เรื่องนี้เกิดจากตัว จขกท. เองโดยตรงเลยคะ

วันนี้ จขกท. ไม่ได้ไปเล่นน้ำสงกรานต์แต่อย่างใด

จขทก. กับแฟนช่วยพ่อของแฟนขายของอยู่ที่บ้าน

แต่แล้วก็ถึงเวลาที่ จขกท. ต้องกลับบ้านตัวเอง เพื่อมาทำงานบ้าน กับข้าวอาหารให้พ่อและน้องชายทาน

ระหว่างเดินทางกลับบ้านด้วยจักรยานยนต์ เอาตัวรอดด้วยการยกมือโบกมือเป็นสัญลักษณ์บอกว่าไม่เล่นนะ

ก็จะมีบ้างเป็นบางจุดที่ขอประแป้งหน่อยเราก็โอเค แค่แป้ง บางจุดก็จะขอเอาน้ำพรมๆหน่อย โอเคนิดเดียวไม่เป็นไร

และจุดที่พีคสุดของ จขกท. คือดันบังเอิญไปเจอกับกลุ่มคนรู้จักกัน

เราพยายามเบี่ยงข้ามหลบไปอีกเลนหนึ่ง (ซึ่งไม่มีรถสวนทางมา) ก็วิ่งข้ามถนนมาดักรอเราอีก

เราเลยจำยอม เปิดหน้ากากหมวกกันน็อคออก กำลังจะเอ่ยปากบอกว่า "ไม่เล่น เดี๋ยวกับข้าวเปียก"

แต่ไม่ทันค่ะ คุณพี่ ก. ตะโกนขึ้นมาว่า "เฮ้ย แฟน จ." เท่านั้นแหละวิ่งพรวดเข้ามากันเชียว

สภาพนี่ไม่ต้องพูดถึง เอาแค่ว่าถ้าเทแป้งมาทั้งถังได้ คงเทกันแล้ว

เจ็บใจสุดๆก็ตรงที่รถพึ่งจะล้างมา โอ้ ก๊อดด แทบจะร้องไห้

แต่ก้เข้าใจค่ะ ปีหนึ่งจะมีสักครั้ง เดี๋ยววันสุดท้ายเราจะไปเอาคืน

ปล.แล้วเพื่อนๆมีวีรกรรมการเล่นน้ำสนุกๆ กันบ้างมั้ยค่ะ แวะมาเล่าให้ฟังกันบ้างนร้าา
ปล2.เมาไม่ขับนะคะ