สวัสดีสวีดัด จากหัวข้อกระทู้นะอยากรู้ว่าคนที่มีแฟนเนี้ยเค้าทำกันยังไง ไปได้กันที่ไหนเอ้ยไปทำความรู้จักมักจี่กันได้ยังไงอยากรู้ม๊ากมาก
                       ตอนแรกจะแค่ถามอย่างเดียว แต่ตอนนี้อยากเล่าชีวิตรันทดของเราให้ฟังด้วยเริ่มเลย!!!
                 ตอนนี้เราเรียนอยู่ปี3แล้ว สาขาที่เราเรียนก็มีผู้ชายเยอะเพื่อนเราก็เยอะใช่มะ เราก็เลยติดนิสัยห่ามๆ ชอบเรอ ชอบตดในที่สาธารณะ
           บ่อยมาก ก็ไม่ได้ตั้งใจนะแต่มันเผลอออะ 5555+ คำพูดคำจาก็ส่อเสียดไปในแนวทะลึ่งหน่อย เพราะอย่างงี้รึป่าวก้ไม่รุถึงไม่มีแฟนกะเค้าสักที
           เราจะย้อนความหลังให้ฟังนะ ตอนเข้าม.1 ก็มีแบบแอบชอบรุ่นพี่ม.5 ไปตามพี่เค้าตีสนิทกะเพื่อนเค้าพี่เค้าเป็นนักฟุตบอลคะ
           เราก็เลยไปแอบส่องข้างสนามทุกวันเลย มีหนักสุดก้แอบไปส่องพี่เค้าเต้นลีลาศที่หลังห้องน้ำเนี่ยแหละ เหม็นสุดๆ 5555
           ก็ตามไปเรื่อยๆอย่างนี้แหละไม่ได้รุกหนัก หลังจากนั้น พอพี่เค้าขึ้นม.6 ก็มีแรงฮึดสู้ละพี่จะจบแล้วหนิ เราก็เลยโทรไปหาพี่ที่รู้จัก
           ที่เป็นนักบอลเหมือนกัน โทรไปก็อาศัยช่วงชุลมุนแล้วก็เร่งๆให้บอกเบอร์พี่เค้ามา คิดถึงตอนนั้นแล้วก็ขำ พี่นักบอลก็ให้เบอร์มาแบบงง งง
           พอได้เบอร์มาก็ทำใจตั้งน๊านนนน กว่าจะโทรได้ พอได้คุยกันเราก็คุยกันได้ เราคุยกันเหมือนเพื่อนจากตอนแรกดุภายนอกพี่เค้าเป็นคน
           เงียบๆไม่ค่อยพูด แต่พอได้คุยกันก็คุยกันได้ยาวๆไม่เบื่อเลยคะ อาทิตย์นึงเราคุยกันแค่ครั้งเดียวเองคะ แต่โทรทีก็คุยกันยาว
          จนพี่เค้าเข้ามหาลัยเรา   ก็ยังคุยกันเหมือนเดิม คุยไปเรื่อยๆ จนวันนึง จุดนี้พีคมากคะ ชีวิตเหมือนนิยายน้ำเน่า ละครหลังข่าวก็ไม่ปาน                 วันนึง  โทรศัพท์พี่เค้าพัง เค้าก็เลยเปลี่ยนเบอร์ใหม่โทรมาหาได้ครั้งนึงไอ้เราก็ไม่อะไรเบอร์ก็ยังไม่ได้เชฟ อยู่ได้อาทิตย์นึงเราโดนโขมยโทรศัพท์
          โทรศัพ ท์หายเบอร์ก็หายสิคะ แถมเบอร์ใหม่พี่เค้าก้จำไม่ได้  ตอนนั้นร้องให้หนักมาก เพื่อนก็แบบเป็นไร พ่อว่าหรอ
          ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวกูพูดกับพ่อให้
          เราก็ร้องให้น้ำตานองหน้า แล้วหันไปพูดกับมันว่า เบอร์พี่เค้าหายกูจะทำยังไงดี เพื่อนก็หันมาตบหัวกันรัวเลยค่า
          นั้นแหละจุดจบของความ      รักครั้งแรกของเรา เศร้าเสียจริง
              พอขึ้นม.ปลายเราก็ไม่มีปฏิสัมพันธ์กับผู้ชายอีกเลย
           
           ขึ้นมหาลัยแล้ววววววววว  อยู่มหาลัยมันปึ๋งปั๊งเสียจริงก็มีแอบชอบรุ่นเพื่อนต่างคณะ เป็นผู้ชายหุ่นแห้งๆ น่ารักอะ
           เราก็แอบมองตามประสาคนแอบชอบอะเนอะ แอบชอบได้อยู่ปีนึงเพื่อนก็เอาไอดีไลน์มาให้ เราก็แอดไปตอนแรกก็ไม่กล้า แต่เพื่อนดั๊นส่งสติ๊กเก้อ
           ไปก่อนก็เลยได้คุยกัน จนสนิทกันเรื่อยๆเริ่มมีโมเม้นที่ไปกินข้าวด้วยกัน ตอนนั้นก็แบบเฮ้ย เรามีโมเม้นแบบแฟนแล้วเว้ย
           แต่ก็ยังไม่มีใครเอ่ยปากขอเป็นแฟนนะ ตอนนั้นความสัมพันธ์เราคลุมเคลือมากคะ คุยกันมาเรื่อยๆเราก็อึดอัดก้ความสัมพันธ์
           เราปล่อยเค้า ให้อิสระเค้าเต็มที่ไม่เคยก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวเลย กลับกลายเป็นว่า เค้าบอกว่าเราไม่ใส่ใจเค้า ตรงนี้เราก็ไม่เข้าใจนะ
           เราก็มีแต่น้องผู้ชายเพื่อนเราส่วนใหญ่ก็ผู้ชาย เห็นพวกมันบ่นกันว่า แฟนชอบบ่น ยุ่งวุ่ยวาย เราก็เลยไม่เข้าใจว่าที่เราทำมันไม่โอเคตรงไหน
           เรายอมรับว่าติดเพื่อนมาก แต่แกก็มีเวลาไปอยู่กับเพื่อนแกมากเหมือนกันปะแฟร์ๆ
           เอาเป็นว่าสุดท้ายเราก็ทนไม่ไหว อึดอัดกับหลายอย่างเราก็เลยบอกเลิกเค้าไป เรื่องนี้ไม่อยากเล่ามากยังจี๊ดอยู่
          
               เรื่องราวทั้งชีวิตรักตั้งแต่เกิดยันโตก็มีแค่นี้แหละคะ ตอนนี้อายุก็จะ21ละยังไม่เคยมีคนที่ใช้คำว่าแฟนจริงๆซักที นั้นแหละคะ
               อยากให้ทุกคนมาบอกทีว่าเราทำผิดตรงไหน อะไรที่ทำแล้วผู้ชายไม่ชอบหรือเราไม่ใช่สเป็คของผู้ชายยังไงก็บอกกันด้วยนะ

             อ่ออ  หน้าตาเราก็ จมูกก็มีนะมีสันแต่ปลายบานนิดๆ 555  ตา2ชั้น คิ้วดำดกเกิ๊น แต่หน้าก็ไม่ได้วีเชฟอะนะ ผิวสีขาวเหลืง
             ไม่ถึงกับอ้วนแต่ก็ไม่ผอมนะ      
                 ปล.อยากลองมีแฟนจริงๆนะ ช่วยแนะนำวิธีหน่อยซี่