ก่อนอื่น นี่เป็นกระทู้แรกของเจ้าของกระทู้นะค่ะ ถ้าพิมผิดหรือพลาดไป ต้องขออภัยมาณที่นี้ด้วย
ยังไงเจ้าของกระทู้ขอแนะนำตัวก่อนนะค่ะ เจ้าของกระทู้เป็นเด็กม.ปลายค่ะ ก็มีเรื่องราวชีวิตคล้ายๆ
วัยรุ่นทั่วไป  เลยลองสมัครพันทิปมาขอความคิดเห็นกันว่าควรไปต่อหรือหยุดแค่นี้ดี  

เข้าเรื่องกันเลยดีกว่าค่ะ เรามีแฟนค่ะ แล้วแฟนเราก็อายุเท่ากันค่ะ การได้เจอกันของเรา
มาจากไลน์ค่ะ เราเจอเขาในไลน์กลุ่มคลาสเรียนพิเศษเดียวกับเราค่ะ ตอนนั้นเราไปเรียน
ทุกครั้งไม่เคยขาดแต่กับไม่เคยเจอหน้าเขาเลย (เพราะเขาเป็นเด็กที่โดดเรียนเก่งมาก)
เขาบอกกับเราว่าเขาเจอเราค่ะ  เจอบ่อยด้วย แต่ไม่กล้าแซวค่ะ ถ้าเป็นคนอื่น
เขาบอกเขาจะแซว เขาบอกว่าท่าทางเราออกแลหยิ่งๆด้วยค่ะ ตอนนั้นเราก็เงิ่บสิ่ค่ะ
เราเริ่มคุยกันก่อนวันเกิดของเราวันนึงค่ะ แล้วเขาก็เริ่มขอเฟสเรา
เขาก็มาแอดเราเป็นเพื่อนค่ะ แล้วเที่ยงคืนปุ๊บ เขาก็มาเอชบีดีเราน่าวอลคนแรกค่ะ
เราก็เริ่มสงสัยค่ะ ว่าเขาแลแปลกๆเหมือนจะจีบเรา เรามีความรู้สึกแบบนั้นค่ะ
แต่ต้องบอกก่อนนะค่ะ ว่าเขาไม่ใช่สเป๊คเราเลยค่ะ แต่เราชอบตรงที่เขาคุยสนุก
เขาเข้ามาในตอนที่เรามีปัญหา แล้วเราก็ไม่มีใคร พอคุยไปสักพักเราก้เริ่มรู้สึกชอบเขาเหมือกันค่ะ
เราเริ่มคุยกันทุกวัน คุยกันมากขึ้น เริ่มเจอเขาที่เรียนพิเศษมากขึ้น
จริงๆเราก็บอกเขาค่ะ ว่าเราไม่ชอบ ผช.กินเหล้า สูบบุหรี่ ที่พูดมาคือเขาทำหมดเลยค่ะ
เราก็แบบตกลงกันว่าจะดูๆกันไป มีครั้งนึงค่ะเราเคยพูดกันว่าถ้าเจอเขาดูดบุหรี่
เราจะเดินเข้าไปตบ แล้ววันนั้นค่ะ เดทแรกของเรา เขาดูดบุหรี่น่าที่เรียนพิเศษค่ะ
เราออกมาพอดีก็ทำท่าจะตบค่ะ เขาก็เลยรีบเขี่ยบุหรี่ทิ้ง
พอสักพักเราก็นัดเขาไปเดินงานองพระค่ะ จำได้ว่าวันนั้นนี่รอเขานานมาก
จนเดินองพระครบรอบจนจะกับแล้ว เขาก็พึ่งมา เราก็แบบงอนๆค่ะ
แต่ก็เดินองพระอีกรอบนึง แล้วบังเอิญวันนั้นค่ะ เดินเสร็จกำลังจะกับบ้าน
เจอแม่กับน้องเขาค่ะ เราก็ยกมือไหว้แล้วก็ยิ้มๆ แล้วเขาก็ขี่รถไปส่งเราที่ท่ารถค่ะ
จากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆค่ะ จนเราถามว่าทำไมเขาไม่ขอเราเป็นแฟน เขาบอกว่ามันเร็วไป
แต่จากนั้นไม่นานค่ะ เสียงจากเพื่อนบ้าง คนรอบข้างก็เชียร์ให้เราคบกันค่ะ
เขาก็มาขอเราเป็นแฟนค่ะ เราก็ถามเขาค่ะว่าทำไมไม่ขอเราซึ้งๆ เขาก็บอกค่ะที่ผ่านมาเขาพูดไปหมดแล้ว
เราก็ดีใจค่ะ จากที่เราคบกันเป็นแฟนแล้ว เขาก็เปลี่ยนตัวเองค่ะ เราพูดอะไรเขาก็ฟังค่ะ
เราเจอเขาทุกวันเสาอาทิตค่ะเพราะเราต้องไปเรียนพิเศษ จากที่เมื่อก่อนกินข้าวกลางวันกับเพื่อน
เราก็ไปกินกับเขาแล้วก็กลุ่มเพื่อนเขาค่ะ ตอนเย็นบางวันเลิกเรียนเร็ว เราก็ชอบไปนั่งเล่นบ้านเขาค่ะ
แบกหนังสือไปอ่านบ้าง ทำการบ้านที่ครูให้มาบ้าง  เราเริ่มให้เขาเปลี่ยนตัวเองค่ะ
ว่าลดการเที่ยวบ้างอะไรบ้าง เคยมีครั้งนึงค่ะ เขาไปเที่ยวกลางคืนค่ะ เขาก็โทรหาเราเป็นพักๆ
แล้วก็ไลน์มาหาตลอด จนแบตเขาหมดค่ะ เรางอลเขาค่ะ เขาเลยรีบกับบ้าน
เรานี้ดีใจค่ะ เพราะห่วงเขา หลังจากนั้นเราก็มีโอกาสเจอกันเรื่อยๆเพราะว่าแม่เราอยู่เวรยั้นมืดค่ะ
ก็ได้เจอเขาเพราะเข้ามาในตัวเมืองบ่อยค่ะ บางทีเราก็ไปตีแบทกันบ้าง วิ่งบ้าง
แล้วมีอยู่วันนึงค่ะ เราก็กำลังก้มไปใส่ถุงเท้าค่ะ แต่เขาก็ใส่ถุงเท้าให้เราค่ะ
เราก็แบบบ เขิลค่ะ ไม่คิดว่าเขาจะดีกับเราขนาดนี้ เขาเริ่มตาใจเราค่ะ
อยากกินอะไรก็พาเราไปกินค่ะ มีช่วงนึงที่เราทำงานพิเศษค่ะ
ขายเสื้อ  เราก็ตระเวนส่งทั่วทั้งจังหวัดเลยค่ะ ก็ได้เขานี่ละที่ขี่รถพาไปให้
มีครั้งนึงค่ะ ที่เราประสบอุบัติเหตุ มีเลือดออกภายในหัวเข่าค่ะ เขาก็ทายาให้เรานวดให้เรา
แล้วก็พาเราไปหาหมอ จำได้ตอนนั้นเรากลัวมาก เขาก็เข็นรถเข็นวิวแชร์ที่เรานั่งค่ะ
หมอก็ให้เขาพาเราไปเอ๊กซเรย์ค่ะ เรากลัวขาหัก นั่งร้องไห้โฮ ก็มีเขาที่เข้ามาปลอบ
ตอนนั้นแม่เราเขาทำงานค่ะ เลยไม่ได้ลงมาดู เราจำได้ว่าเราแีดยาก็มีเขาเข้ามาปลอบ
เราก็ไม่ร้องไห้ค่ะ กับรู้สึกดีที่เขาอยู่ข้างๆเราค่ะ เรารักเขามากขึ้นทุกวัน
พอไปๆมาๆ เราเริ่มทะเลาะกันค่ะ เขาเริ่มเปลี่ยนไปค่ะ ทะเลาะกันแรกๆ
จากคนที่ไม่เคยพูดกู เขาก็หลุดคำพูดนั้นออกมาค่ะ แล้วก็เราก็เริ่มทนไม่ไหว
บอกเลิกเขาบ่อยๆ  ไม่ใช่ว่าเรามีใครนะค่ะ แต่เราอยากให้เขาปรับปรุงตัวค่ะ
เขาเริ่มไม่ฟังคำที่เราพูดค่ะ มาถึงครั้งที่เราทะเลาะกันหนักๆ เขาเคยด่าเราผญ.หน้าเงินค่ะ
ทั้งๆที่เราก็ทำงาน มีอะไรก็แบ่งกันกินกันใช้ค่ะ แต่ีที่เราถูกว่าเพราะเราไปทำงาน
ขายอาหารเสริมกับแฟนเก่าเราค่ะ ซึ่งเราไม่ได้คิดอะไรค่ะ สักพักเขาก็เริ่มทำงานค่ะ
เราเริ่มไม่มีเวลาคุยกันแบบก่อน มีช่วงนึงเขาไม่มีเวลาเลย มีน้อยมากๆ เราก็แบบเริ่มทะเลาะ
เวลาที่เป็นของเราเขาก็ไม่มีให้เราค่ะ เรานี่น้อยใจมาก ร้องไห้บ่อยมาก
มีอยู่วันนึงค่ะเราเข้าไปเทรนงานประมานวันนึง เรานัดกันค่ะเราจะกินข้าวกลางวัน
แต่วันนั้นเรากับเย็นค่ะ ก็เลยทำให้เขาหงุดหงิด เขามารอรับเราค่ะ รอประมานชม.นึง
เราก็รู้สึกผิดค่ะ แบบทำให้เขารอ เขาก็หงุดหงิดใส่เราค่ะ เจอคนอื่นเขาจะยิ้มให้  แต่เจอน่าเราทำน่าบู๊ดบึ้งใส่เรา
แล้วเขาก็พาเราไปกินข้าวค่ะ จำได้ว่าเราเลือกกินส้มตำ วันนั้นเราทะเลาะกันแรงค่ะ
เราเริ่มโมโหเขาที่สั่งมาทำไมอีก ทำไมไม่กินด้วยกัน เราก็ทุบโต๊ะเบาๆค่ะ
เขาก็โมโหค่ะ ถามเราว่าเราเป็น อะไร เรานี่เจ็บค่ะ กินส้มตำไปแบบกินไม่ค่อยลง
เขาก็มาส่งเราที่ท่ารถค่ะ แบบ เขาเริ่มขอโทษค่ะ เราไม่คิดว่าเราจะเจอคำแรงๆแบบนี้เราก็ร้องไห้ค่ะ
ขอเลิก ระยะหลังๆมาเขาเริ่มมีมายืมตังเราบ้าง เขาบอกเราว่าจะคืนค่ะ ถามว่าคืนไหมเขาก็คืนค่ะ
แต่พอมาอีกระยะ เขาก็ไม่ค่อยคืนค่ะ บอกเราว่ารอเงินเดือนออกก่อน เดี๋ยวขอแม่บ้างอะไรบ้าง
มีอยู่ครั้งนึงเสียค่าปรับรถค่ะ เขาก็ให้เราออกไปก่อน เราก็ต้องออกค่ะ เขาก็ยังไม่คืนเราค่ะ
มีอยู่ช่วงนึงไปค่ายค่ะ เขาก็ไม่ได้เอาเงินมาคืนเรา เราก็ไปค่ายทั้งๆที่ไม่มีค่ะ
พอเวลาผ่านไปเราก็รอค่ะ รอให้เงินเดือนเขาออกค่ะ แล้วก็แบบมีช่วงนึงเขามาส่งเราโดนตำรวจยึดรถค่ะ
เขาก็แบบกับบ้านมาก็มาโทษเราค่ะ พูดว่าเราไม่โทรหาเขาเขาเลยกับบ้านดึกเพราะไม่มีใครรู้ว่าเขาโดนยึดรถ
เรานี่ก็แบบงงค่ะ หลายๆอย่างที่เขาเปลี่ยนไปมากค่ะ เราก็แบบ เปลี่ยนไปเยอะมาก
เรานี้บางทีเขามานอนตักเราเราก็ร้องไห้ค่ะ เรานึกถึงสิ่งเขาทำกับเราไว้เยอะอยู่
แต่เราก็นึงถึงช่วงเวลาดีๆค่ะ ช่วงวันวาเลนไทน์ที่เขาซื้อดอกไม้มาให้เรา ช่วงที่เราประสบอุบัติเหตุ
มีเขาคอยพาไปหาหมอ และอีกความทรงจำดีๆอีกเยอะค่ะ เราก็ไม่เลิกกับเขาค่ะ ได้แต่ร้องไห้
พอพักหลังๆการกระทำเขาเปลี่ยนไปเยอะมาก เริ่มพูดกับเราว่าเงินใครเงินมัน เราอ้วนขึ้นบ้าง
เวลาเราไปบ้านเขาเขาก็ไม่ได้มานั่งเล่นกับเราค่ะ เขาก็เข้าไปในบ้านเราก็นั่งนอกบ้านคนเดียว
มีช่วงนึงค่ะ เราแบบไปนั่งกับเขา เขาก็เดินหนี่เราค่ะ เราก็งงค่ะ
มีช่วงนี้มีรุ่นพี่เขาเข้ามาคุยกับเราค่ะ เราก้คุยตามปกติค่ะ
แฟนเราก็ไม่เชื่อใจเราค่ะ เราอาจจะผิดที่เราไม่บอกเขาค่ะ เราก็ยอมรับผิดค่ะ
พักหลังๆเขาหาว่าเรามีคนใหม่เราก็แบบ ปรี๊ดค่ะ เลิกกัน จนตอนนี้เราเลิกกันแล้วค่ะ
เรายกหนี้ที่เขาติดเรา แล้วก็บอกเหตุผลว่าเราไม่ได้มีใครค่ะ เขาก็คล้ายๆว่าขอโอหาสปรับตัวใหม่
เป็นพวกคุณจะรอเขาปรับตัวไหมค่ะ หรือจะหยุด ??