ยืมล้อคอินน้องสาวมานะครับ แบ่งๆกันใช้  555
ผมเรียนตามที่พ่อสั่งมาตลอดคือ

เข้าม.ปลายสายวิทย์>> เข้ามหาลัยเรียน วิศวะ >>เข้าป.โท mba ต่างประเทศ

โดนกรอกหูด้วยคำพูดใช้อารมณ์บ่อยมากครับ บางครั้งก็จะรู้สึกว่า เห้ย นี่กูชอบหนทางสายนี้จริงๆ รึเพราะโดนกรอกหูมาทุกวัน จนเห็นดีเห็นงามไปกับพ่อ ตอนนี้กำลังเรียนวิศวะอยู่ พ่อผมก็บ่นบ่อยๆอีกเพราะผมดันไปเข้ามหาลัยที่พ่อหวังไม่ได้ ผมนี่ถึงขั้นคิดซิ่วเลย ซิ่วไปคณะเดิม ม.ที่พ่อชอบอ่ะครับ พอดีกะว่าจะเปลี่ยนสาขาด้วย (อันนี้ก็ไม่รู้ว่าใจตัวเอง รึว่าเป็นข้ออ้างหาเรื่องซิ่วให้พ่ออีก)

เหตุเกิดขึ้นสดๆร้อนๆครับ ผมหงุดหงิดไม่จัดของให้ดี พ่อมาด่าผมครับ "วิศวกรนี่มันทำนิสัยแบบนี้ไม่ได้ คนตายขึ้นมาทำยังไง วิศวกรต้องทำงานเนี้ยบ ไม่ชุ่ย" อะไรๆก็วิศวกรๆๆๆๆ เอียนมากครับ

ผมสับสนกับตัวเองว่าจะวางตัวยังไงดี ทุกวันนี้พอโดนบ่นผมก็จะรู้สึกว่าก็เพราะไม่ได้อยากเป็นวิศวซักกะหน่อย อีกใจนึงก็คิดว่าที่คิดนี่แค่ไม่อยากเดินตามทางพ่อเลือกเฉยๆรึเปล่า แบบขวางโลก(?)ประมาณนั้น

สับสนกับตัวเองมาก

เบื่อเวลาโดนบ่นมาก

วิศวกรๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เอียนนนนนนนนน

ขอคำแนะนำที ToT