เราคบกับแฟนมา2ปีกับอีก3เดือน ตั้งแต่เคยมีแฟนมาเค้าคือคนที่ดีที่สุด ตามใจ อดทน คอยอยู่ข้างๆให้กำลังใจตลอดแล้วที่สำคัญไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงมาให้เป็นปัญหาเลย แต่เราทะเลาะกันบ่อยในเรื่องเล็กๆน้อยๆ เราเองก็มีโรคประจำตัวอารมณ์ขึ้นๆลงๆ แต่สวนมากก็เป็นเค้าที่ง้อเรา จนวันนึงมันคงถึงจุดอิ่มตัวของเค้า เค้าเลยพูดขึ้นมาว่า" เคยสงสารพี่บ้างมั้ยพี่ก็เหนื่อยเป็นนะ" คือตอนนั้นเราได้ยินแล้วจุกมากน้ำตาคลอเลย ทั้งสงสารทั้งเห็นใจทั้งรักทั้งแคร์คือทุกอย่างมันรวมหมด ที่เค้าพูดมันออกมาเราเข้าใจว่าคงถึงที่สุดของเค้าแล้ว เราเลยตัดสินใจที่จะปล่อยเค้าไปเพื่อเจอคนที่ดีกว่า คนที่ไม่ทำให้เค้าต้องเหนื่อยใจ คนที่พอดี เราเองรักเค้ามากนะคงทำใจลำบากถ้าไม่มีเค้า แต่ในเมื่อลมมันมีเปลี่ยนทิศทางเราคงต้องอยู่ให้ได้..ทุกคนมักบอกเสมอว่าเลิกกันเพราะไม่ได้รักกันแล้วมันเจ็บปวด แต่เราว่าเลิกกันทั้งที่ยังรักมากมันเจ็บปวดยิ่งกว่า..   แล้วเพื่อนๆล่ะคะ ถ้าเจอเรื่องแบบนี้จะทำอย่างไร???ช่วยให้คำปรึกษาเราด้วยนะ จะในมุมมองของหญิงหรือชายก็ได้เรายินดีค่ะ(นี่เป็นกระทู้แรกของเราด้วย ขอบคุณทุกคนมากเลยค่ะ)