ขอบคุณกระทู้ที่ตั้งคำถาม ผมเป็นอีกคนที่ปฏิเสธ และพยามฝืนมาตลอดว่าอากรที่เป็นต่อตัวผมเอง เช่น มีไข้สูง อาเจียน ท้องเสีย มีไอแห้ง ล่าสุดนะอาการหายใจหอบ เหนื่อยง่ายปนไอ้แห้งบางครั้งคราว และนอกจากนั้นมีอาการคันตามผิวหนัง โธ่ชีวิต 99%แล้วใช่แน่เลย  ที่ผมตัดสินตัวเองเลยชัวร์ รู้ไหมครับผมสังเกตุอาการที่เกิดชึ้นกับตัวผมเอง มาเป็นปีและมันก็ไม่หายนะ ตอนนี้ยังหายใจหอบ เหนื่อยและไอ้แห้ง ผมก็เป็นอีกคนครับที่แบบมีรสนิยมผิดแบบ หลังจากที่ผมมีเซ็กส์ โดยไม่สวมถุงยางกับรุ่นน้องที่คบเป็นแฟน ผมไม่รู้หรอกว่าเค้าเป็นเอดส์หรือเปล่า เพราะเราไม่เคยคุยกันเรื่องตรวจเลือดเลย ผมก็มั่นใจผมว่าปลอดภัย และแล้วก็มาถึงวันนั้นขี้เกียจไปซื้อถุงที่เซเว่น จึงขอเลย สดนะครับเธอก็พยายามว่ามันไม่ปลอดภัย สกปรกด้วยผมไม่รีรอแต่ไม่ปล่อยในครับ ปล่อยนอก หลังจากนั้นผมเริ่มมีอาการแปลกตามด้านบน ละเลยมาถึงวันนี้ ผมทำใจและเอาไงก็เอากัน เริ่มหาอ่านข้อมูลใหญ่เลย ว่าคนติดเชื้อเค้าอยู่ยังไงกัน ผมนะเคยคิดกระทั่งไปซื้อยาต้านเชื้อมากินทั้งๆที่ยังไม่ไปตรวจ โอ้เศร้า ผมเป็นเสาหลักของครอบครัว ลูกชายคนโต ต้องตายเพราะเอดส์คนคงลือทั้งหมู่บ้าน พ่อแม่คงเสียใจมาก เอ้าตรวจก็ตรวจ 16-04-15 ผมตั้งสติ สงบนิ่ง เป้าหมาย สภากาชาด คลินิคนิรนาม เสียงรถไฟฟ้า ราชดำริ สเตชั่น เง้อ ทำไมถึงเร็วจัง แบบว่ากลับดีกว่าไหม หัวใจเต้นผิดจังหวะ ถามตัวเองในใจว่าเอาจริงหรือ เอดส์นะ ตาย กับ ตายเท่านั้นนะ คุณครับ คิดอยู่ในใจตายช้าเร็วก็ตายเหมือนกันว่ะ เดินมั่นหน้ามา พี่ครับผมมาขอตรวจ HIV ครับ น้องเคยมาตรวจหรือยังค่ะ ออ ครั้งแรกครับ ตอบแบบไม่มองหน้า เพราะสติเริ่มไม่อยู่ หน้าช้าเบลอ ไปหมด น้องครับลงทะเบียนในระบบให้ก่อนครับ ครับพี่หลังจากนั้น หันไปมองคนอื่นๆ หลั่งไหล มาตรวจกันนึกว่าเป็นโรคฉี่หนูครับท่าน ฝรั่ง แขก อายุราวลุง เด็กนักศึกษา ผู้หญิงท้อง เกย์มาเป็นคู่  ผมมองไปเฮ้อเอาว่าไม่ใช่เฉพาะกรูหรอกเป็นไงเป็นกัน  ถึงคิวแล้วน้องนั่งก้มหน้า ค่าทำบัตร 20 บาท เดินขึ้นไปชั้น 2 ต่อนะค่ะ ครับผมตอบ จนท ผู้ชายถาม ทำไมถึงมาตรวครับ ผมมีเซ็กไม่สวมถุงยางครับ กับ ช หรือ ญ ชายครับ เราแบบไหน ผมตอบ รุกครับ นานยังนานแล้วครับผมเพิ่งกล้ามาตรวจ เพิ่งทำใจยอมรับ เดียวรอคิวเจอะเลือดนะครับ   ห้องเจาะเลือด คิว 115 เจาะเลือดครับ ครับผม ผมนั่งลง 1 นาที รอรับผมตรวจไหม 1 ชั่วโมง จนท.ถาม รอครับ บ่ายโมงมาติดต่อเค้าเตอร์ 3 นะครับ ผมหมดแรง เดินออกมาจากคลินิค กะจะหาอะไรรองท้อง เพราะไม่ได้มีอะไรในท้องตอนเช้านอกเหนือจากกาแฟเย็น 1แก้ว ปลาท่องโก๋ 2 ชิ้น เดินมาด้านนอกมองเห็นสวนอะไรไม่รู้เลยขอนั่งทำใจอีกครั้ง รอผลตรวจออกตอนบ่าย บ่ายโมงตรง ผมถามพี่ครับ เรียกเบอร์ 115 ผ่านไปยังครับ ออ! รอแปบนึงครับ ทันได จนท.เรียกบัตรคิว เบอร์ 115 เดินลงไปติดต่อด้านล่างชั้นใต้ดินนะ ความรู้สึกตอนนั้นน่าชา ตัวสั่น สติเตลิดเิดเปิง  ก๊อกๆๆ ผมเคาะประตู ผมบัตรคิว เบอร์ 115 ครับ  กำลังจะขยับเก้าอี้มานั่ง จนท.พูด คุณปลอดภัยแล้วคับ ยินดีด้วยนะ ผมยืนอึ้งและถามย้ำไปว่าผมไม่ได้เป็นเอดส์จริงๆหรือครับ  ตอนนั้นน้ำตาไหลพราก ถามต่อไปอีกผมขอดูผลตรวจได้ไหมครับ จนท.นี่คับ ผมค่อยๆเปิดแบบมือสั่น วิญญาณไม่มีในร่าง Negative ผมดีใจ ผมไปคนเดียว ไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลยว่ามาตรวจ
เพื่อนๆ ครับ ที่ผมตัดสินใจไปนะ ผมได้อ่านข้อความนึงว่า การที่เราติดเชื้อเอดส์ก็เหมือนกับคนทั่วๆไปเป็นเบาหวาน เพียงแค่เราต้องดูและสุขภาพของเราให้ดีกว่าคนอื่นๆ เราก็จะอยู่ได้อีกนาน

ขอบคุณครับ ตอนนี้ผมอายุ 30 มาเล่าสู่ฟัง