ตอนนี้ดิฉันทำงานที่หน่วยงานของรัฐแห่งหนึ่งค่ะ  ทำมาได้ 4  ปีแล้วค่ะ  ทำในตำแหน่งธุรการ  แต่อาจจะทำมากกว่าหน้าที่นิดหน่อยค่ะ  งานที่ดิฉันทำคือ  การเดินเอกสารภายในองค์กรค่ะ  การทำเอกสารต่าง ๆ  ขับรถไปส่งจดมายที่ไปรษณีย์ การส่งแต่ละครั้งก็เกือบ ๆ พันฉบับ  ขับรถไปซื้อของสำนักงาน  ขับรถให้หัวหน้าไปซื้อของ  ยกของแบกของจัดสถานที่ (ในวันสำคัญต่าง ๆ)  ช่วงไหนมีงานเยอะมาก ๆ ทำงานยันเช้ายังมีเลย  บางคร้ังยกของแบกของจัดสถานที่จนถึงตีหนึ่ง  ตีสอง  จนพ่อต้องขับรถมาตาม  กลับบ้านดึกจนที่บ้านชินแล้วค่ะ  ทำอย่างนี้มา 4 ปี แล้ว  เคยคิดจะลาออกตั้งแต่ปี  56  แล้วค่ะ  แต่หัวหน้าคนเก่าไม่ให้ออก  แต่ก็ทำงานมาเรื่อยๆ  มีความสุขบ้างทุกข์บ้างแตกต่างกันไป
          จนตั้นปีมีหัวหน้าคนใหม่มา (ผลัดเปลี่ยนตำแหน่ง)  อายุยังน้อย  บุคลิกเป็นคนนิ่ง ๆ เงียบขรึม   หัวหน้าคนนี้ชอบเรียกเราไปคุยทุกเช้าเรื่องงาน  ชอบถามถึงการทำงานของลูกน้องคนอื่น  ประมาณว่าหลอกถามว่าจะตอบตรงกันหรือป่าว  ทุกครั้งที่ถามเราเราก็จะตอบว่าไม่รู้ค่ะ (ก็ไม่รู้จริง ๆ นิ)  เพราะไม่ได้ยุ่งกับงานคนอื่น  ทำแต่งานของตัวเองแต่หัวหน้าก็จะถามทุกวัน  เริ่มอึดอัดค่ะ  ไม่เคยเจอแบบนี้  เวลาหัวหน้าจะใช้ให้เราทำงานอะไรก็จะบอกให้ลูกน้องคนอื่นมาบอกเราแทน  หัวหน้าใช้งานเราผ่านคนอื่นค่ะ  กดดันอื่นๆอีกที  เอางานให้ทำเยอะมากค่ะงานเก่ายังไม่เสร็จงานใหม่มาอีกแล้ว  พอทำไมทันก็เอาเราไปบ่นกับคนอื่น  แต่เราก็ทนมันมาได้นะแต่ตอนนี้ความอดทนเริ่มหมดลง    ความสุขในการทำงานของเราเริ่มลดลงค่ะ  ความกดดันมาแทนที่  เริ่มเครียดในการทำงาน  ทุกวันนี้ไม่อยากจะตื่นมาทำงาน  กลัวไปหมด   หัวหน้าจะต่อว่าลูกน้องทุกคนที่ทำงานไม่ทัน  ประมาณว่าด่าเสีย ๆ หาย ๆ  แล้วคำพูดแต่ละคำพูดนี่ผู้หญิงยังอายค่ะ  แรงมาก ๆ  พี่ที่ทำงานเคยบอกนะว่ามาทำงานที่นี่ห้ามมีครอบครัวเด็ดขาด  เพราะงานที่นี่ทำงานไม่ตรงเวลา  กลับบ้านไม่เป็นเวลางานหนักมันก็จริงค่ะ  ถ้ามีแฟนถ้าแฟนไม่เข้าใจนี่มีเลิกกันได้ค่ะ  แล้วล่าสุดนี่พี่ที่ทำงานกำลังลาออกแล้วค่ะ  ทนความกดดันไม่ไหวเราเองก็อยากจะลาออกเหมือนกันค่ะ  ล่าสุดเมื่อช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมาหัวหน้าอยู่ดี ๆ ก็ไม่พูดอะไรกับเราเหมือนโกรธอะไรสักอย่าง  แล้วเอาเราไปพูดกับคนอื่นว่าเราไม่ทำงาน  มันเห็นมันทำอะไรเลย  ขู่ว่าจะไม่ต่อสัญญาให้เรา (งงค่ะ)  เราทำงานหนักขนาดนี้ยังว่าเราไม่ทำงาน  กลับบ้านดึก ๆ  ยกของแบกของแล้วโดนแบบนี้บอกเลยค่ะว่าเสียใจ  เราคิดนะว่าเราทำงานขนาดนี้แล้วทำไมถึงโดนว่าอีก  แล้วตั้งแต่ต้นปีมานี่ทำงานไม่มีความสุขเลยแม้แต่วันเดียว  เหนื่อยกายเราทนได้นะแต่เหนื่อยใจนี่สิ  คิดอยากจะลาออกวันละร้อยรอบ  จนตอนนี้ตัดสินใจแล้วค่ะว่าจะลาออกจากงานแต่พอไปปรึกษาแม่  แม่ไม่อยากให้ลาออกแม่อยากให้ทำงานต่อ  เราบอกเหตุผลไปแล้วแม่ก็เงียบค่ะบอกให้อดทนอย่างเดียว  แต่สำหรับเราแล้วความอดทนมันหมดลงแล้วค่ะ  แม่บอกว่าอยากให้ทำงานที่นี่เพราะมันอยู่ใกล้บ้าน  เราเข้าใจค่ะว่าแม่เป็นห่วงเรา  ไม่อยากให้แม่เครียดหรือว่าทุกข์กับเรา  เลยทนทำงานมาจนถึงทุกวันนี้ไม่งั้นคงลาออกไปนานแล้ว  ตอนนี้เริ่มมีปัญหาเรื่องการปวดหลังจากการยกของแบกของ และทำงานในสำนักงานค่ะ  บวกกับสุขภาพจิตที่ยำแย่ลงทุกวันเลย
          อยากจะถามเพื่อน ๆ ว่า  ถ้าเป็นเพื่อน ๆ จะทนทำงานหรือว่าจะออกจากงานดีค่ะ  และจะบอกเหตุผลกับแม่ว่าอย่างไรดีถ้าแม่ไม่อยากให้ลาออกจากงาน