ฉันรู้จักกับแฟนคนนี้มา7ปีแล้ว
ช่วงแรกที่รู้จักเราก็คบกันได้2ปี
และเราก็เลิกกัน (เค้าเป็นคนไปโดยไม่บอกอ่ะไร)
พอเวลาผ่านไป4ปี เค้าก็กลับมาคุยกันเรา
เค้าบอกว่าตอนนั้นเค้ามีเหตุผลที่จะต้องไปจากเรา
แต่เค้ากลับมาครั้งนี้ เค้ามีลูกแล้ว(และเราก็มีแฟนอยู่แล้ว)
เค้าก็รู้ว่าเรามีแฟน แต่เค้าก็กลับมาขอคุยกับเราเหมือนเดิม
(เค้าเลิกกับเมียแล้ว ลูกก็อยู่กับเมีย) ช่วงนั้นเราสับสนมาก
เพราะเค้าเป็นรักแรกของเรา เค้าทำดีกับเราทุกอย่าง
จนเรายอมเลิกคบกันแฟนที่เราคบอยู่ และกลับมาคบกันเค้า
ช่วงแรงที่กับมาคบกันเค้าดีทุกอย่างยอมเราทุกอย่าง
จนบางทีเราก็มองว่าตัวเราเองเอาแต่ใจมากเกินไป
แต่พอนานวัน หลายๆอย่างก็เปลี่ยน มีทั้งเรื่องผู้หญิงคนอื่น
ทั้นติดเหล้า (แต่เค้าเอาเราไปกินด้วย) จนวันนึงเราทะเลาะกัน
แรงมาก เค้าทำร้ายเรา จนหน้าเราบวมออกไปไหนไม่ได้ (ก่อนหน้านี้
ก็มีตบตีแต่ไม่ถึงกับหน้าบวมออกไปไหนไม่ได้) ตอนนั้นเราก็มีความคิดที่จะไปจากเค้าน่ะ
แต่คิดอีกที เราคงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเค้า เราเลยเลือกที่จะอยู่กับค้า เค้าก็พยายามปรับ
ตัวเค้าหาเรา เวลาทะเลาะกันเราก็จะต่างฝ่ายต่างเงียบเพื่อไม่ไห้มีปัญหากันหนักๆอีก
เค้าบอกว่าเค้าปรับตัวเราก็ต้องปรับตัวเข้าหาเค้าบ้าง ช่วยเค้าทำงานบ้านบ้าง
เข้าใจเค้าบ้าง เราก็ปรับตัวตามที่เค้าบอก แต่เราไม่ได้ช่วยทุกอย่า(เราไปหาเค้า ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์)
เพราะเราทำงานหยุดแค่วันอาทิตย์วันเดียว แต่เค้าก็ไม่ได้พูดอ่ะไร
พอวันจันเราก็กลับบ้าน และวันนั้เค้าไปกินเหล้ากับเพื่อนเราเลยคุยกัน
เราเลยบอกเค้าว่า กลับบ้านแล้วก็รีบกินข้าวแล้วนอน
เค้าบอกว่า. อย่ามาบังขับกันได้ไหมคนน่ะไม่ใช่ควาย
แล้วเค้าก็เอาเรื่องอื่นมาพูด บอกว่า งานบ้านก็ไม่ค่อยช่วยช่วยเค้าแค่40%
เค้าทำงานเค้าก็เหนื่อย จะมาบังคับอ่ะไรกันนักหนา
เราเลยบอกเค้าว่า. เราช่วยก็ดีแล้วน่ะ เราพยายามปรับตัวอยู่ เรายังไม่แต่งกัน
จะไห้เราช่วยทุกอย่างก็ไม่ไข่
เค้าเลยเอาเราไปเทียบกับเมียเก่าเค้า และเค้าก็พูดขึ้นมาว่า
"เราห่างกันดูไม แต่ไม่ได้เลิกกัน เราก็คุยกับแบบนี้ แต่ไม่ต้องมาหากัน สักเดือน
สองเดือน เราจะได้รู้ ว่าเราต้องการกันอยู่ไหม"
สิ่งที่เค้าพูดมันทำไห้เราร้องไห้นักกว่าเดิมเราคิดทั้งคืน นอนก็ไม่หลับ เราไม่รู้
ว่าควรจะจบ หรือไปต่อ หรือลองห่างกัน
(แต่เรารู้ตัวเราว่าเราอยากมีเค้าต่ออยากอยู่ไกล่เค้า)
เรื่องอาจจะยาวไปนิดแต่ขอบคุณนะค่ะที่อ่านจบ
ถ้าแฟนคุณบอกว่าห่างกันสักพัก แต่ไม่ได้เลิกกันคุยกันเหมือนเดิมแต่ไม่ต้องมาเจอกัน
ช่วงแรกที่รู้จักเราก็คบกันได้2ปี
และเราก็เลิกกัน (เค้าเป็นคนไปโดยไม่บอกอ่ะไร)
พอเวลาผ่านไป4ปี เค้าก็กลับมาคุยกันเรา
เค้าบอกว่าตอนนั้นเค้ามีเหตุผลที่จะต้องไปจากเรา
แต่เค้ากลับมาครั้งนี้ เค้ามีลูกแล้ว(และเราก็มีแฟนอยู่แล้ว)
เค้าก็รู้ว่าเรามีแฟน แต่เค้าก็กลับมาขอคุยกับเราเหมือนเดิม
(เค้าเลิกกับเมียแล้ว ลูกก็อยู่กับเมีย) ช่วงนั้นเราสับสนมาก
เพราะเค้าเป็นรักแรกของเรา เค้าทำดีกับเราทุกอย่าง
จนเรายอมเลิกคบกันแฟนที่เราคบอยู่ และกลับมาคบกันเค้า
ช่วงแรงที่กับมาคบกันเค้าดีทุกอย่างยอมเราทุกอย่าง
จนบางทีเราก็มองว่าตัวเราเองเอาแต่ใจมากเกินไป
แต่พอนานวัน หลายๆอย่างก็เปลี่ยน มีทั้งเรื่องผู้หญิงคนอื่น
ทั้นติดเหล้า (แต่เค้าเอาเราไปกินด้วย) จนวันนึงเราทะเลาะกัน
แรงมาก เค้าทำร้ายเรา จนหน้าเราบวมออกไปไหนไม่ได้ (ก่อนหน้านี้
ก็มีตบตีแต่ไม่ถึงกับหน้าบวมออกไปไหนไม่ได้) ตอนนั้นเราก็มีความคิดที่จะไปจากเค้าน่ะ
แต่คิดอีกที เราคงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเค้า เราเลยเลือกที่จะอยู่กับค้า เค้าก็พยายามปรับ
ตัวเค้าหาเรา เวลาทะเลาะกันเราก็จะต่างฝ่ายต่างเงียบเพื่อไม่ไห้มีปัญหากันหนักๆอีก
เค้าบอกว่าเค้าปรับตัวเราก็ต้องปรับตัวเข้าหาเค้าบ้าง ช่วยเค้าทำงานบ้านบ้าง
เข้าใจเค้าบ้าง เราก็ปรับตัวตามที่เค้าบอก แต่เราไม่ได้ช่วยทุกอย่า(เราไปหาเค้า ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์)
เพราะเราทำงานหยุดแค่วันอาทิตย์วันเดียว แต่เค้าก็ไม่ได้พูดอ่ะไร
พอวันจันเราก็กลับบ้าน และวันนั้เค้าไปกินเหล้ากับเพื่อนเราเลยคุยกัน
เราเลยบอกเค้าว่า กลับบ้านแล้วก็รีบกินข้าวแล้วนอน
เค้าบอกว่า. อย่ามาบังขับกันได้ไหมคนน่ะไม่ใช่ควาย
แล้วเค้าก็เอาเรื่องอื่นมาพูด บอกว่า งานบ้านก็ไม่ค่อยช่วยช่วยเค้าแค่40%
เค้าทำงานเค้าก็เหนื่อย จะมาบังคับอ่ะไรกันนักหนา
เราเลยบอกเค้าว่า. เราช่วยก็ดีแล้วน่ะ เราพยายามปรับตัวอยู่ เรายังไม่แต่งกัน
จะไห้เราช่วยทุกอย่างก็ไม่ไข่
เค้าเลยเอาเราไปเทียบกับเมียเก่าเค้า และเค้าก็พูดขึ้นมาว่า
"เราห่างกันดูไม แต่ไม่ได้เลิกกัน เราก็คุยกับแบบนี้ แต่ไม่ต้องมาหากัน สักเดือน
สองเดือน เราจะได้รู้ ว่าเราต้องการกันอยู่ไหม"
สิ่งที่เค้าพูดมันทำไห้เราร้องไห้นักกว่าเดิมเราคิดทั้งคืน นอนก็ไม่หลับ เราไม่รู้
ว่าควรจะจบ หรือไปต่อ หรือลองห่างกัน
(แต่เรารู้ตัวเราว่าเราอยากมีเค้าต่ออยากอยู่ไกล่เค้า)
เรื่องอาจจะยาวไปนิดแต่ขอบคุณนะค่ะที่อ่านจบ