวิตที่อยู่เยื้องๆตู้ พอไฟติด เราเลยเปลี่ยนเอาผ้าห่มพี่ที่อยู่ในตู้มาห่มแทน (เรามั่นใจมากว่าผืนนี้หนักและพัดลมพัดไม่ไดแน่) เราเลยหยิบมือถือมาถือไว้กับตัว จากนั้นก็ปิดไฟ แล้วเดินกลับมานอน เราก็วางมือถือไว้ข้างๆ ห่มผ้าแล้วก็หลับตา แต่ก็ยังนอนไม่หลับ เลยหยิบมือถือมาเข้าเฟสกดไลค์เรื่อยเปื่อย แล้วก็วางไว้ที่เดิมแล้วก็นอน ซักพักมือถือมันสั่นแต่ไฟหน้าจอไม่ติดเลยคิดว่ามันคงเตือนให้ไปเก็บผักไรงี้ เราก็เลยหยิบมาดู ก็ไม่ีอะไร เราเลยวางไว้ ซักพักรู้สึกเย็นๆที่ขา เลยคว้าผ้าห่มมาปิด พอปิดเท่านั้นแหละ ได้ยินเสียง ทุบบบ!!! ตรงมุมหัวเตียงอีกฝั่ง (เรานอนฝั่งติดผนังเพราะเตียงมันกว้าง) เราเลยหยิบมือถือมาเปิดแฟลชดู แต่ไม่กล้าส่องไปตรงที่มีเสียง เลยส่องไปอีกฝั่งนึงให้มันพอมองเห็น แล้วเราก็มองไปตรงมุมเตียงฝั่งที่มีเสียง แล้วก็แทบหัวใจวายเพราะเห็นเงามืดๆขดอยู่ เหมือนเงาคน (ถ้าไม่คิดไปเอง) แต่วินาทีนั่นใครจะไปคิดอะไรออกล่ะคะ นึกถึงพ่อแม่ทันที เราเลยรีบลุกจากเตียง ทิ้งมือถือ(คงไม่หยิบอะไรไปหรอก) แล้วไปเคาะห้องพ่อกับแม่แล้วขอนอนด้วยทันที (พ่อกับแม่เป็นที่พึ่งของเราจริงๆคะ) เวลาตอนนั้นก็เกือบตี3 พอตื่นเช้ามาเราก็มาดูตรงมุมเตียงที่มันมีอะไรหล่นลงมา ก็ไม่มีอะไรคะ คิดว่าเ็นโต๊ะหัวเตียงก็ไม่ใช่ เพราะมันไม่มีค่ะ (เป็นห้องใหม่ รอพี่กลับมาแต่งเติมเอา) เราคิดๆดูก็ช๊อคกับเหตุการณ์นี้ไปเลยค่ะ เลยเล่าให้พ่อกับแม่ฟัง แม่เลยพาไปซื้อสังฆทานทำบุญที่วัด ก็สบายใจขึ้นเยอะค่ะ แต่ก็เลิกกลัวไม่ได้อยู่ดี .... ส่วนคืนนี้เลยคิดว่าจะกลับมานอนห้องตัวเองค่ะ
ขอบคุณที่อ่านนะค๊าา ... ลาไปก่อนค้า ไว้เจออีกจะมาเล่าให้ฟังนะคะ (แต่จะไม่เล่าแล้วละคะ เพราะภาวนาว่าจะไม่เจออีก)