สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของพิมเลยนะคะ ถ้าผิดพลาดยังไงก้อขอโทดด้วยละกันนะคะ ก่อนอื่นเลยขอแนะนำตัวก่อน ชื่อพิมค่ะ อายุ 28แล้ว คือจะขอเล่าเรื่องตั้งแต่ต้นก่อนนะคะ พิมเป็นคนเชียงใหม่เรียนที่นั้นมาตั้งแต่เด็ก แต่พอขึ้น ม ปลาย ก้อได้ย้ายมาเรียนที่กรุงเทพ เป็น รร หญิงล้วนชื่อดัง ตอนเข้ามาใหม่ลำบากมากคะ ต้องปรับตัว แต่ก้อจะมีะเพื่อนอยู่คนนึงค่ะ ที่คอยช่วยเหลือเรามาตลอด เค้าชื่อ เอมค่ะ เค้าออกแนวทอมๆหน่อยค่ะ พิมเลยมีเพื่อนสนิทอยู่แค่คนเดียวคือเค้า แต่พออยู่กันมา เค้าก้อบอกว่าชอบเรา ตอนแรกก้อคิดว่าเค้าคงพูดเล่น แต่นานๆไปเค้ายิ่งจะหนักขึ้นเรื่อย ทำตัวเหมือนเป็นเจ้าของเรา ส่วนตัวพิมเอง พิมไม่ชอบพวกทอมอะไรอย่างนี้อ่ะคะ เวลาเราคุยกะคนอื่น เอมก้อจะชอบมาขวาง มีตอนนึง ตอนนั้นนั่งเรียนอยู่กวดวิชา  คนที่นั่งข้างพิมเป็นผู้ชาย เหมือนเค้าจะลืมจดอะไรสักอย่าง ที่อ.สอน เลยหันมาถามพิม พอเอมเห็นก้อมาด่าผู้ชายคนนั้น บอกตรงๆ ตอนนั้นอายคนมาก พอขึ้นม.5-6 เราก้อไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน แต่เค้าก้อจะพยายาม ทำตัวเป็นเจ้าของเราอยู่เสมอ จนเข้ามหาลัย เราเรียนคณะเดียวกันเพราะวางเป้าหมายเหมือนกันไว้ พิมรู้ดีว่าถ้ากลับไปสนิทกับเอมต่อ คงแย่แน่ๆ เลยพยายามตีตัวออกห่างเสมอ พิมไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าต้องทำแบบนี้ทั้งๆ ที่มันก้อหลายปีแล้ว พอพิมมีแฟนเค้าก้อจะทำทุกอย่างให้พิมเลิกกับแฟน พอเรียนจบ ไอเราก้อคิดว่า มันคงจบกันไปสักที่ แต่ก้อไม่ บางที่พิมก้อคิดว่าเค้าโรคจิตรึเปล่า พอทำงานพิมมีแฟนอยู่คนนึง เป็นหมอ อายุมากว่าพิมสองปี เค้าเปนคนที่ไม่คิดไรมาก ไม่ค่อยได้อยู่กับเราเยอะด้วยเพราะต้องเรียนต่อเฉพาะทาง วานยุ่ง เลยไม่ค่อยได้รับรู้พฤติกรรมเอม เลยคบกันได้จนถึงวันแต่งงาน พอเอมรู้ว่าพิมจะแต่งงานกัอมาที่คอนโดพิม มาร้องไห้ บอกไม่ให้แต่งงาน ตอนนั้นแฟนพิมก้ออยู่ค่ะ เลยบอกให้เอมออกไป แต่ก้อพูดกันอยู่นานค่ะ ถึงจะไป พิมตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้แฟนฟัง แฟนเค้าก้อไม่คิดมากค่ะ แค่บอกให้ระวังตัวละกัน55 พอพิมแต่งงานแล้ว เราก้อย้ายไปอยู่บ้านที่แฟนซื้อไว้ เราก้อใช้ชีวิตตามปรกติคะ เอมก้อหายไปซักประมาน3เดือน แต่เค้าก้อกลับมาอีกค่ะ เค้าไปได้ที่อยู่จากเพื่อนพิมเอง เค้ามาหาตอนที่แฟนไปทำงานแล้ว เหมือนเดิม มาถึงก้อร้องไห้ บอกให้มาคบกับเค้า เค้าพยายามชวนเรามีอะไรกัน แต่เราก้อปฏิเสธเพราะไม่ชอบ เราบอกว่าเรามีสามีแล้ว เอมก้อบอกว่าไม่เปรไร ก้อเป็นเมียเค้า แต่ก้อมาเป็นแฟนเราสิ พิมเลยไล่ให้กลับบ้าน เค้าเป็นอย่างนี้ตลอด มาที่บ้านแทบทุกอาทิด เค้าบอกว่าเค้ารักเรามาก ไม่อยากเสียเราไป พิมเองก้ออธิบายไปหลายครั้งแล้วแต่ก้อไม่ฟัง เป็นอย่างนี้มาเรื่อยๆ จนพอพิมรู้ว่าพิมท้อง พิมก้อตัดสินใจบอกเอมไป แต่เค้าก้อยังเห็นแก่ตัวเหมือนเดิม บอกว่า ไม่เปรไร ท้องก้อไม่เปรไร แฟนของเอม เอมรับได้ เราไม่รู้จะทำยังไงดี ถ้าปล่อยไว้ ต่อไป ชีวิตครอบครัวเราไม่ราบลื่นแน่ พิมก้อไม่เข้าใจว่าจะอะไรนักหนาเรื่องมันก้อ10กว่าปีละ เหมือนเค้าจะเปนโรคจิตยังไงไม่รู้ พิมควรทำไงดี

ปล.ถ้าพิมงง ก้อขอโทดด้วยนะคะ
      ยินดีรับทุกคอมเม้นค่ะ จะติจะว่าอะไรก้อได้ แล้วก้อขอยืนยันค่ะเรื่องทั้งหมดคือเรื่องจริง