เจตนาของกระทู้นี้ ง่ายๆเลยค่ะ
อยาก ..ระบาย..

ไม่ได้อยู่ในสถานะแอบชอบหรืออะไรนะคะ
มีแฟนแล้ว คบกันเกินปี
แต่บ่อยครั้ง
ที่ต้องถามตัวเองว่า
เรายังสำคัญกับเค้าเหมือนเดิมอยู่ไหม
เราอยู่ไกลกับเค้า
แต่เราไม่เคยมองว่ามันเป็นอุปสรรค
ก่อนนอนคิดถึงเค้า ตื่นขึ้นมานึกถึงเค้าเป็นคนแรก  
เหมือนที่เคยเป็นตั้งแต่คบกันวันแรก
เราติดต่อเค้า  คุยกับเค้า บางครั้งพิมพ์ข้อความทิ้งไว้เป็นสิบๆข้อความ
ได้กลับมาแค่ 2-3 ข้อความ

ไม่ทะเลาะกันนะ
น้อยมากที่จะทะเลาะ
แต่ก็ไม่มีอะไรเลย คือมันเรียบ มันเฉย  
บางคนอาจจะคิดว่า ไม่ทะเลาะอะดีแล้ว แต่คนที่เคยเจอจะเข้าใจ
ว่าไอ้ความราบเรียบ  แบบก็คุยนะ แต่ก็แค่นั้นแหละ มันทรมานมาก
เคยอยากถามเค้าว่า
ความรักของเรายังเหมือนเดิมอยู่ใช่ไหม
จะให้เราทำอะไรเพิ่มไหม เผื่อความรักมันจะจืดจางไปแล้ว
แต่ก็ไม่กล้า ได้แต่เก็บไว้คนเดียว

บางครั้งเหมือนเรากำลังวิ่งตามเค้าเลย จินตนาการว่าคุณกำลังแอบชอบใครสักคน
แต่เดาไม่ถูกเลยว่าเค้าคิดอะไรอยู่ แบบนั้นแหละ

มันมีเส้นบางๆระหว่าง
รักกันมากเข้าใจกันมาก ไม่ต้องพูดมากก็เข้าใจ เรียบๆแต่ก็รักนะ
กับ
เฉยๆไปซะแล้ว ก็ไม่รู้จะพูดอะไร  เดี๋ยววันนึงก็จืดจางไปเอง

เจ็บจี๊ดๆค่ะ
หรือเราอาจจะคิดถึงเค้ามากเกินไป รักเค้ามากเกินไป
ไม่รู้เลย..