(งานส่งอาจารย์ถ้าผิดพลาดด้านคำพูดหรืออะไรต้องขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยครับ)
สวัสดีครับผม B นะครับ(ขอแทนนามตนเองว่าBนะครับ) มาเข้าเรื่องกันเลยนะครับผมนั้นได้เข้าม.1นะที่โรงเรียนแห่งหนึ่งซึ่งชีวิตตอนม.1ของผมนั้นสนุกมากๆมีหลายเหตุการณ์ให้น่าจดจำแต่ก็มีเรื่องที่ไม่ดีด้วยเช่นกันซึ่งผมจะไม่พูดถึงเรื่องไม่ดีละกันเรื่องดีดีนั้นมีมากมาย ผมได้เจอเพื่อนที่ดี ได้เล่นเกมด้วยกัน ผ่านกิจกรรมต่างๆด้วยกันผมมีความสุขมากจนเมื่อขึ้นม.2นั้นด้วยเหตุผลทางโรงเรียนผมจึงต้องย้ายห้องตอนนั้นผมรู้สึกเศร้ามากเพราะผมนั้นค่อนข้างที่จะเงียบๆทำให้เข้าหาคนอื่นได้ยากแต่พอได้เข้ามาก็พบเพื่อนที่ดีเหมือนกันผมสนิทกับพวกมันจนถึงปัจจุบันเลยพวกเราผ่านเวลาร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกันเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนจบม.3เลย(เข้าค่ายลูกเสือสนุกมาก)และก็ถึงเวลาที่ต้องแยกกันเพราะในระดับชั้นม.4ของโรงเรียนผมนั้นมีสายให้เลือกหลากหลายจึงได้อยู่คนละห้องกันเพราะต่างคนต่างเลือกทางของตนเองแต่ก็ได้อยู่ด้วยกันมาอีก1ปีเพราะตอนม.4นั้นเป็นช่วงโควิด ผมได้พวกมันช่วยไว้หลายอย่างเลย😁 ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการบ้านหรืออะไรต่างๆ ตอนนั้นพวกเราก็เรียนไปเล่นไปสนุกมาก
ช่วงนั้น(แต่ผมนั้นก็ไม่ได้ทันคิดเกี่ยวกับมหาลัยเลย)
พอขึ้นช่วงม.5ผมก็ได้เข้ามาเจอเพื่อนใหม่หลายคนแต่ก็โชคดีที่ผมมีเพื่อนที่รู้จักกันมาก่อนทั้งเพื่อนตอนม.1และเพื่อนที่โรงเรียนเก่า ตอน.5นั้นเวลาผ่านไปเร็วมากแต่ว่าถึงแม้ผมจะได้อยู่กับกลุ่มเพื่อนได้แค่ปีเดียวแต่ก็สนิทกันมาก(กลุ่มชื่อจีวรนะ)ได้รู้จักนิสัยกันมาขึ้น คำพูดที่ว่าทุกคนมีหลายด้านอันนี้ผมว่าจริงนะ พอขึ้นม.6 ปีสุดท้าย
แล้วววว!!! (ผมยังไม่จบนะเพิ่งขึ้นม.6) เป็นปีสุดท้ายในโรงเรียนและต้องหามหาลัย การหา
มหาลัยนั้นทำให้ผมเครียดแต่มันก็ต้องผ่านไปให้ได้เราต้องเชื่อมั่นในตัวเอง(ใครที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้อวยพรให้ผมมีมหาลัยอยู่ด้วยนะครับ) ผมเคยเห็นผ่านตามาเขาบอกว่าชีวิตม.ปลายมีความสุขที่สุดแล้วใช้มันให้เต็มที่แต่ก็ต้องมีความรับผิดชอบด้วยนะ(ถึงผมจะพิมพ์อย่างงี้ผมก็ยังมีความรับผิดชอบไม่พออยู่ดี5555)แต่ก็แอบใจหายอยู่นะเพราะเป็นปีสุดท้ายแล้วที่จะได้อยู่กับเพื่อนที่สนิทกัน กลับบ้านด้วยกัน ไปทำอะไรต่างๆด้วยกัน แต่ต่างคนก็ต่างต้องแยกกันไปเติบโต สุดท้ายนี้ก็ขอให้
ชีวิตม.ปลายปีสุดท้ายของผมราบรื่นด้วยดี เข้ามหาลัยได้อย่างราบรื่นและขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณมากครับ