สวัสดีค่ะ
นี้เป็นกระทู้แรกของเราอาจจะยาวไปหน่อยแต่อยากมาแชร์ให้ทุกคนได้รู้เพื่อเป็นข้อคิดนะคะ
คือเรามีแฟนคนกันมา 2 ปีได้แล้วแต่กว่าจะคบกันมันก็ต้องมีเรื่องราวมากมายนะเราต่างคนต่างมีแฟนแล้วแต่ทางเราเองกับแฟนไม่โอเคกันเท่าไหร่แต่คู่ของเขาเราก็ไม่รู้อะไรมาก แต่เราก็แอบชอบเขาก่อนเราจะมีแฟนแล้ว แต่คือต่างคนต่างหายไปพักนึงแล้วก็ได้มาคุยกันจนได้คบกันเขาก็เลิกกับแฟนเขาซึ่งอาจจะผิดนะคะที่เลิกกับคนของตัวเองมาคบกัน แต่ช่วงรักกันแรกๆ อะไรๆก็สวยงาม เขาก็มาหาเราตลอดนะมาช่วยงานบ้านเรานั่งรถเมย์กลับดึกก็นั่งแท็กซี่ คือทำแบบนี้แทบทุกวันช่วงนั้นเราก็เตรียมเข้ามหาลัยเดียวกันตอนนั้นก็คบกันเกือบปีก็มีทะเลาะกันบ้างเราก็มีอารมณ์รู้สึกว่าเขาไม่หวานเหมือนตอนแรกๆเราก็มีคิดมากตลอด บางทีเขาก็มีไปคุยกับแฟนเก่าเขา เราบางทีก็รู้สึกว่าเขาไม่เหมือนก่อนเราก็มีอยากรู้ว่าแฟนเก่าเราเป็นไงก็ต่างคนต่างจับได้ว่าคุยแต่ก็เลิกคุยไปเพราะเราก็รักแฟนเราคือเราก็มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันบ่อยครั้ง คือเราคิดว่าสามารถดึงรั้งเขาไว้ให้รักเราตลอด พอเข้าหมาลัยเราก็ตกลงจะอยู่หอด้วยกันช่วงนั้นเขาก็มีรถมอไซด์แล้วซึ่งเราก็เรียนแรกๆก็ช่วงรับน้องประมานนั้นก็มีทะเลาะกันแล้วมันก็มีปันหาหลายๆอย่างเขาไม่ชอบสิ่งที่เราเป็นเช่น เราให้ความสนใจกับเรื่องศัลยกรรม คือหลายๆอย่างที่มันไม่ได้เกี่ยวกับความรักเราเลย เขาก็พูดว่าไม่น่าเลิกกับแฟนเก่าเขามาคบกับเราเลย ประโยตนี้ทำให้เราจำมาจนตอนเลิกกันเขาเอาแต่บอกตอนแรกๆเราไม่เป็นแบบนี้ทั้งๆที่ตัวเขาเองตอนแรกกับตอนนี้ก็ไม่ได้เหมือนเดิมเลย แล้วเขาก็มีปันหาเรื่องการเรียนเขาเรียนดีนะคะแต่เขาไม่อยากเรียนเราก็ไม่ได้อยู่หอก็ไปอาศัยอยู่บ้านของเขาซึ่งพ่อแม่เขาก็ดีกับเราให้เราทั้งเรื่องกิน เรื่องอาศัย แต่เราก็เจอเขาทุกวันอยู่ด้วยกัน แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกันก็จะมีการพูดบอกเราที่อยู่กับเราเพราะสงสารแต่ตอนดีๆก็บอกรักเรา มีอะไรกันแต่ไม่บ่อยเหมือนเมื่อก่อนนะคะ คือมันคงจะเบื่อกันบ้าง เรากับเขาก็ไปเที่ยวกันบ่อยนะ เขาไปไหนเราอยากไปด้วย แต่ก็มีทะเลาะกันเรื่องเดิม ๆ เขาบอกว่าไม่โอเคกับเราแล้ว แต่เราก็ยื้อๆเขาไว้ไม่อยากให้เขาไปจากเรา เขาก็บอกอยากให้จบๆไปดีกว่า มีช่วงที่ทะเลาะกันหนักเราเก็บของแต่เขาก็ยกของเราขึ้นไปแล้วก็บอกเราคงจะเข้าใจนะ เราก็ดีใจเราได้คบกับเขาต่อ วันสงกรานเขาก็ไปไหว้บ้านเราก็บอกจะดูแลเราไม่ต้องห่วงทางนี้ หลังสงกรานต์ก็ยังไม่เที่ยวกันดีๆอยู่เลย
จนล่าสุด
เรารู้สึกว่ามันแปลกๆไปปกติเขาจะอยู่ขึ้นห้องพร้อมกันเราก็นึกว่าหายไปเข้าห้องน้ำแต่ไม่ใช่ที่จริงอยู่ในห้องแล้ว แล้วเราก็เห็นในไลน์หลังชื่อมันเขียนว่า 'เธอไม่เคยจะตายจากไปในใจฉันยังมีเธอ'คือเรารู้แล้วล่ะไม่ใช่เราแน่ๆเราก็ขึ้นไปถามมันมันก็บอกคิดว่าใครล่ะ เรานี่ทำไรไม่ถูกเลย เขาก็บอกกุไม่ไหวแล้วกุก็ไม่อยากทนแล้วไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก เราก็รู้แล้วเราคงต้องออกไปจากชีวิตเขา เราคิดว่าเรายังมีหวัง เรากอดเขาเขาก็นิ่งเหมือนเรากอดกับเขาแล้วเขาไม่รับความรู้สึกของเรา อีกวันนึงเราก็บอกมาจะทำยังไงดี แม่ก็ให้รอดูไปก่อน จนเราโทรไปหาเขาถามว่าจะให้เราไปจริงๆหรอ เขาก็บอกไม่ได้ไล่นะแต่ไปเหอะ เราก็ชาไปหมดร้องไห้แล้วก็บอกว่าไปก็ได้ จนน้าเราคนที่บ้านเราก็ช่วยๆกันขนของกลับไปไว้บ้านเรา เราก็โทรคุยกับแม่เขาตลอดแม่เขาก็ไม่อยากให้เราไปแต่ถ้าเราไม่ไหวก็อยากให้เราเปิดโอกาสให้ตัวเองพ่อแม่พี่เขาดีกับเราเราอยู่จนผูกพันทั้งตัวแฟนเราด้วยมันลืมยากมากทำใจยากมาก ตอนเย็นอดใจไม่ไหวก็โทรหาอีกถามถึงเหตุผลต่างๆนาๆว่าทำไมๆแต่เขาก็บอกจะถามทำไมหนักหนากูไม่อยากคบต่อไงแค่นั้น เราก็ถามที่ผ่านมาทำดีกับกูทำไมเขาก็บอกกูสงสารไง เราก็บอกเหตุผลแบบนี้เราจะไปบอกที่บ้านยังไงที่เลิกกัน เขาก็ตะคอกกับมา ก็ไปบอกพ่อกับแม่ว่ากูไม่ได้รักแล้ว เราฟังเราก็ร้องไห้ตลอด มีหลายคนโทรมาปลอบเราให้เราลืมๆไปแต่พอกลางคืนเราก็ยังทนไม่ไหวโทรหาเขา2สายตัดสายทิ้งครั้งที่3รับแล้วถามมีอะไร เราก็บอกเราคิดถึง ถามทำไรก็บอกเล่นเกม เขาก็บอกต้องทำไงถึงจะลืมๆกูไปสักที เราก็บอกมันยากนะ เขาก็บอกเดี๊ยวก็ทำได้เราถามแล้ววันสงกรานทำไมบอกกับที่บ้านจะดูแลเราอย่างดี เขาก็บอก จะให้กูบอกว่าไร บอกว่าไม่เป็นไรเดี๊ยวก็เลิกกันงั้นหรอ เราไม่เคยคิดเลยว่าคนดีของเราทำไมเปลี่ยนไปขนาดนี้ แถมมาบอกว่าเราไปบอกแม่เรื่องแฟนเก่าเขาเพราะแม่เขาบอกเราถ้าจะเอาคนนั้นแม่แม่เอาด้วยหรอก เราก็บอกเหตุการณ์นี้คุ้นๆเหมือนตอนที่เขาบอกเลิกแฟนเขา เขาก็พูดว่าแล้วรู้ยังว่ามันรู้สึกยังไง พูดมาได้ไงอ่ะ คือตัวเองเป้นคนทิ้งคนอื่นตัวเองไม่คิดอะไร เราถามไม่เหลือความรู้สึกไรเลยหรอ เขาก็บอกไม่มีความรู้สึกอะไรกับเราแล้ว มันหมดแล้ว เราถามต้องให้ดีขนาดไหนเราทำดีที่สุดแล้ว เขาก็บอกไม่พอสำหรับกู เราบอกต้องให้เราตายไปจากชีวิตเลยหรอ เขาก็บอกถ้าจะทำร้ายตัวเองกุไม่เสียใจเลยที่ทิ้ง เราได้แต่ร้องๆจนหายใจไม่ทันจนเราวางสายเขาไป แต่ก็ไม่มีสายเขาโทรมาหาเราเลย คืนนั้นแม่ป้าโทรมาให้เรามีสติมากขึ้น เราร้องจนเหนื่อยแล้วหลับไป ฝันถึงเขาแต่ตื่นมามันก็ไม่มีเขาอีกต่อไปแล้ว มันไม่เหลือเศษใจให้กันอีกแล้ว
ตอนที่เรากำลังพิมเหตุการณ์พึ่งเกิดเมื่อวานซืน ซึ่งเราพิมพ์แบบตั้งใจมากเราไม่ได้ต้องการจะแฉหรือจะว่าเขาแต่เราคิดว่าอย่างน้อยๆอาจมีหลายๆคนที่เจอเหตุการณ์คล้ายๆเรา ซึ่งเราคิดว่าเรายังงไม่ลืมเขาหรอก อยู่ด้วยกันมาทุกวันใครจะไปลืมได้ แต่ที่บ้าน แม่ ป้า ตา ยาย น้า น้องๆ คอยปลอบใจเรา ตอนนี้ตาเราป่วยเขาก็เห็นเราร้องไห้กลับมาบ้านเขาก็บอก กูยังไม่ตายยังไม่ต้องร้อง เราคิดขึ้นมาได้เลยตอนนี้เราอาจจะเจ็บมากแต่เวลาอาจช่วยเยียวยาเราได้ เราจะต้องพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น ตั้งใจเรียน หางานดีๆทำ เราคิดว่าเวลาเรารักใครเราให้เขาหมดทั้งตัว ทั้งใจ แต่ตอนนี้ไม่พร้อมกับความรักแล้ว เรารักใครก็ไม่สมหวัง เจ็บซ้ำๆซากๆ คนที่เขาเหมือนจะดีกับเราแต่เวลาเขาหมดรักเราเขาไล่เรายังกับหมูกับหมา ปากว่าไม่ไล่ๆแต่ก็มาพูดจาทิ่มแทงใจกัน แบบนี้หรอคนที่เขาบอกจะรักเราตลอดไป จะอยู่ทะเลาะกับเราไป 10 20 ปี เราบอกทนเขาได้ยอมรับตัวเองเขาได้พร้อมอยู่ข้างกายเขาได้ แต่เขาบอกเขาไม่แฮปปี้กับเราแล้ว
สุดท้าย ถ้าเขาได้กลับไปรักกันขอให้เขารักกันนานๆ ไม่ต้องมาเจ็บเหมือนที่เราเจ็บ ไม่ต้องมาทุกข์อย่างที่เราทุกข์ นี่คงเป็นบทเรียนที่ให้เราก้าวไปข้างหน้า แต่แกรู้ไหม แกคือคนรักที่เค้ารักมากที่สุด คือคนที่เค้ายอมมากที่สุด เค้าไม่มีวันลืมแกเลยนะ แล้วที่แกบอกเมื่อไหร่จะลืมแก เค้าให้คำตอบไม่ได้หรอกนะ คนที่โดนทิ้งเขาอาจจะใช้เวลา เป็นวัน เป้น เดือน หรือเป็นปี แต่สำหรับเค้ามันยากมากๆกับการลืมแก รักแกนะ
รักกันตั้งนานตัดกันง่ายๆเลยหรอ
นี้เป็นกระทู้แรกของเราอาจจะยาวไปหน่อยแต่อยากมาแชร์ให้ทุกคนได้รู้เพื่อเป็นข้อคิดนะคะ
คือเรามีแฟนคนกันมา 2 ปีได้แล้วแต่กว่าจะคบกันมันก็ต้องมีเรื่องราวมากมายนะเราต่างคนต่างมีแฟนแล้วแต่ทางเราเองกับแฟนไม่โอเคกันเท่าไหร่แต่คู่ของเขาเราก็ไม่รู้อะไรมาก แต่เราก็แอบชอบเขาก่อนเราจะมีแฟนแล้ว แต่คือต่างคนต่างหายไปพักนึงแล้วก็ได้มาคุยกันจนได้คบกันเขาก็เลิกกับแฟนเขาซึ่งอาจจะผิดนะคะที่เลิกกับคนของตัวเองมาคบกัน แต่ช่วงรักกันแรกๆ อะไรๆก็สวยงาม เขาก็มาหาเราตลอดนะมาช่วยงานบ้านเรานั่งรถเมย์กลับดึกก็นั่งแท็กซี่ คือทำแบบนี้แทบทุกวันช่วงนั้นเราก็เตรียมเข้ามหาลัยเดียวกันตอนนั้นก็คบกันเกือบปีก็มีทะเลาะกันบ้างเราก็มีอารมณ์รู้สึกว่าเขาไม่หวานเหมือนตอนแรกๆเราก็มีคิดมากตลอด บางทีเขาก็มีไปคุยกับแฟนเก่าเขา เราบางทีก็รู้สึกว่าเขาไม่เหมือนก่อนเราก็มีอยากรู้ว่าแฟนเก่าเราเป็นไงก็ต่างคนต่างจับได้ว่าคุยแต่ก็เลิกคุยไปเพราะเราก็รักแฟนเราคือเราก็มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันบ่อยครั้ง คือเราคิดว่าสามารถดึงรั้งเขาไว้ให้รักเราตลอด พอเข้าหมาลัยเราก็ตกลงจะอยู่หอด้วยกันช่วงนั้นเขาก็มีรถมอไซด์แล้วซึ่งเราก็เรียนแรกๆก็ช่วงรับน้องประมานนั้นก็มีทะเลาะกันแล้วมันก็มีปันหาหลายๆอย่างเขาไม่ชอบสิ่งที่เราเป็นเช่น เราให้ความสนใจกับเรื่องศัลยกรรม คือหลายๆอย่างที่มันไม่ได้เกี่ยวกับความรักเราเลย เขาก็พูดว่าไม่น่าเลิกกับแฟนเก่าเขามาคบกับเราเลย ประโยตนี้ทำให้เราจำมาจนตอนเลิกกันเขาเอาแต่บอกตอนแรกๆเราไม่เป็นแบบนี้ทั้งๆที่ตัวเขาเองตอนแรกกับตอนนี้ก็ไม่ได้เหมือนเดิมเลย แล้วเขาก็มีปันหาเรื่องการเรียนเขาเรียนดีนะคะแต่เขาไม่อยากเรียนเราก็ไม่ได้อยู่หอก็ไปอาศัยอยู่บ้านของเขาซึ่งพ่อแม่เขาก็ดีกับเราให้เราทั้งเรื่องกิน เรื่องอาศัย แต่เราก็เจอเขาทุกวันอยู่ด้วยกัน แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกันก็จะมีการพูดบอกเราที่อยู่กับเราเพราะสงสารแต่ตอนดีๆก็บอกรักเรา มีอะไรกันแต่ไม่บ่อยเหมือนเมื่อก่อนนะคะ คือมันคงจะเบื่อกันบ้าง เรากับเขาก็ไปเที่ยวกันบ่อยนะ เขาไปไหนเราอยากไปด้วย แต่ก็มีทะเลาะกันเรื่องเดิม ๆ เขาบอกว่าไม่โอเคกับเราแล้ว แต่เราก็ยื้อๆเขาไว้ไม่อยากให้เขาไปจากเรา เขาก็บอกอยากให้จบๆไปดีกว่า มีช่วงที่ทะเลาะกันหนักเราเก็บของแต่เขาก็ยกของเราขึ้นไปแล้วก็บอกเราคงจะเข้าใจนะ เราก็ดีใจเราได้คบกับเขาต่อ วันสงกรานเขาก็ไปไหว้บ้านเราก็บอกจะดูแลเราไม่ต้องห่วงทางนี้ หลังสงกรานต์ก็ยังไม่เที่ยวกันดีๆอยู่เลย
จนล่าสุด
เรารู้สึกว่ามันแปลกๆไปปกติเขาจะอยู่ขึ้นห้องพร้อมกันเราก็นึกว่าหายไปเข้าห้องน้ำแต่ไม่ใช่ที่จริงอยู่ในห้องแล้ว แล้วเราก็เห็นในไลน์หลังชื่อมันเขียนว่า 'เธอไม่เคยจะตายจากไปในใจฉันยังมีเธอ'คือเรารู้แล้วล่ะไม่ใช่เราแน่ๆเราก็ขึ้นไปถามมันมันก็บอกคิดว่าใครล่ะ เรานี่ทำไรไม่ถูกเลย เขาก็บอกกุไม่ไหวแล้วกุก็ไม่อยากทนแล้วไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก เราก็รู้แล้วเราคงต้องออกไปจากชีวิตเขา เราคิดว่าเรายังมีหวัง เรากอดเขาเขาก็นิ่งเหมือนเรากอดกับเขาแล้วเขาไม่รับความรู้สึกของเรา อีกวันนึงเราก็บอกมาจะทำยังไงดี แม่ก็ให้รอดูไปก่อน จนเราโทรไปหาเขาถามว่าจะให้เราไปจริงๆหรอ เขาก็บอกไม่ได้ไล่นะแต่ไปเหอะ เราก็ชาไปหมดร้องไห้แล้วก็บอกว่าไปก็ได้ จนน้าเราคนที่บ้านเราก็ช่วยๆกันขนของกลับไปไว้บ้านเรา เราก็โทรคุยกับแม่เขาตลอดแม่เขาก็ไม่อยากให้เราไปแต่ถ้าเราไม่ไหวก็อยากให้เราเปิดโอกาสให้ตัวเองพ่อแม่พี่เขาดีกับเราเราอยู่จนผูกพันทั้งตัวแฟนเราด้วยมันลืมยากมากทำใจยากมาก ตอนเย็นอดใจไม่ไหวก็โทรหาอีกถามถึงเหตุผลต่างๆนาๆว่าทำไมๆแต่เขาก็บอกจะถามทำไมหนักหนากูไม่อยากคบต่อไงแค่นั้น เราก็ถามที่ผ่านมาทำดีกับกูทำไมเขาก็บอกกูสงสารไง เราก็บอกเหตุผลแบบนี้เราจะไปบอกที่บ้านยังไงที่เลิกกัน เขาก็ตะคอกกับมา ก็ไปบอกพ่อกับแม่ว่ากูไม่ได้รักแล้ว เราฟังเราก็ร้องไห้ตลอด มีหลายคนโทรมาปลอบเราให้เราลืมๆไปแต่พอกลางคืนเราก็ยังทนไม่ไหวโทรหาเขา2สายตัดสายทิ้งครั้งที่3รับแล้วถามมีอะไร เราก็บอกเราคิดถึง ถามทำไรก็บอกเล่นเกม เขาก็บอกต้องทำไงถึงจะลืมๆกูไปสักที เราก็บอกมันยากนะ เขาก็บอกเดี๊ยวก็ทำได้เราถามแล้ววันสงกรานทำไมบอกกับที่บ้านจะดูแลเราอย่างดี เขาก็บอก จะให้กูบอกว่าไร บอกว่าไม่เป็นไรเดี๊ยวก็เลิกกันงั้นหรอ เราไม่เคยคิดเลยว่าคนดีของเราทำไมเปลี่ยนไปขนาดนี้ แถมมาบอกว่าเราไปบอกแม่เรื่องแฟนเก่าเขาเพราะแม่เขาบอกเราถ้าจะเอาคนนั้นแม่แม่เอาด้วยหรอก เราก็บอกเหตุการณ์นี้คุ้นๆเหมือนตอนที่เขาบอกเลิกแฟนเขา เขาก็พูดว่าแล้วรู้ยังว่ามันรู้สึกยังไง พูดมาได้ไงอ่ะ คือตัวเองเป้นคนทิ้งคนอื่นตัวเองไม่คิดอะไร เราถามไม่เหลือความรู้สึกไรเลยหรอ เขาก็บอกไม่มีความรู้สึกอะไรกับเราแล้ว มันหมดแล้ว เราถามต้องให้ดีขนาดไหนเราทำดีที่สุดแล้ว เขาก็บอกไม่พอสำหรับกู เราบอกต้องให้เราตายไปจากชีวิตเลยหรอ เขาก็บอกถ้าจะทำร้ายตัวเองกุไม่เสียใจเลยที่ทิ้ง เราได้แต่ร้องๆจนหายใจไม่ทันจนเราวางสายเขาไป แต่ก็ไม่มีสายเขาโทรมาหาเราเลย คืนนั้นแม่ป้าโทรมาให้เรามีสติมากขึ้น เราร้องจนเหนื่อยแล้วหลับไป ฝันถึงเขาแต่ตื่นมามันก็ไม่มีเขาอีกต่อไปแล้ว มันไม่เหลือเศษใจให้กันอีกแล้ว
ตอนที่เรากำลังพิมเหตุการณ์พึ่งเกิดเมื่อวานซืน ซึ่งเราพิมพ์แบบตั้งใจมากเราไม่ได้ต้องการจะแฉหรือจะว่าเขาแต่เราคิดว่าอย่างน้อยๆอาจมีหลายๆคนที่เจอเหตุการณ์คล้ายๆเรา ซึ่งเราคิดว่าเรายังงไม่ลืมเขาหรอก อยู่ด้วยกันมาทุกวันใครจะไปลืมได้ แต่ที่บ้าน แม่ ป้า ตา ยาย น้า น้องๆ คอยปลอบใจเรา ตอนนี้ตาเราป่วยเขาก็เห็นเราร้องไห้กลับมาบ้านเขาก็บอก กูยังไม่ตายยังไม่ต้องร้อง เราคิดขึ้นมาได้เลยตอนนี้เราอาจจะเจ็บมากแต่เวลาอาจช่วยเยียวยาเราได้ เราจะต้องพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น ตั้งใจเรียน หางานดีๆทำ เราคิดว่าเวลาเรารักใครเราให้เขาหมดทั้งตัว ทั้งใจ แต่ตอนนี้ไม่พร้อมกับความรักแล้ว เรารักใครก็ไม่สมหวัง เจ็บซ้ำๆซากๆ คนที่เขาเหมือนจะดีกับเราแต่เวลาเขาหมดรักเราเขาไล่เรายังกับหมูกับหมา ปากว่าไม่ไล่ๆแต่ก็มาพูดจาทิ่มแทงใจกัน แบบนี้หรอคนที่เขาบอกจะรักเราตลอดไป จะอยู่ทะเลาะกับเราไป 10 20 ปี เราบอกทนเขาได้ยอมรับตัวเองเขาได้พร้อมอยู่ข้างกายเขาได้ แต่เขาบอกเขาไม่แฮปปี้กับเราแล้ว
สุดท้าย ถ้าเขาได้กลับไปรักกันขอให้เขารักกันนานๆ ไม่ต้องมาเจ็บเหมือนที่เราเจ็บ ไม่ต้องมาทุกข์อย่างที่เราทุกข์ นี่คงเป็นบทเรียนที่ให้เราก้าวไปข้างหน้า แต่แกรู้ไหม แกคือคนรักที่เค้ารักมากที่สุด คือคนที่เค้ายอมมากที่สุด เค้าไม่มีวันลืมแกเลยนะ แล้วที่แกบอกเมื่อไหร่จะลืมแก เค้าให้คำตอบไม่ได้หรอกนะ คนที่โดนทิ้งเขาอาจจะใช้เวลา เป็นวัน เป้น เดือน หรือเป็นปี แต่สำหรับเค้ามันยากมากๆกับการลืมแก รักแกนะ