ขอบคุณสำหรับหัวใจอันอบอุ่นทุกดวงอีกครั้งนะค่ะ 2-3วันนี้เราได้ทบทวน ว่าเราพร้อมแล้วรึยังสำหรับผลกระทบที่จะตามมาในการพาดพิงถึงบุคคลอื่น เราได้คำตอบกับตัวเองว่า เรารู้สึกกังวลและไม่สบายใจ ดังนั้นเราจึงขอหยุดการแบ่งปันเรื่องราวของเราไว้เท่านี้ ขอโทษทุกคนที่ติดตามด้วยนะค่ะ แต่อย่างน้อยการตั้งกระทู้นี้ก็ทำให้เราเบาใจขึ้นมาก ห้องมืดในใจของเราก็ว่างขึ้น แน่นอนถึงตอนนี้เราจะยังไม่พร้อมในการเปิดหีบใบต่อๆไป แต่แค่นี้เราก็ได้ยอมรับอดีตของตัวเองมากขึ้นแล้ว และพิสูจน์ได้ว่าการยอมรับอดีตที่น่าเศร้า มีผลดีกับจิตใจมากกว่าการพยายามลืมอดีตนั้น และทุกคนก็มีส่วนในการรักษาฟื้นฟูจิตใจของเราครั้งนี้ด้วย ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

ส่วนคนที่เป็นโรคซึมเศร้าเหมือนกับเรา เราอยากให้จดจำเรื่องราวของเราไว้ในใจ ถ้าเราผ่านอดีตอันสาหัสนี้มาได้ด้วยดี ถึงเราจะยังไม่หายจากโรคซึมเศร้า แแต่เราก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเรายังมีชีวิตที่มีความสุขได้ คุณก็ต้องทำได้ค่ะ ขอเพียงอย่าหยุดหวัง เพราะแต่ละคนมีวิธีการรักษาให้ได้ผลต่างกัน เราลองมาหลากหลายวิธี ไม่ว่าจะออกกำลังกาย โยคะ เล่นดนตรี ท่องเที่ยว ทำสมาธิ อ่านหนังสือธรรมะ วาดรูป ทำงานอาสา ปรึกษาจิตแพทย์ หาหมอทานยา อย่ากลัวที่จะลองวิธีใหม่นะค่ะ ลองไปค่ะ ถ้าลองแล้วไม่เวิร์คก็หยุด แต่ถ้าไม่ได้ลองจะไม่รู้เลยนะค่ะว่ามันจะเวิร์คมั๊ย ขอแค่อย่าละเลย ยิ่งรู้ตัวเร็ว ก็รักษาหายเร็ว เลิกพูดว่าช่างมันนะค่ะ ในทุกครั้งที่คุณซึมเศร้า ขอให้นึกถึงเรา ว่าอย่างน้อย ก็มีเพื่อนร่วมโรคอีกคนตรงนี้ มาให้กำลังใจกันและกันน่ะค่ะ

สำหรับคนที่กำลังเผชิญกับปัญหาในชีวิต หรือผ่านเหตุการณ์อันโหดร้ายมาแบบเรา ถูกต้องค่ะ เราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราเลือกวิธีรับมือกับมันได้ค่ะ  อย่ายอมแพ้ให้อดีตมันตัดสินชีวิตเรานะค่ะ แต่ใช้การกระทำของเราเป็นตัวกำหนดชีวิต จงเปลี่ยนพลังลบนั้นให้เป็นพลังขับเคลื่อนให้ชีวิตดีขึ้นค่ะ เรียนสูงขึ้น ทำงานก้าวหน้าขึ้น เป็นคนที่ดีขึ้นค่ะ หลวงพ่อจรัญท่านสอนไว้ค่ะว่า กรรมไม่อาจเปลี่ยนแปลงรึยกเลิกได้ แต่เราสามารถทำความดีให้มันเบาบางลงได้ กรรมเสมือนเกลือ น้ำเสมือนบุญ ถ้าเรายิ่งมีน้ำมากเท่าไร เกลือก็เค็มน้อยลงมากเท่านั้น

ขอฝากสังคมและคนใกล้ชิด ด้วยการเปิดใจ ทำความเข้าใจคนที่เป็นโรคซึมเศร้า เพราะทุกอย่างล้วนมีที่มาที่ไป ถ้าไม่มีเหตุ ผลก็คงไม่เกิด เบื้องหลังรอยยิ้มนั้นอาจเต็มไปด้วยรอยแผลที่รอรับการรักษา เปิดใจให้กว้างเพราะจิตแพทย์ไม่ได้ให้การรักษาเฉพาะคนบ้า คนที่รู้ตัวว่าเป็นโรคซึมเศร้าดีกว่าคนที่ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองเป็น แล้ววันนึงก็สายไป ตามมาด้วยการฆ่าตัวตายรึฆ่าผู้อื่น พวกเขาต้องการความเข้าใจและการสนับสนุนจากคุณนะค่ะ

เสียดายนะค่ะที่ไม่ได้เขียนตอนจบ เอาเป็นว่าความเศร้าในอดีตพัดเรามาไกลหลายพันโล ไม่ว่าอดีตจะเป็นอย่างไรแต่เราคิดว่าเราสามารถเริ่มต้นใหม่ได้ค่ะ เรามีความสุขดี พบเจอเพื่อนใหม่ๆ อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่สบายใจ หายใจได้เต็มปอด ทำในสิ่งที่เรารัก เรากำลังเยียวยาหัวใจเราด้วยความฝัน กำลังปั้นอนาคตที่สดใสของตัวเอง เพราะเราเชื่อว่า ถ้าไม่มีเงามืดที่คมชัด รูปร่างสวยงามเด่นชัดก็คงไม่เกิด  


                                                                            ---The shadow took shape---



ปล.ถ้าวันใดที่ใจเราพร้อม และมีตอนจบที่สมบูรณ์กว่านี้ เราอาจได้พบกันใหม่
ถ้าสักวันเรื่องนี้เป็นหนังสือ จะให้โอกาสมันด้วยการอ่านมั๊ยค่ะ? ขอมโนไปค่ะ