สวัสดีครับนี่เป็นกระทู้แรกของผมเลย ขอเล่านะครับ เรื่องราวของผมผ่านมาได้สักพักนึงแล้ว เมื่อเดือนที่แล้ว ผมได้เจอกับผู้ชายคนนึงในฟู้ดแลนด์สาขาหลักสี่ครับ เพราะผมไปซื้อของเลยทำให้เราได้เจอกัน เจอกับพี่คนนั้นครั้งแรกผมก็มองหน้าพี่เค้า แล้วพี่เค้าก็มองกลับมา มองมาแบบยิ้มๆ ผมก็งงอยู่สักพักนึงว่า เอ๊ะ พี่ค้ามองอะไร ผมก็ได้แต่ก้มหน้าเพราะไม่กล้ามองหน้าพี่เค้า พี่เค้ามากับผู้ชายคนนึง ตอนแรกผมก็คิดว่าพี่เค้ามากับแฟน ผมก็แอบๆฟังอยู่ใกล้ๆเค้า ก็ได้ยินว่าเค้าพูดกับผู้ชายคนนั้นว่า"พ่อจะซื้ออะไรเพิ่มอีกมั้ย" พอฟังเท่านั้นแหละผมนี่ยิ้มเลย ฮาๆๆๆ รอดตัวไปพี่เค้ามากับพ่อไอ้เราก็นึกว่าแฟน ผมยืนเลือกของอยู่สักพักพี่เค้าก็เดินเลือกขแงวนไปวนมาอยู่ข้างๆผม ซึ่งผมเองก็ไม่กล้า เลยได้แต่มอง เราสองคนเดินตามกันๆเดินตามกันมา พี่เค้าไปเข้าห้องน้ำได้สักพัก ผมปวดฉี่ก็เลยเดินไปเข้าห้องน้ำ เอาจริงๆเราเดินสวนกันหน้าห้องน้ำ พี่เค้าเปิดประตูให้เรา เราก็ได้แค่ยิ้ม แล้วคิดในใจว่า โอ้ยยย โครตเสียดายทำไมไม่ทักพี่เค้าวะ พอเข้าห้องน้ำเสร็จผมก็เดินออกไปเลือกของต่อ เราก็เดินสวนกันไปสวนกันมาอยู่สักพัก พี่เค้าก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เดินวกไปวนมาอยู่แถวๆเรา เราก็จะเข้าไปขอเบอพี่เค้าอยู่ แต่พ่อดันโทรมา ผมเลยคุยกับพ่อก่อน แล้วพี่เค้าก็เดินหายไป ผมเดินตามก็ไม่เจอ เดินไปเจออีกทีก็ตอนที่พี่เค้าอยุ่เคาเตอร์แคชเชียร์กับพ่อเค้าซะแล้ว ผมเดินวนอยู่สักพักเลยตัดใจ เพราะเห็นพี่เค้ากดโทรศัพท์แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ในใจก็คืดว่าพี่เค้าคงมีแฟนแล้วล่ะ เราเลยตัดใจเดินไปเลือกของต่อ จากนั้นก็ไม่ได้เจอพี่เค้าอีกเลย กลับมาบ้านยังวนเวียนในหัวใจว่า เสียดายจัง ถ้าเรากล้าสักนิดเราสองคนอาจจะได้คุยกัน ผมอยากบอกว่าถ้าพี่เค้าเข้ามาอ่านอยากให้รู้ว่าผมยังอยากรู้จักพี่อยู่นะครับ พี่ใส่แว่นตา สวมเสื้อโปโลสีกรมท่า กางเกงยีนส์ใช้ซัมซุงตระกูล Note ถ้าจำไม่ผิดนะครับ