ผมต้องขอกล่าวก่อนว่าตอนนี้ผมพึ่งเรียนจบมหาลัยและพึ่งทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่ง ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดเข้ามาทำงานใน ก.ท.ม. ด้วยหวังว่าจะหาความเจริญก้าวหน้าด้านการงานและอยากที่จะเรียนต่อ จึงตัดสินใจเข้ามาทำงานที่ ก.ท.ม. และอีกอย่างเงินเดือนที่ ก.ท.ม. ก็ให้มากกว่า ต่างจังหวัดอยู่พอสมควร มันจึงยิ่งเพิ่มแรงจูงใจให้ผทเข้ามาทำงานที่นี่ เนื่องด้วยไม่ว่าจะเป็นภาระครอบครัว เลี้ยงพ่อ เลี้ยงแม่ และตัวเอง รวมทั้งใช้หนี้ที่บ้าน เมื่อผมได้งานผมวางแผนการใช้ชีวิตรวมถึงแผนการใช้จ่ายประจำเดือนไว้แล้ว ว่าจะต้องใช้จ่ายอะไรบ้าง แต่ละเดือนนต้องจ่ายเท่าไหร่ เก็บเท่าไหร่ ส่งให้พ่อกับแม่เท่าไหร่
                   และเมื่อผมเข้ามาทำงานที่ ก.ท.ม. แฟนผม (ยังไม่ได้แต่งงาน) ก็อยากตามเข้ามาทำด้วย ผมก็โอเค เพราะใจก็อยากอยู่กับแฟนอยู่แล้ว อีกอย่างมาอยู่ ก.ท.ม. ไม่มีเพื่อนเลย ไม่มีญาติ อยู่ตัวคนเดียว ตื่นเช้าไปทำงาน เย็นกลับห้อง กินข้าวนอน บอกเลย เหงามากกกก  
                   พอแฟนผมมาก็โอเคได้เริ่มทำงานที่ใหม่ ผมก็พึ่งได้เริ่มก่อนแฟน 1 เดือน ก็คิดที่จะช่วยกันหา ช่วยกันเก็บเงิน แต่ต้องบอกก่อนว่าแฟนผมอายุมากกว่าผม (เป็นรุ่นพี่จบก่อนทำงานก่อน) และมีภาระมากกว่าผม ไม่ว่าจะเป็นผ่อนรถ บัตรเครดิต บลาๆๆ แต่ปัญหามันอยู่ตรงที่เรื่องการใช้เงินเปลืองของแฟนผม รวมถึงการที่ผมจะต้องช่วยแฟนผมผ่อนรถ จ่ายค่าบัตรเครดิต ค่าหอผมก็ต้องจ่ายคนเดียว แต่ไม่ได้รวมเงินแล้วใช้ด้วยกันนนะ ซึงแน่นอนมันเป็นการเพิ่มภาระให้กับผมเป็นอย่างมาก อย่างพูดถึงเรื่องที่จะส่งให้พ่อแม่เลย จะแdกแต่ละเดือนยังไม่พอ และผมก็เคยพูดเรื่องนี้กับแฟนผมแล้ว แล้วผลปรากฎว่า แฟนผมร้องไห้ แล้วก็มาว่าให้ผมประมานว่า อยู่ด้วยกันไม่คิดจะรับผิดชอบช่วยหน่อยเหรอ ยิ้มเห็นแก่ตัวว่ะ บลาๆๆ
                   คือผมไม่เข้าใจว่านี่ผมจะต้องรับผิดชอบในส่วนนี้ด้วยเหรอ ทำไมผมต้องรับผิดชอบ ถึงจะเป็นแฟนอยู่ด้วยกัน แต่ก็ไม่ได้แต่งานกันนะ อีกอย่างมันนก็เป็นหนี้ส่วนตัวของเขาเอง แล้วผมก็ต้องมารับผิดชอบช่วยคุณบางครั้งรับผิดชอบแทนคุณด้วยซ้ำ แทนที่ผมจะได้ใช้จ่ายในส่วนของผม ส่งให้พ่อแม่ ใช้หนี้ครอบครัว แต่ผมกลับไม่ได้ทำไรสักอย่าง