เริ่มรู้สึกว่าไม่สามารถทนอยู่ร่วมกับน้องสาวแท้ๆของตัวเองในบ้านได้

สวัสดีค่ะ จขกท.มีปัญหาที่ทนไม่ไหวอยากจะระบายและขอความคิดเห็น คือจขกท.พ่อแม่เลิกกัน ตอนนี้ที่บ้านมีพ่อ จขกท. น้องของจขกท. แล้วก็น้าอีกคนอาศัยอยู่

ปัญหามันคือว่าน้องของจขกท.เป็นคนทำอะไรไม่เรียบร้อย หลังๆนี่สารภาพเลยว่าเริ่มเกลียดน้องตัวเองถึงขั้นว่าอนาคตจขกท.ต้องทนอยู่ด้วยไม่ได้แน่ๆ

น้องของจขกท.เป็นผู้หญิงอายุ 22 มีนิสัยที่เราทนไม่ได้ ดังนี้

- สกปรก มาก มาก มาก ตู้เสื้อผ้าโยนทุกอย่างสุมๆกันไว้ ห้องนอนเหม็นอับ

- ล้างจานไม่สะอาดเป็นคราบประจำ (ล้างแบบขอไปที) ทาชาเย็นหรือกาแฟก็ชอบวางแก้วค้างคืนไว้ไม่ล้างทันที บางครั้งตัวเองไปหอที่มหาลัยก็เนียนวางทิ้งๆไว้ไม่ล้าง คนอื่นต้องมาล้างให้ประจำเพราะไม่อย่างนั้นจะต้องคาไว้เป็นอาทิตย์

- ลงไปต้มมาม่าใส่ไข่ ทานเสร็จล้างแล้วคราบไข่ยังคาอยู่ที่อ่างล้างจาน ไข่เป็นเป็นชิ้นเป็นอัน ไม่เอาเศษอาหารเทในที่ทิ้ง

- ทานข้าวร่วมโต๊ะกันไม่เคยล้างจานให้พ่อถึงแม้ว่าพ่อจะทานเสร็จก่อน (จานเราจานน้านี่ไม่เคยคาดหวังให้จะมาล้างให้อยู่แล้ว) พอตัวเองทานเสร็จล้างแต่ของตัวเองคนเดียว จานนั้นก็เปิดตูดแนบ ไม่ช่วยเก็บกับข้าว

- ทานน้ำแล้ววางแก้วให้โต๊ะเป็นรอย ไม่หาอะไรมารอง รวมถึงขนมอื่นๆโต๊ะกลางบ้านจะเหนียวมาก เวลาจะใช้จขกท.ต้องเช็ดก่อน ไม่ชอบโต๊ะเหนียวๆ

- ชอบลืมปิดไฟ บางทีไฟในห้องนอนเปิดทิ้งไว้เป็นวัน ล่าสุดจขกท.เตือน ทำเป็นหูทวนลม "อือ" แล้วไม่ไปปิด

- เข้าห้องน้ำกดไม่สุด เราเปิดเจอประจำ ล่าสุดโวยวายหนักมากเพราะเจอ 2 วันติด จะอ้วก

- หนักสุดที่โกรธมากคือ เปิดเตารีดไอน้ำทิ้งไว้ 1 คืน จขกท.ตื่นมาเจอตอน 6 โมงเช้า ดีบ้านไฟไม่ไหม้ตาย เครื่องร้อนมาก

- ใช้เงินเปลือง ไม่ประหยัดมีอะไรก็มาขอพ่อทุกอย่าง

ปัญหาที่สองคือพ่อเองก็ตามใจน้องมาก พ่อนี่หาเงินอย่างเดียว ไม่เคยมาสนใจดูแลเรื่องงานบ้านหรือความสะอาด พ่อเอาเรื่องนี้ไปพูดก็ไม่พอใจ หาว่า "เป็นพี่ทำไมไม่ทำให้น้อง" หรือ "หนูก็สอนน้องสิ" คือพอสอนน้องก็ทำหน้าเอือมเรา จะให้ลากจิกหัวมาล้างเดี๊ยวนี้ เช็ดตรงนี้ มันก็ทำเท่าที่ว่าตอนนั้น คราวหน้าก็ทำอีก ไม่ได้จดจำใส่สมองเลย อยู่ร่วมกันแล้วเครียดมากๆ จริงๆอยากออกไปอยู่แยกมากแล้วเบื่อ แต่ก็เป็นห่วงพ่อ ปล่อยให้อยู่แบบนี้ก็เป็นห่วง


หลังๆมานี้เครียดมาก เดินไปทางไหนก็ไม่มีระเบียบเลย สงสัยว่ารูมเมทน้องที่มหาลัยทนอยู่กันได้ยังไง

ใครเคยเจอปัญหาแบบนี้บ้างไหมคะ แก้กันได้หรือเปล่า สันดานคนมันจะชุ่ยได้ขนาดนี้เลยเหรอคะ หรือว่าเราเองที่เจ้าระเบียบมากเกินไป (เราอายุ 26)


ขอบคุณทุกๆความเห็นค่ะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่