ร่างโปร่งแสงบางเบา
เคลื่อนกายว่ายฟ้าลงมาจากกลางหาว
อันมีเดือนดาวขาวงามส่องแจ้งเป็นที่สนุกใจอยู่เนืองนิจ
สวมใส่อาภรณ์และเครื่องประดับอันละเอียดปราณีต
สีขาวสุกปลั่งด้วยกำลังบุญแห่งตน เหาะเหินเวียนวนลดต่ำลงมา
สู่อาณาบริเวณเรือนยอดวิหารข่วงแก้วอาราม
อันวิจิตรงดงามยิ่งด้วยฝีมือช่างชั้นครูครั้งเก่าเกื้อโบราณ

เนิ่นนานนัก

ที่ตัวผู้ข้าคอยเฝ้าเวียนมาสักการะบูชา
คอยยกมือวันทาอนุโมทนาในบุญอันฝูงหมู่เขาชาวมนุษย์
ได้พากันมาไหว้สาองค์พระธาตุเจดีย์องค์เอกแห่งนี้
เหินลอยเลียบเลาะผ่านช่อฟ้าหน้าบรรณแล้วลดลงต่ำ
ในหทัยพร่ำสวดบทพุทธคุณ ธรรมคุณ และสังฆคุณเป็นพุทธบูชา
ลอยผ่านหน้าคนผู้หนึ่ง ในมือถือดอกบัวขาวและธูปเทียน
จึงหยุดอยู่กลางหาว ดูเขาผู้นั้นกระทำสักการะด้วยดอกไม้แล้วหว่านไหว้ยอมือใส่เกล้า
เขาเอาใจตั้งมั่นสวดคำไหว้พระธาตุแล้วจึงเอาดอกไม้ใส่ถาดจัดวาง
พลันแสงสว่างอันเกิดจากบุญก็ห่อห้อมล้อมรอบตัวเขาเป็นรัศมีเรืองเรื่อ
ผู้ข้าอันมิเคยเบื่อทางบุญก็อนุโมทนาสาธุตามเป็นนิสัย
แสงผ่องใสนั้นจึงมาบังเกิดกับตนตัวแห่งข้าบ้างให้สดชื่นจำเริญใจ
แปลว่าข้านั้นได้มีส่วนแห่งบุญนี้ไปโดยปริยาย
บุญน้อยใหญ่นั้นมีมากมายในโลกมนุษย์
ทำบุญในโลกนี้ มีผลมากกว่าทำในเทวโลก

'มนุษย์นั้นโชคดีจริงหนอ เป็นลาภของเขาแล้วหนอ'

รำพึงในใจด้วยความเกษมสำราญ ไม่ช้าไม่นานก็ลอยละล่อง
เหินขึ้นฟ้าสู่เทวโลก กลับไปเสวยสุขอันเป็นทิพย์ในวิมานแห่งตน

แสงขาววาววับ แปลบปลาบขึ้นชั่วครู่เหนือท้องฟ้าทิศตะวันออก
คือแสงอันเนรมิตด้วยกำลังแห่งเทวฤทธิ์เป็นพุทธบูชาก่อนลาขึ้นสู่เมืองฟ้า

"แม่ดู แม่ดู"

เด็กน้อยกระตุกชายเสื้อแม่ที่กำลังยืนกินขนมจีนให้ดูอะไรบางอย่างบนฟ้า

"อะไรลูก ไม่เห็นมีอะไรเลย แต่เอ๊ะ! ขนมจีนทำไมกลิ่นแปลกๆ หอมฉุนๆพิลึก"

ลองตักกินก็ฉุนกึ๊กขึ้นจมูกเหมือนเทน้ำหอมทั้งขวดใส่จาน
ปากหอมคอหอม หอมจนขมอยู่ตั้งนานสองนาน ยกน้ำขวดขึ้นทั้งดื่มทั้งกลั้วจึงค่อยยังชั่ว
ถึงกระนั้นเวลาพูดยังหอมออกปากจางๆ  ขนมจีนสูตรนี้เค้าใส่น้ำหอมด้วยรึยังไง

องค์เทพนั่งอยู่บนบัลลังก์อันห้อมล้อมด้วยบริวารเรือนหมื่น มองเห็นแม่ลูกคู่นั้นด้วยทิพยจักษุแล้วอมยิ้ม

'สงสัยพรมน้ำหอมทิพย์พลาดเป้าไปหน่อย'