เห็นกระทู้เกี่ยวกับพฤติกรรมที่ไม่น่ารักของเด็กในช่วงประมาณ 2 สัปดาห์ที่ผ่านมาแล้วกลับมานั่งคิดว่า เฮ้ย..นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับสังคมไทย (ระดับครอบครัว ซึ่งปัญหามันกระทบระดับชาติแน่นอน) หรือ...อาจจะมีมาช้านานแล้ว แต่เราอยู่ในยุค social มันเลยเป็นกระแส

ในฐานะที่ดิฉันเองก็มีลูกเล็ก (เกือบจะ 3 ขวบละ) ดิฉันเข้าใจนะคะว่าพ่อแม่ทุกคนรักลูกมาก (ก ไก่ 100 ตัว) แต่ๆๆๆๆๆ อย่ารักลูกมากซะจนลืมสร้างนิสัย หรือจิตสาธารณะให้แก่เด็กเลย ด้วยความเคารพค่ะ สังคมเราจะน่าอยู่มากกว่านี้

จริงอยู่ที่พ่อแม่ไม่สามารถห้ามความซนของเด็กได้ แต่น่าจะปรามหรือตักเตือนลูกๆ (ของคุณทั้งหลาย รวมทั้งดิฉันด้วย) ได้บ้าง ผิดก็ว่าไปตามผิดค่ะ การปกป้องลูกมากเกินไป จนไม่เห็นความถูกต้อง หรือสิ่งที่ควรจะปฏิบัติ มันเป็นการสร้าง "พื้นฐานนิสัย" ที่ไม่ดีให้แก่ลูก

คนที่มาโพสต์ระบายเรื่องเด็ก เค้าไม่ได้คิดโกรธแค้นอะไรกับเด็กมากหรอก แต่เค้าตำหนิคนที่เป็นพ่อแม่นะคะ เค้าต้องการจะสะท้อนให้เห็นว่า หากเราๆ ท่านๆ ที่เป็นพ่อแม่ ไม่ตักเตือน สั่งสอน ห้ามปราม เด็กเหล่านี้จะโตขึ้นมากันแบบไหน

ส่วนท่านที่โดนเด็กๆ แกล้ง (เด็กบางคนรู้แต่ตั้งใจ แต่เด็กบางคนก็เล็กเกินกว่าจะใช้คำว่าตั้งใจ) ขอให้ท่านเดินเข้าไปบอกพ่อแม่เด็กค่ะ อย่าไปลงไม้ลงมือกับเด็กเลย

มาร่วมกันสร้างเด็กดี เพื่อสังคมที่ดีในอนาคตกันเถอะ

ปล. กระทู้นี้ตั้งใจเขียนให้เป็นกลางไม่เข้าข้างใดข้างหนึ่ง (เขียนในฐานะที่เคยเป็นเด็กมาก่อน เคยผ่านช่วงเวลารำคาญเด็กเสียงดัง และในฐานะที่เป็นแม่ของเด็กเล็ก) หากท่านใดอ่านแล้วไม่พอใจ พร้อมรับคำติและกราบขออภัยมา ณ ที่นี้ค่ะ