ก็รู้ทั้งรู้ครับ ว่ามันยาก แต่นี่ก็สองวันผ่านแล้ว (หรือมันสั้นไป) ยังจำตอนนั้นได้แม่นเลย ผมเดินๆเต้นๆมันส์ๆอยู่ แต่จู่ๆก็โดนล็อคคอแล้วโดนขโมยจูบกลางซอยสี่ ตอนโดนประกบ mouth ทีนี่แรงหมดวู้บ พอลืมตาสบหน้ามามองพี่เค้าก็รู้สึกเหมือนโดนขโมยหัวใจ หยั่งกับ love at first sight เราพูดคุยกันเล็กน้อยก่อนที่ผมจะเดินต่อ ผมบอกพี่เค้าว่าเดี๋ยวจะกลับมาทักทายที่ร้าน แต่พอเดินมาอีกรอบพี่เค้าก็ไปไหนแล้วไม่รู้  ... ตอนนี้ทุกความทรงจำและความรู้สึกยังวนไปวนมา เหมือนภาพนั้นมันหมุนอยู่ในหัว อยู่ๆมันก็รู้สึกคิดถึง แบบทั้งๆที่ก็ไม่อยากจะคิด ... หวังลึกๆว่าอยากเจอพี่เค้าอีก อย่างน้อยเราก็อาจจะได้เป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน ไม่ได้หวังอะไรมากกว่านั้น ... มันจะเป็นไปได้มั้ยครับ ที่วันนึงเราสองคนอาจจะได้พบกันอีก