เรื่องมีอยู่ว่า เราไปแอบชอบผู้ชายอยู่คนนึง (ก็ไม่เชิงแอบ เขารู้ว่าเรารู้สึกยังไง)  ช่วงแรกทักไลน์เขาไป เขาก็คุยกับเราค่อนข้างดีนะ แต่คือคุยธรรมดา ถามอะไรต่ออะไรไปเรื่อยเปื่อย มาช่วงหลังๆ เขาก็คุยกับเราน้อยลง เราเลยเลือกที่จะไม่ทักเขาไป (ปกติเราจะเป็นฝ่ายชวนคูยก่อนตลอด) เราเข้าใจว่าเขาไม่ได้ชอบเรา แต่เราก็ยังอยากคุยอยากเจอเขา อยากแสดงความห่วงใยเหมือนที่เคยทำ เราไม่ได้หวังให้เขามาชอบเรานะ เราแค่อยากคิดบวก อยากจะกระทำกับคนที่เรารู้สึกดีๆด้วยให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้แค่นั้นเอง (เราโลกสวยเกินไปหรือเปล่า)
            ** เข้าประเด็น ความคิดเราถูกสั่นคลอนจากเพื่อนสนิทคนนึง ที่เขาคงหวังดี ไม่อยากให้เรามางมงาย กับคนที่เขาไม่ได้สนใจเรา เพื่อนเราบอกว่า ให้เราตัดใจและเลิกยุ่งกับเขาสักที เพราะเขาไม่ได้สนใจเรา มันดูน่าสมเพช เราเลยกลับมาทบทวนและรู้สึกสงสัยว่าสิ่งที่เราทำมันดูน่าสมเพชหรือเปล่า จริงๆแล้วเราควรเชิดใส่ได้แล้วใช่ไหม (สับสนหนักมาก คำว่า น่าสมเพชมันก้องอยู่ในหูเลยทีเดียว)